KABANATA 46

Ezaiyah woke up the next morning feeling swollen all over. Which for her is just understandable.

Hindi naman kasi lingid sa kaalaman niya ang nangyari noong nakaraang araw. She had fun together with her friends. Hindi rin lingin sa kanya na naparami ang inom niya nang araw na iyon kaya inaasahan na rin niya ang matinding pananakit ng katawan na maaari niyang maramdaman kinabukasan.

At hindi nga siya nagkamali.

Bahagya niya pa lang na naididilat ang mga mata niya ay naramdaman niya na agad ang pagguhit ng kirot sa ulo niya. Masakit din ang katawan niya na para ba siyang pagod na pagod at bugbog na bugbog. Maging ang dibdib niya ay may kakaiba ring sakit. And when she said chest, it meant more than just the chest itself. She meant the… well, her pair of mountain with cherries on top. Basta. Maging ang maselang parte niya na nasa pagitan ng mga hita niya ay may kung anong kirot din na— wait. Bakit masakit ang mga dibdib ko at ang… ang… oh, my gosh!

Kung kanina ay bahagya lang na dilat an