How stupid, Mariana!
Hindi ako sumagot kaya nagpatuloy siya. "Mabuti pa umalis ka na lang diyan, Mariana Louise!"
"Gusto ko na rin namang umalis, pero hindi ko alam kung makakaalis ba ako dahil may pinirmahan ako!" Namilog ang kanyang mga mata.
"What the hell, Mariana?! Kailan 'yan? Bakit hindi ko alam?!" sunod-sunod niyang tanong sa galit na tono.
Napakagat ako ng labi dahil ngayon ko lang naalala na hindi ko pala nasabi sa kanya! Bigla akong kinabahan. Nakalimutan ko! Hindi pa naman kami sanay na may nililihim sa bawat isa sa amin.
"Noon pa.. nakalimutan kong sabihin." sagot ko sa maikling boses.
Nasapo niya ang kanyang noo at saglit na napatigil. Parang pinoproseso niya ang mga narinig.
"You two have argument and you didn't tell to me. Ilang buwan ang nakalahad doon?" She looked at me with dagger eyes.
This is the second time I've seen his hair messy. His hair usually looks decent everytime in school. Sa lagoon at ngayon ko lang nakitang magulo and I can't help but to find it cute. Pinigilan ko talaga ang aking sariling hawakan ito. Hindi ko alam kung bakit gusto ko iyong hawakan. Even in waking up he still look ruthless and uneasy. Kailan ko kaya makikitang pumungay ang mga matang 'yan? Nilahad ko ang bandeha na hawak para kunin na niya. He just looks at it and turned his stare back at me. "Come here." he marked with finality and leave the door open. My eyes windened because of what he just says. I never thought this would happen! Akala ko hindi siya nagpapapasok at kinukuha na lang ito. I was hesitant to go inside but he said so. Just… just wish me luck. I am filling negative vibes now. I walk slowly through his white and gold door before opening it widely. Nahanap ko kaagad siya sa
Like, ano ang sinasabi nito?! This is my job. Kaya ako na ang nagpresenta at ayoko rin namang makihalubilo sa kanila lalo pa nakita ko ang masasamang tingin ng mga babaeng kasama nila. Baka sabihing ang ganda ng buhay ko rito ha. Kung ganoon man, ay nagkakamali sila ng iniisip. "Thank you, Maren," sabi ni Kliyon, barkada ni Leon. Nilapag ko muna ang tray ng juice sa lamesa bago nginitian siya. Tumango ako. "This is my job, no need to thank me." I answered politely. "Uh-huh. But still thank you though." he smirk, and he raised his brows. Nangingiti akong umiling bago umambang umalis para sana kuhanin ang pagkain naman. "Hayaan mo na ang ibang kasambahay. I didn't order you to do it. Just sit." narinig kong utos sa akin ni Leon. Bumaling ako sa kung saan si Leon. He looked serious and his brows are furrowed. Bakit gusto niyang umupo ako? Hindi ako n
Nakadungaw siya sa akin habang ako ay nakatingin lang sa kanyang dibdib. Natatakot na tumingin at dikit na dikit ako sa counter para lamang huwag kami magkadikitan. I could feel his breath at the top of my head and that caused goosebumps on my whole body. "Do you like someone?" ulit niya. Seryoso at may awtoridad ang boses niya na dahilan ng pag-iling ko agad. I hate the way he makes me feel like this. I hate it so much. Para akong kawawang kuting sa loob ng bisig niya. "No..." Marahas ang pintig ng aking puso na sa bawat tambol nito ay binabara ang daanan ng hangin sa baga ko. "Then, I'll do my best to make you interested on me." He marked. Parang kinukurot ang aking puso ng marealize kung ano ang sinabi niya. Ngayon nasagot ang sinabi ni Lhara. She's right. I am currently his target. Kailangan ko na talagang makaalis sa puder niya sa madaling panahon. Dahil kung hindi
I never glanced dahil sa pagkataranta samantalang siya ay hindi ko man lang nakitang nataranta. Napahinga ako ng malalim ng nakitang si Kliyon iyon. I saw how his stare goes to Leon and after that to me. Bahagya ring umawang ang kanyang labi at parang may napagtanto. "Oh sorry, kukuha lang sana ako ng tubig. Sige, mamaya na lang." he smirks. "Hindi Kliyon, just get your water. Ilalagay ko na 'to sa sala." sabi ko dahil ayoko ng maiwan kasama si Leon. Kinuha ko na ang bandeha ng pagkain. May isa pang bandeha at kailangan ko iyong balikan pero saka na kapag umalis na ang dalawang to rito. Bago pa makasagot si Kliyan ay nilagpasan ko na siya at nagtungo sa sala. "What the hell..." I slowly cursed while walking when I remembered what just happened. Napapikit ako nang mariin dahil sa inis sa aking sarili. Gusto kong pukpukin ang ulo ko dahil sa katangahan ngunit may hawak akong bandeha kaya hindi
Hi! Another kabanata again! yey! Katatapos lang mag attend nang klase ang Ate niyo at jusko sumasakit ang ulo sa Accounting! Hindi sumagot si Sabrina. Ngayong nakatingin na ako sa kanila ay nakita ko ang seryosong itsura ni Leon habang kaharap ang ex girlfriend niya. "Paano niya ba nalaman na nandito kayo?" Tanong ni Leon kay Kliyan. "I don't know, what did she do?" "You're kidding Leon!" Marahas na sigaw ni Sabrina. "Will you stop? Just accept it, it's over!" Inis na sabi ni Leon. I can't believe this is happening infront of me. It's my first time to see something like this on live. Leon just one of the definition of my fathers doing. Parang nakikita ko sa kanila ang Mama at Papa ko. Kaya mas lalo pang namuo ang galit ko sa dalawang lalaking ito. Leon at Papa. Hindi ko rin maiwasang makita kung gaano kalayo ang agwat ng mun
"Hindi ko alam..." sagot ko. "Naku! I am warning you! Usap-usapan na nag-break na sila ni Sabrina..." mahinang sabi niya sa huling salita. Natigilan ako at naalala ang nangyari sa araw na iyon. I witnessed their break up Lhara. Hindi ko kayang sabihin 'kay Lhara iyon dahil pakiramdam ko I am invading their privacy even though Lhara is friend. "Sinabi mo na ba?" Tanong ni Lhara. She's referring to my retirement. Ngayon ko lang ulit naalala. Masyado akong na-okupado sa halik na iyon dahilan kung bakit hindi na pumasok iyon sa aking isipan. I should tell to him as soon as possible… "Hindi pa rin..." "Mariana if my instincts true, kailangan mong umalis at umiwas. Base on what I just witnessed earlier..." tumango siya at binaba ang hawak na kutsara. "There's something about it." She spoke. Napalunok ako kasi totoo. Totoo ang sina
Talagang walang pakialam sa mga nararamdaman ng ibang tao dahil sa mga pinaggagawa niya. He is cold as ice! "What are you talking about?" He said in a cold baritone. Napairap ako. Wala siyang kwentang kausap. Hindi ko matanggap ang sinabi niya. Lalo pa akong nainis dahil doon. "Hindi mo ba alam ang ginawa mo kanina?! You are good at embarrassing people!" His brows furrowed. "I don't understand." "Hell yeah! You'll never admit it! Act more, bastard!" sigaw ko sa harapan niya. Nagpapasalamat ako dahil oras ng klase at kami lang ang walang klase sa floor namin kaya walang tao sa hallway. My anger is just too much that I don't know how to handle it anymore. The burning feeling within my heart… the annoyance and the weird feeling. He should be annoyed now that I called him bastard. Noon, sa isip ko lang siya nasasabihan ng ganoon
ITO PO AY ANG CONTINUATION NG "KABANATA 16" KUNG SAKALING KAYO PO AY NALILITO. ENJOY READING MY LOVES! Kanina pa siya pabaling baling doon simula noong lumabas siya. Nagtataka siguro kung bakit ko kasama si Leon ngayon para magsoli ng libro. Ngumiti ako ng pilit. Bakit pa kasi 'to sumama?! Pinagtitinginan kami ng ilang kaklase niya at hindi ko alam kung ano na ang mga iniisip ng mga ito. Nadagdag pa sa pagkabalisa ko ang nangyari kanina at 'yung halik! Hindi ko tuloy maiwasang isiping malisiyoso ang mga tingin nila sa amin. Nagpaalam at nagpasalamat na ako pagkatapos ay agad ng tumalikod bago nilagpasan si Leon. Tuloy tuloy lang ang lakad ko at hindi na tumingin sa likod. Mas binilisan ko pa ang lakad ko ng makarating ako sa hagdan pagkatapos ay bumaba agad. Wala akong pakialam 'kay Leon kung nahuli siya at kung nandoon pa ba basta ang gusto ko na lang ngayon ay makalayo sa kanya. Napahinga ako ng maluwag ng nakaupo na ako aking upuan.