KABANATA 43

KABANATA 43: Peace

NALA

Unti-unti kong binuksan ang mga mata ‘ko pero kaagad ko rin itong muling pinikit nang tumama ang mata ko sa tirik na sinag ng araw.

Nakatulog ba ‘ko sa labas?

Kumunot ang noo ko at umupo mula sa pagkakahiga habang nakapikit pa rin ang mga mata dahil ina-adjust ko pa ang paningin ko. Sobrang gaan ng dibdib ko. Pakiramdam ko ay para akong lumulutang sa ere sa hindi malamang dahilan.

Nang tuluyan ng makapag-adjust ang paningin ko ay nilibot ko ang paningin ko sa paligid ko.

“Wow!” bulalas ko. “Ang ganda!” dagdag ko pa at tuluyan nang tumayo mula sa pagkakaupo sa dark green na damo.

Hindi ako makapaniwala habang nililibot ang paningin sa paligid ko. Ang aking mga mata ay iniikot ko sa kahanga-hangang tanawin ng malawak na hardin na nakapalibot sa akin. Ang mga bulaklak na may iba’t ibang kulay at hugis ay ang nagbibigay buhay at kagandahan sa paligid. Ang mga halaman naman na hindi ko alam kung ano’ng pangalan ay sagana sa sariwang kulay berde.

Ngayon lang ako naka