Napamulat ako ng mata, nandito ako ngayon sa clinic. Medyo masakit pa ang ulo ko. Lumapit sa akin sila Katherine nang makitang nagising na ako.
“My God Isabelle, muntik kanang mamatay!” bulyaw niya sa akin.
Anong nangyari? Ang alam ko ay nasalo ng ulo ko yung kahoy na ipapalo sana nila kay Tyzon. Teka! Nasaan sila?
Uwian na. Ang usapan namin ni Tyzon, magkikita kami sa garden. Maya-maya ay nakita ko na siyang parating at kasama si Sir Franco.Kailangan pa ba ng witness sa pagpapasalamat ko doon sa pagdala niya sa’kin sa clinic?Hindi pa man sila nakakalapit, biglang humangin ulit. Malakas ito katulad ng nangyari sa auditorium kanina. Bigla tuloy ako nakaramdam ng kaba.“Isabelle,”
TYZON POVNandito ako ngayon sa bar at ninanamnam ang bawat baso ng mga dugo.Sa tuwing naalala ko yung kanina, binabasag ko ang bawat baso sa bar ni Rowena.“Tyzon hindi libangang basagin ang baso sa bar ko,”inis na saad ni Rowena.“Wala akong pake,”Mas
Wala akong kahilig-hilig magsuot ng gown. Makita ko pa lang, sumasakit na ulo ko.Nagdito kami ngayon sa fitting room para magsukat ng gown, kasama ko si Katherine.“Huwag kanang mapili, kahit naman ano maganda,”inis kong sigaw sakaniya. Paano ba naman, ilang oras na kami dito pero wala parin siyang nagugustuhan sa pinili ko. Akala mo naman siya ang magsusuot.“Hindi 1990’s ang theme ng prom natin. Walang fashion sa katawan mo,”
“Good evening ladies and gentlemen. Let us enjoy this party tonight with some band starts with”announcement ng speaker matapos ay namatay na ang mga ilaw.Yung iba ay nagpiano, at drummer samantalang si Sir Franco naman ang maggigitara at mukha siya rin ang ocalist ng grupo.Nagsimula na silang tumugtog. Ang kanta ay “I don’t care” by Ed Sheeran. Medyo nagulat ako dahil iyan yung kanta habang nagpipintura kami. Biglang nagsalubong ang mga mata namin at ngumiti naman siya.
FRANCO POVKung may ikalawang pagkakataon, bakit siya pa?Franco, hindi pwede dahil kapatid mo si Tyzon!Galit kong binasag ang bawat baso dito sa bahay.Ilang taon akong nakulong sa nakaraan at ang dapat kong isipin ay kung paano makalalaya si Samantha mula sa pagkakahimlay at hindi ang magmahal sa panahong ito.“Bro, what happened?” tanong ni Tyzon pagkapasok ng bahay.Imbis na sumagot, kumuha pa ako ng isang baso ngunit agad naman niyang sinalo.“Ano bang problema mo?” asar niyang tanong.“its none of your business,” saad ko bago umalis.Kaming mga bampira, tulad ng tao ay nalalasing din ngunit hindi gano’n kalakas ang tama. Bagamat kulang ako sa dugo ng tao kaya’t kapag nasobrahan ng inom, nanghihina ang talas ko sa lahat ng bagay.Pumunta ako sa play ground at tinignan ang palubog na araw. Nabigla pa ako sa biglang dumating, si Elijah.“Long time no see Franco,”panimyula niyang bati.“Why are you here?” walang gana kong tanong noong maramdaman ko siya.Tumawa naman ang loko.“Kumu
Nagpaluto si mommy ng maraming ulam, dalhan ko raw sina sir Franco at Tyzon kaya hindi na rin ako makatatanggi pa.Kumatok ako sa pinto ngunit walang nagbukas.Pumasok na ako at ibinaba sa lamesa ang dala ko. Nilibot ko ang ibang parte ng bahay para hanapin sila hanggang sa madatnan ko si Sir Franco na nasa sahig habang namumutla.
Pagkatapak pa lang ng isang paa ko papasok ng school, nakita ko na ang magulo naming room. Tinignan ko ang kabuuan, inalis ang mga nakadikit sa dingding at nagkalat na mga basura.“Isabelle, pinasok tayo dito. Nagkaroon ng orientation kaya lahat ng estudyante lumabas,” paliwanag ni Jeanne, isa sa kaklase ko.Wala akon
“Kumusta na nga pala ang Winston?” paghingi niya ng balita. Ako na ang namamahala at gumagawa ng mga kailangan asikasuhin. Kahit na may hindi kami pagkakaintindihan, hinayaan nila ang bagay na ginagawa ko.Alam nila na nagpalagay akong CCTV sa bawat room, alam nilang ako ang nagsisimula ng gulo at nagagalit sila kapag nasosobrahan na.