HINDI makatayo dahil sa sakit ng katawan si Aslan. And he was feeling dizzy. Pinapakiramdaman niya ang katawan sa tuwing kikirot ito sa sakit. Wala siyang makita dahil sa piring na nakalagay sa kanyang mata. Ramdam niya ang dilim at lamig ng nasa paligid.
Nasan ba kasi ako? I was with the gang and I told them that I was leaving early because I had something to do with my groupmates. Wala ba kami sa bahay ni Denji?
Wala siyang maalala sa mga kaganapan na nangyari sakanya kanina, basta ang alam niya, makikipag kita siya sa mga kaklase para gawin ang project nilang deadline na sa makalawa.
“Is someone there?” Tanging pagsasalita lang ang magagawa niya pero umalingangaw lang ang boses niya sa buong kwarto. “Kung may tao man diyan, nasan ako?”
MAINGAT niyang pinarada ang sasakyan, bago bumaba inayos niya muna ang sarili at sinoot ang salamin. Dali-dali siyang umakyat papuntang office. Katulad pa rin ng dati, sinasalubong siya ng mga ngiti at pagbati ng mga empleyado ng kumpanya ng ina pero hindi niya ito binati pabalik. Narinig ng binata ang ilan sa mga ito na suminghap ng magulat dahil hindi naman ganito ang anak ng kanilang boss. Kabaliktaran sa kahapon na masaya nitong mukha.Dahil nga wala siya sa mood at kulang sa tulog, hindi niya ulit ito pinansin at dumiretso na sa sariling opisina. Bago siya makapasok, sinalubong siya ni Rosee ng nakangiti at may hawak na papel.“Good morning, Sir!” Inangat nito ang papel na hawak. “Late po kayo today, huh..” Pinag buksan siya ni Rosee ng pinto. Pero katulad ng ginawa kanina, hindi siya umimik dire-diretso lang siyang umupo sa swivel chair.Nawala ang ngiti ni Rosee, tila naninibago sa asal ng boss. Dahil sa buong limang taon niyang pa
WALA na siyang nararamdaman na iba kundi ang sakit ng ulo niya. Kung ang kumikirot at nagdurogo na sugat ng binata sa kamay ay nararamdaman pa niya kanina, ngayon ay parang wala na lang ito sa kanya. Aslan felt that he needs to be alone for a little while, so he is going home to where Midnight is. Dahil ang tangi niya lang naiisip para maramdaman ulit ang mga emosyon niya dati ay ang makita ang alaga niyang si Midnight.His big guy was his escape, like the light in his dark, darkest time of his life. Si Midnight lamang ang tangi niyang kinakausap tungkol sa mga nararamdaman dahil ito lang naman ang nag-iisa na nakikinig sa kanya na hindi siya titignan na parang isang abnormal na tao. Iyong tipong hindi siya kokontrahin sa mga nararanasan niya sa bawat araw na maglalabas siya ng saloobin sa alaga. Iyong hahayaan siyang magsalita ng magsalita at kahit ni isang ingay ay wala siyang maririnig galing dito dahil mas gusto lang nitong makinig.That's why he wants to spend tim
AFTER a couple of minutes, his twin sister Anastasia finally calm down. Hinayaan niya lang itong umiyak. Nagsalita si Aslan.“I just fucking helped a kitten and never intended to see him die. Ayoko lang siyang matulad sa 'kin,” Kibit balikat niyang sinabi sa kambal na pinupunasan pa rin ang mukha hanggang ngayon. “Dinala ko siya kay Lily, you know Lily right? But Raji died when he opened his eyes to see me.” tuloy pa nito. Confusion was written in Anastasias eyes when he said Raji,“I gave him name, and that's Raji.” Binalot niya ang katawan ng comforter. “Sabi no'ng naglibing kay Raji, nasagasaan daw siya kaya hindi makatayo. 2 weeks lang siya no'ng mangyari 'yun kaya siguro hindi niya nakayanan. May damage rin 'yung lungs niya na nagpapahirap sa kanyang huminga, even his hips are broken due to the accident he had been through. Napuruhan kaya sabi ni Lily, hindi na siya makakalakad ulit.” mahabang lintanya pa ng binata n
HE feel asleep again. Naalipungatan lang siya dahil sa tunog ng tawag sa kanyang cellphone. Pupungas-pungas pa niyang kinapa para abutin ang cellphone sa side tible para tignan kung sino ang tumatawag, nangg makita kung sino ang caller, hindi niya ito sinagot at nagbalak ulit matulog. Ngunit ng malapit na ulit makuha ng binata ang tulog, bigla na naman siyang nagising dahil tumunog na naman ang telepono.“What the fuck is your problem?” Naiinis na bungad ng binata sa kabilang linya. “Do you know what time is it?” Tumawa naman ang nasa kabilang linya.“It's 11pm, you know. It’s very early for you to sleep.” Masigla nitong bungad. “The night was just getting started.” Maingay ang nasa palagid ni Cosmo ng sumagot.“And? I'm still sleeping.” Ibababa na sana ng binata ang tawag ng pigilan siya ng kaibigan.“Hep, hep! Hindi ka matutulog kasi iinom tayo.” Cosmo said as the noise from h
ALMOST a week passed since Aslan shut himself to his room together with Midnight. Lumalabas lamang sila ng alaga para kumain o magpa-potty ito at babalik ulit sa kwarto para matulog. Kahit saglit, hindi iniwan ni Midnight ang tabi niya. Kahit nga maligo, nakabantay ito sa kanya. Hindi na rin siya nakakapunta sa gym dahil wala siyang gana lumabas. At sa buong linggo na iyon, hindi na ulit siya dinadalaw ng bangungot niya.Ngayon ay nasa kusina siya para maghanda ng pagkain nila ni Midnight na ngayon ay naglalaro sa living room. Nagpapakulo siya atay ng manok at giniling na baka habang naghihiwa ng iilang gulay na ihahalo niya sa pagkain ng alaga. Dahil walang gana kumain, sa halos buong linggo na lumipas ay puro instant noodles or delivery foods ang kinakain niya. Binuksan niya ang cup board para kumuha sana ng kakainin niya para sa tanghalian ng makita niyang nag-iisa na lang ang instant noodles niya.He chuckled and turn off the stove. Kunot noo siyang nagpunta sa ref
DAHIL sa buong linggo na puro stress at pagtulog lang ang ginawa ni Aslan, ni hindi niya na naalala ang tungkol sa lalaki na minsa’y nakakasabay niya sa elevator. Masiyado ng okupado ang kanyang isipan dahil sa dami ng pangyayaring pinagdaanan at hindi na muling sumagi sa isip niya ang nangyari sa kanila ni David sa sarili nitong club.“Seriously? Am I not that a good kisser to you?”Bumuntong hininga siya at kumuha ng lakas para sagutin si David sa kabilang linya. “I’ve been busy the whole week. Wala akong oras para hawakan ang cellphone ko.” hindi niya sinagot ang tanong ni David. He heard its chuckles.“Humph. Hindi mo naman sinagot ang tanong ko,” Nanunukso nitong sabi. “So, hindi nga ako magaling humalik para sa’yo?”“Bakit kaba tumawag? At saka anong oras na, I’m sleeping.” Naiiritang pagkasabi ni Aslan sa kausap. Ramdam ng binata ang pamum
AFTER dropping the call, Aslan broke his promise to himself again. Na hindi niya na hahawakan ang sarili habang iniisip si David. Pero ano nga ba ang magagawa ng pangako na iyon kung sobrang pagpipigil na sinabayan pa ng makamundong mga ungol ni David habang nasa tawag silang dalawa ay umepekto na naman sa buong sistema niya?Aslan softly groan as he felt the chills in his back while showering under a cold, cold water. While touching the tip of his erection, he softly massage his balls with his free hand. Dinadama ang bawat segundong ayaw niyang pakawalan dahil alam niya sa sarili na kapag natapos na naman ng kanyang ginagawa, isisisi niya na naman ito kay David na walang ibang ginawa kundi patigasin ang pagkalalaki niya sa tuwing maaalala nito ang halik na kanilang pinag saluhan.“Ugh, fuck.” he moan when he shoot his loads on his hands. Dahan-dahan niya pa rin tinataas baba ang kamay sa pagkalalaki para maubos ang dapat na maubos dahil heto nga na
HINDI mabilang ng binata kung ilang minutong tulala ang ina sa kanya ng makita siya. Ilang beses na rin itong tinapik ng sarili nitong sekretarya para mag-sink in na nandito ang unico hijo niya sa kanyang harapan. Dahil mukhang nasa maayos at masaya ang kalagayan ng anak nang makita, malayong-malayo sa itsura nito last week nang makita niya.“Ma'am? Si Sir Aslan po?” Tinapik ulit siya ni Hiwaga sa pangatlong pagkakataon kaya mistulan itong nahimasmasan at bumalik sa kanya ang huwisyo.Habang si Aslan ay nakasandal sa hamba ng pintuan ng office ng ina nang nakangiti ng pilit at hinihintay na kausapin siya nito. Nilapag nito ang hawak na baso pagkatapos tunggain ang laman na wine saka lumapit ito sa kanya ng dahan-dahan at hinawakan ang kanyang mukha.“My sweet boy...” bati nito sa kanya.“Uhh, Hi Ma?” bati pabalik sa kanya ng binata. Dahan-dahan nitong hinimas ang pisngi niya.“How are yo