CHAPTER 99

ATASHIA

Dahil sa pangungulit ni Lance, napilitan akong mag-stay sa mansion ng mga Henzon. Subalit masama na talaga ang pakiramdam ko. Para akong nakatapak sa apoy ng impyerno. Hindi ko magawang umupo dahil alerto ako sa bawat galaw ng mga kaharap ko. Hindi ko rin alam kung dapat ko na bang sabihin sa asawa ko o maging sa mga pulis ang natuklasan ko dahil baka mailibing na rin ako sa basement ng mansion ng mga Henzon, kasama ng kalansay doon.

“Hon, are you alright?” Pang-limang tanong na yata iyon sa akin ni Lance.

Umiling ako.

“Uuwi na ako,” bulong ko sa kaniya.

“Hintayin mo na ako. Pinag-uusapan lang namin kung paano ang magiging set-up ng burol ni Mommy. If you want, you can rest in my room,” alok niya.

Ang tigas ng tanggi ko. Hindi ako papayag na matulog sa kahit anong silid ng mansion ng mga Henzon. Hindi ko kaya. Baka mabaliw din ako dahil sa takot at paghihinala sa mga taong nakatira roon.

“Bakit ba?” tila nauubusan na ng pasensya si Lance.

“Gusto ko nang umuwi,” ulit ko.