Nagstay ako kay Cresh ng dalawang araw. Hindi siya nagtanong sa akin noong naabutan niya akong pumapalahaw ng iyak sa sahig.
Hinayaan niya lamang akong magmukmok sa kanyang kuwarto.
Nagsorry lang siya dahil hindi niya sinabing nandoon ang pinsan niya.
Ewan ko kung nakahalata siya sa kung anong meron kami ng pinsan niya. Nagpapasalamat talaga ako na hindi siya kailanman nagtanong at tumahimik lamang siya. Kilala si Cresh, hindi puwedeng hindi niya alam pero ngayon, alam kong naiintindihan niya ang sitwasyong meron ako.
Gusto kong magkuwento sa kanya. Gusto kong ibagsak ulit sa kanya ang bigat sa dibdib ko. Ang sakit na nararamdaman ko.
Pero I'm not that ready. May ibang araw pa naman.
Sa school, medyo malungkot.
Nagtext sa akin si Mahinhin, aabsent daw siya.Wala pa si Eula at si Martha.
My eyes widened...pumasok si Martha. No! it's not Martha. Namamalikmata ba ako? Bakit nagin
Parang ang bagal nang paglipas ng araw. Lalo lang akong nasasaktan sa bawat araw na makikita o makakasalubong ko si Adonis kasama ang girlfriend niyang si Crystal.Super proud si Crystal habang kasama at nakakapit sa braso ni Adonis.May mga usap-usapan din na nagkapalit daw kami ng boyfriend ni Crystal.Which is not true dahil hindi ko naman boyfriend si Bryan. At hindi naman ito nanliligaw. Kahit na nararamdaman kong may pahiwatig siya sa bawat kilos niya.Hindi ko alam kung bakit niya ako pinag-aaksayahan ng panahon niya.And I can't stop thinking na maaaring pinagpupustahan ako. O kaya naman ay ginagawang pampalipas oras lamang ni Bryan. Kung ano man iyon, ayaw ko nang pag-aksayahan pa ng oras para isipin.It was a Valentine's day celebration sa school. May mga program pero hindi kami sumali. Pawang tagapanood lang kami.May picture booth kaming nadaanan habang naglalakad. Hi
Sabay kaming bumaba ni Bryan. Napakalawak ng ngiti niya sa labi. Samantalang ako ay nahihiya dahil nakaabang pa pala ang mga ibang estudyante.Sa malayo ay nakita ko ang aking mga kaibigan. Pawang mga naghihintay rin.Bigla akong inakbayan ni Bryan. At sumenyas ng okay sign. Naghiyawan ang mga naghihintay ng resulta ng pag-uusap namin.Kunot-noong napatingin ako sa kanya.Tagilid siyang ngumiti pabalik."Can we let them think what they want please, ayaw kong mapahiya."Napabuga ako ng hangin. Eh ano pa ba magagawa ko."Sige na, puntahan ko lang mga kaibigan ko." Mabilis akong lumayo sa kanya bago pa siya muling magsalita.Tinungo ko ang kinaroroonan ng mga kaibigan ko. Nakahalukipkip si Mahinhin na nakatingin sa akin habang palapit."Ano ang ibig sabihin 'non? Sinagot mo ba agad?" ataray niyang tanong." Hindi..."
"Hope you like it. Happy Valentines day."Namangha ako sa stall ng street foods na naroon pero mas namangha ako noong lingunin ko ang taong pumigil at humawak sa kamay ko."Paano mo nalaman..." Hindi ko natapos na itanong iyon dahil bigla na lang naglabasan ang mga tao sa gym. Pinagkaguluhan ang malaking sorpresang iyon sa akin."Wow ah, kasuwerte naman ni Diozza. Pinag-aksayahan talaga ng oras at pera." Narinig kong komento ng mga babaeng kalalabas lang. May inggit sa kani-kanilang tingin at pati sa tinig.Muli kong hinarap si Bryan na nakangiti sa akin. Yes it was Bryan. Hindi ko alam kung paano niya nalaman na paborito ko ang street food."Surprise! Do you like it?" Tanong niya.Hindi ako makasagot. Ngumiti ako pero ewan ko kung bakit pakiramdam ko hindi talaga ako masaya."Hindi mo na sana...""I'm courting you... right?" Bulong niya s
Agad akong pumanhik sa kuwarto ko at 'di pinansin ang nag-uusisa kong ina. Ibinilin ko na lang sa mga katulong ang bulaklak na natanggap galing kay Bryan para ilagay sa vase at ang stuff teady bear ay initsa ko sa maliit na sofa sa kuwarto ko.Ibinagsak ko ang aking katawan sa kama. Nakadapa ako ng ilang saglit. Nang hindi na makahinga ay gumulong ako na parang bola. Napatingin ako sa aking kaliwa.Nakaharap kasi ang isang malaking stuff toy na baboy. Ito yung napanalunan ni Adonis minsan na nag-date kami sa isang piyestahan.Parang malungkot na nakatitig din sa akin. Para akong tanga na nakipagtitigan din sa mata ng baboy kahit hindi naman ito gumagalaw. Hanggang sa tumulo na lamang ang luha ko. Pinitik ko ang ilong nito habang humihikbi."Ano'ng tinitingin-tingin mo? Do I look pity to you na kung makatitig ka parang kawawa ako? Masaya kaya ako. Eh ikaw ba masaya?" Kinagat ko ang pang-ibabang
Awkward ang pakiramdam ko sa school kinabukasan. Adonis keep his distance to me.Ayun lang at nahuhuli ko ang panay na sulyap sa akin.Ako man ay pasulyap sulyap sa kanya.Hindi ko lamang nga maiwasan ang magselos dahil kasama na naman niya si Crystal.Our relationship became more complicated as it was before.No assurance at all. Do I need to wait?Mahal ko siya, mahal niya rin kaya ako? He said I just wait and he will court me, thus this means na mahal na niya ako?Ah! Nakakalito.I will wait or not, wait or not. I was thinking while slowly picking the raisins in my salad and eat.Pero agad kong ibinagsak ang tinidor na hawak ko as I stare at him. Matalim ang titig ko. Siguro patay na siya kung nakakasugat ang titig."Wait-wait ka dlriyan...ako nagwa-wait dito, eh ikaw nandiyan at lumalandi!" Bubulong-bulong kong sabi.
ALONE" Diozza."Napapiksi ako noong mapagtantong si Adonis ang humawak sa braso ko. Ayaw ko siyang tignan, ayaw ko ring makita niya akong umiiyak kaya nagpatuloy ako sa paglalakad para lamang pigilan niya ako ulit at hilain."Ano ba?" galit kong singhal. Ayaw ko pa rin siyang tignan.Buti na lang at walang tao sa corridor dahil nga nag-umpisa na ang klase. Isa pa medyo malayo ito sa unang classroom kaya walang tao."Are you crying?" may pag-aalala sa boses niyang tanong.Obvious ba? Common Adonis, stop this! Muli ko siyang tinalikuran. Para muli lang akong pigilan sa kamay.Sa galit ko, frustrations at heartache hindi ko napigilan ang sarili kong sampalin siya. Malakas iyon dahil nangangapal ang kamay kong ginamit sa pagsampal. Ngunit halos hindi man lamang siya nasaktan sa sampal na iyon. Hin
Umabsent ako ng halos tatlong araw.Kaya naman hindi ako makahabol sa mga pinag-uusapan ng lahat noong pumasok na ako. With me is Eula and Mahinhin.Si Mart? umabsent din. Kung kailan malapit na kaming grumaduate tsaka kami nagkakaganito lahat."Ayos ka lang ba talaga?"tanong sa akin ni Mahinhin. Medyo nag-iba ang aura niya ngayon.Gaya ko at ni Mart, may napapansin din akong pinag-iba si Mahinhin at Eula.Tumango ako bilang sagot kay Mahinhin. Pero sa totoo lang ilang araw ng masama ang pakiramdam ko."Lets clubbing mamaya," masayang anyaya niya sa amin ni Eula. Eula was somewhat distant to us. Kahit pa nga nakikisama sa amin."Wala lang si Mart, kumakawala ka na naman!" puna ko kay Mahinhin. Umasim tuloy ang hilatsa ng mukha niya sa sinabi ko."Hindi kung hindi! Bakit kailangang isali rito ang payatot na iyon!" Inis na saad niya sa akin saka ako tin
Marami akong iniisip sa hapong iyon. Sa tatlong araw lang na nawala ako ay madami na ang pagbabago. At hindi pa doon natatapos ang mga surpresa sa akin. Kasi pagkapasok namin sa room may nakaabang na roon ang tatlong bouquet of red roses and Ferrero chocolate."Oh boy, Bryan asan ka na ba ng mabatukan kita. Sobra na itong ginagawa mo. I am not a fan of this!" I said in my mind as I took the card and read.Hope you have a wonderful day. See you later.Malalim na buntong hininga ang ginawa ko. See you later talaga! Makakatikim ka ng batok sa akin!"So, inuumpisahan ka nang ligawan?" Tanong ni Eula na nahimigan ko ng bitterness sa boses. Napaharap ako sa kanya at tinaasan siya ng kilay."Wait nga Eul? Ano 'ng problema at ganyan ka ngayon? Supposed to be happy ka para sa akin, why the rude attitude towards me?" Medyo napalakas ang boses ko.Napalingon tuloy ang mga kaklas