KABANATA 58

Ezaiyah woke up early the next morning.

Sa katunayan, tulog pa nga ang mga kaibigan niya nang magising siya. And when she opened her eyes and turned to get off from where she was lying, the first thing she did was to pass a stare to her deeply asleep friends.

Alam niya kasi na kasama ang sandaling iyon sa iilan na lang na huling masisilayan niya ang mga kaibigan niya ng personal. They had several pictures though. Pero ang muling makasama ang mga ito ay hindi niya na alam kung kailan ulit mauulit.

Nagpakawala siya ng isang malalim na hininga sabay iwas ng tingin sa mga kaibigan niya. She looked directly at the calmness of the sea. Napansin niya roon ang bahagya pa lang na sinag ng araw. Pasikat pa lang ito.

Doon ay nasiguro niya na maaga pa. Kaya imbis na kumilos na at maghanda ay nanatili na lang muna siyang nakaupo sa tabi ng mga kaibigan niya. Paminsan minsan niyang nililingon ang mga ito. 'Tapos ay muli siyang titingin sa banayad na dagat. Tsaka magbubuntung hininga.

Goodbyes are r