Damang-dama ko ang bawat pag-dampi ng malamig na hangin sa balat ko habang nakatanaw sa malawak na siyudad dito sa balcony ng unit ko.Nilagok ko sa hawak kong yakult at napabuntong hininga. Bakit ba naaalala ko na naman ang nakaraan? Akala mo naman may past talaga kami ni Charles kung makaasta ako. Akala mo naman talaga jinowa ako nung tao para magkaganito ako.Biglang nag-ring ang cellphone ko. Kinuha ko iyon sa bulsa ng cotton shorts ko at walang tingin-tingin na sinagot ang tawag."Hello?""Nasa labas ako ng unit mo. Naiwan ko na naman spare key ko sa bahay." bungad sa akin ni Nathan pagkasagot ko ng tawag.Napailing ako ng wala sa oras nang marinig ang boses niya. Ilang araw na bang hindi nagpaparamdam ang isang 'to simula noong nanggaling ako sa unit niya? Tapos ganito na naman bigla na lang sumusulpot out of nowhere.Paano noong kinukulit niya ko ng kinukulit tungkol sa panliligaw niya pati na rin yung issue kay Charles, nasigawan ko siya. Ang hudas, tinalikuran ako at umalis n
"Crysaline!" napalingon ako sa likod ko at nakita ang manager ko na humahangos na lumapit sa akin."Naiwan mo sa loob ng van." inabot niya sa akin iyong lumang iPad ko.Kinuha iyon sa kanya bago napakamot sa ulo ko. Makakalimutin na talaga ako."Salamat. Ingat kayo pauwi ha?" sabi ko sa kanya habang nakangiti.“Ingat ka rin. Mag-lock ka ng pinto kung wala ka kasama ha.” paalala ni Ate Chaena. Tumango naman ako sa kanya.Kumaway siya bago isinara iyong pinto ng van. Tumalikod na ako at pumasok sa lobby ng condominium. Agad na sumalubong sa akin ang nakangiting si Kuya Jose na pinagbuksan ako ng glass door."Magandang gabi po, Ms. Lopez." bati niya sa akin."Magandang gabi rin po, Kuya Jose." bati ko pabalik sa kanya.Naglakad ako papunta sa elevator at pinindot iyong button. Habang naghihintay sa pagbukas ng elevator, inabala ko ang sarili ko sa pagre-reply sa Senior Editor ko."Crysaline?" narinig kong tawag sa pangalan ko kaya napaangat ako ng ulo.Napalabi ako at kulang na lang ay m
"Crysaline! Open this damn door or I will fucking break this shit!"Napatalukbong ako ng unan at kumot sa sobrang inis ko sa sarili ko. Bakit ko ba kasi siya tinanong ng ganoon? Nakakahiya!Nang ma-realize ko kanina yung sinabi ko sa kanya ay agad ako tumakbo papasok dito sa kwarto ko at ni-lock yung pinto.Hindi ko alam kung ano bang pumasok sa kokote ko at niyaya ko siyang matulog ng mag-katabi sa iisang kama. Talo ko pa iyong mga pick me girl sa ginawa ko."Bibilangan kita Crysaline Lopez! Kapag hindi mo talaga ako pinagbuksan ng pinto, sisirain ko talaga 'to!" gigil na sigaw niya kaya napabuntong hininga ako at inis na bumangon sa kama."Ayaw ko nga! Umuwi ka na! Gusto ko na magpahinga!" balik kong sigaw sa kanya kahit sa totoo lang nag-aalala ako na baka sirain niya talaga yung pinto ko.Ang mahal pa naman ng pagawa non. Nagtitipid ako."Sinong uuwi? Dito ako matutulog!" sigaw na naman niya kaya napakagat ako sa ibabang labi ko sa sobrang inis."Edi matulog ka na! Doon ka sa kabi
Napalunok ako ng ilang beses habang nakikipag-titigan kay Nathan. Ramdam ko rin ang lalong pag-pula ng magkabilang pisngi ko habang nakatingin sa mga mata niya.Jusko. Kahinaan ko pa naman ‘to. Yung puso ko parang lalabas na sa kaba."Answer me." malumanay na sabi niya dahilan para magising ang diwa ko. Napaiwas ako ng tingin sa kanya at napaubo ng kaunti."O-oo na. Lumayo ka na, pwede?" sabi ko sa kanya pero sa iba ako nakatulala dahil sa hiya."Anong oo? Ang labo mo naman kausap." parang batang angal niya kaya bumaling ako pailalim sa kanya.Nakatitig lang siya sa akin habang kunot na kunot ang noo. Hindi ko maiwasang mapalunok sa kaba at nag-iwas na lang ulit ng tingin."Ewan ko sa'yo. Lumayo ka na nga lang. Kailangan ko ng umalis. Marami pa akong dapat tapusin kaya tigilan mo na iyang pang-aasar at pagharot-harot mo sa akin." kunwaring iritado kong sabi sa kanya.Tinanggal niya ang mga palad niya sa magkabilang pisngi ko. Walang emosyon ang mukha niya habang pinagpaaptuloy ang pa
"Can you still give me another chance to prove how much I like you? Can I court you?"Nasamid ako at halos hindi ako magkanda-ubo sa gulat.What the freak?!Napatayo naman siya sa inuupuan niya at hinagod ang likod ko."Sorry. Hindi ko sinasadya na biglain ka." paumanhin niya kaya napatingin ako sa kanya.Bakas sa mukha niya ang pagkahiya at tila ba hindi malaman ang gagawin."No, okay lang ako. Nagulat lang ako sa sinabi mo. Palabiro ka pa rin pala." sabi ko sa kanya at sinabayan pa ng tawa. Kung tawa nga ba na maituturing iyon o peke lang.Napatigil naman siya sa paghagod sa likod ko at ngumiti ng tipid."I guess...I am too late?" sabi niya kaya napayuko ako at pinaglaruan ang tissue na hawak ko.Naramdaman ko naman na lumayo na siya at umupo muli sa tapat ko. Kapwa lang kami na tahimik na tila nagpa-pakiramdaman lang. Ang awkward na nga, hindi ko pa gusto yung nararamdaman ko ngayon sa dibdib ko."Sa totoo lang, sa tingin ko hindi mo talaga ako gusto. Hindi pagmamahal ‘yang nagtutu
*Flashback*Linggo ng gabi at wala akong ginawa kundi ang umiyak at mag-kulong sa loob ng kwarto. Ilang buwan na ba akong ganito? Simula noong umuwi ako galing sa ospital, nag-simulang gumulo ang buhay ng pamilya namin.Everything is starting to fall apart. Mas malala kaysa noong nakaraang buwan.Wala na akong kinikita sa mga isinulat kong libro. Hindi ko na rin magawang makapag-sulat ng bagong istorya o ituloy man lang ang mga nasimulan ko. Kahit ang full-time na trabaho ko ay nawala na rin ng tuluyan.Bakit? Bakit nga ba ko pumayag sa ganitong set-up ng pamilya namin?Simula noong mag-desisyon ang mga magulang ko na magsama-sama na lang kami sa iisang bahay, mas lalong gumulo ang lahat. Wala na atang araw na hindi kami nagtatalo-talo. Walang gustong magpadaig. Lalo na si Mama.Puro batuhan ng masasakit na salita, pagsisisihan at pati ang pagtanaw ng utang na loob. Puro masasakit na salita na lang ang bumubungad sa akin sa umaga.Wala na akong narinig na ibang salita kundi ang 'basto
"Ilang araw ka na bang nagtatago rito sa bahay? Ilang tao na rin ba iyang tinataguan mo ngayon ha?" tanong ni Vanilla kaya napatingin ako sa kanya.Tinaasan ko siya ng kilay kasabay ng middle finger ko. Napailing siya sa kalokohan ko at hinampas ako ng malakas sa braso."Ang panget mo! Tignan mo iyang mga mata mo oh! Magang-maga, tinalo mo pa ang nasapak sa itsura mo. Kanino ka ba kasi brokenhearted? Kay Charles o kay Nathan?" asar niya kaya kinurot ko siya sa tagiliran. Napa-aray naman siya."Napakasama mo. Kapag ako umalis, mami-miss mo ako. Sa cute kong 'to, walang hindi makaka-miss sa akin." biro ko sa kanya kahit halos barado na ang ilong ko sa sipon dahil sa pag-iyak. Hindi ko rin pinansin iyong patutsada niya sa dalawa.Bakas naman ang pagkalungkot sa mukha ni Vanilla at umusog ng mas malapit sa tabi ko."Aalis ka talaga? Dahil lang sa mga yawang mga lalaking uhugin na 'yon? Iiwan mo kami?" sabi niya na para bang malaking kahibangan na ‘yun ang dahilan. Napabunghalit ako ng taw
"U-umayos ka nga, Nathan. Kailangan ko pa pumunta sa office kaya umuwi ka na sa bahay niyo. Nag-aalala si Tita Nara sa'yo. Atsaka siraulo ka talaga! Hindi mo naman gawain mag-drive ng umiinom tapos ginawa mo pa rin." sita ko sa kanya pero nakangiti lang ang siraulo.Ni hindi ko magawang tumingin sa mga mata niya ng matagal dahil sa kaba. Bumilis ang tibok ng puso ko nang ilapit niya ang labi niya sa gilid ng tenga ko."I just want to hear and see how much you're worried for me, Crysaline. That's the only thing that matters to me." bulong niya at yumakap sa akin ng mahigpit."Bakit? Nanay mo ba ko?" sarkastiko na sabi ko sa kanya pero mas lalo lang humigpit ang yakap niya sa akin at napabuntong hininga."Durog na nga ako, lalo mo pa akong dinudurog sa mga sagot mo." mahinang sabi niya.Alam kong may halong pag-iinarte yung sinabi niya, mas lamang yung nararamdaman niya na lungkot ngayon. Hindi ko na napigilan pa ang sarili ko at hinaplos ko na ang buhok niya. Tinapik ko ng mahina ang l