Chapter 42

Gueene pov:

May mga tao parin na mabuti ang kalooban. Na handang tumulong kahit hindi nila kilala basta ang mahalaga ay makatulong sila at walang hinihingi na kapalit. Palaisipan sa akin kung sino ang tumulong sa anak ko ngunit hindi na muna iyon mahalaga sa ngayon. Ang gusto kong malaman ay kung bakit na kidnap siya.

"Mama, tatapusin ko lang iyong ginagawa ko. Kailangan na kasi iyon ipasa kay teacher bukas. "

Tumango ako at ginulo ang kanyang buhok. "Sige anak. "

Nanakbo siya papasok sa kwarto ko at patalon na sumampa sa kama. Napangiti ako dahil parang wala lang sa kanya ang nangyari sa kanya nitong nakaraang araw. Parang hindi man lang siya natakot.

Inabot ko ang kamay ni Inay at masuyo siyang nginitian. "Nay, wag niyo na sisihin ang sarili niyo. Hindi mo kasalan kung bakit si Azane ang pinuntirya ng mga kidnapper. "

Dismayado siyang umiling. "Ilang linggo ko ng napansin na parang may nagmamasid sa amin araw-araw. May sumusunod rin kahit saan ako magpunta basta kasama ko si Azane