Chapter 20

REESE' POV

"B-bakit meron kang mga kutsilyo at b-baril?" Tanong ko kay Ryu na may panginginig na tono.

Natigilan siya sa sinabi ko at dahan-dahan niyang binitawan ang braso ko mula sa mahigpit niyang pagkakahawak.

"K-kay Otōsan 'yan. You know that my father is an Army before in Osaka kaya meron siya niyan. Pinatabi lang niya sa akin ang mga baril at kutsilyo niya." Sabi niya at nawala na ang panlilisik na mga titig niya sa akin. [Otōsan: father]

I felt relief dahil sa sinabi niya at tumango na lang. Pero bakit kanina ay parang galit na galit siya sa akin at sinigawan pa ako nang tinignan ko ang loob ng cabinet niya?

Bakit ba pinagdududahan ko si Ryu? Matagal ko na siyang kilala kaya dapat ay magtitiwala ako sa kanya. Wala naman siyang ginagawang masama sa akin kaya dapat ay suklian ko iyon ng kabutihan.

Tinignan naman niya ako mula ulo hanggang paa kaya namula at nahiya ako sa ginawa niya.

"B-bakit ganyan ka makatingin sa akon?" Tanong ko at umiwas ng tingin sa nakakailang na titig n