Umirap ako sa kaniya bago nagsimulang maglakad papalayo sa kaniya pero nagulat ako nang bigla niyang hawakan ang kamay ko at hilahin ako palabas patungo sa parking kung nasaan ang kotse niya."Attorney, what do you think you are doing?" tanong ko sa kaniya nang humito kami sa tapat ng kotse niya.Binuksan niya ang pinto ng passenger."Get in," utos nito pero hindi man lang ako kumibo sa kintatayuan ko."Excuse me? Bakit ako sasakay sayo? Close ba tayo?" pagtataray ko sa kaniya.Yes, crush ko siya pero hindi naman ako gaya ng iba na sasama na lang kung kani-kanino palibhasa at gwapo. Saka kanina ko lang siya nakiilala dahil naging guest speaker siya ng graudation namin kaya bakit sasama ako sa kaniya?"Sa kotse ko ikaw sasakay.""Alam ko!" asar na agad ay sagot ko. "Ano bang iniisip mo? Sayo?!""If you want to, why not?" nagsalubong ang kilay ko sa sinabi niya.Napanganga ako dahil sa sinabi niya. "Pervert! You are totally different to the person I met in our graduation ceremony," hindi
Napabuga ako ng hangin nang bumalik ang isip ko sa kaalukuyan. Hindi ko magawamg sisihin ang sarili ko. Kasalanan ko kyng bakit may nangyari sa amin. Ako ang nagpumilit.Matagal na panahon na iyon pero bakit kailangang kulit-kullitin pa rin niya ako. Sana sa mga sinabi ko kanina sa kaniya ay tuluyan na niya akong tantanan. Oo, ako ang unang nagbigay ng motibo sa kaniya noon pero ngayon wala na akong ibang gusto kundi ang layuan siya. Para sa ikatatahimik ng buhay naming dalawa makinig sana siya. Alam kong may katigasan ang ulo niya, siya iyong tipo ng tao na hindi nakikinig palagi pero sa pagkakataong wala akong ibang hiling kundi sana pakinggan niya ang hiling ko. Itigil na niya ang pangungulit niya.Muli akong napatingin sa larawan ko. Matagal na panahon na akong nakapagtapos at lihim ko namang nagagamit ang tinapos ko. I do secret investments kaya may pera akong hindi alam ng mga magulang ko at may properties ako na ako lang ang nakakaalam. Galing sa ipon ko at perang galing sa in
Paglabas ko ng kwarto ay nakita ko si Mikael na kapapasok pa lang ng bahay galing eskwelahan dahil nala-uniform pa ito.“Kadarating mo lang?” tanong ko sa kaniya.“Obvious ba?” pabalang na sagot niya.Medyo uminit ang ulo ko dahil sa sagot niya. Nagtatanong lang ako pero ang bastos niyang sumagot. Maayos naman ang paraan ng pagtatanong ko sa kaniya.“Kailan ka pa naging bastos? Iyan ba natutunan mo sa school? Kung oo, nagsasayang lang yata ako pambayad sa tuition mo,” inis na sagot ko sa kaniya.Tumayo ito matapos mahubad ang sapatos at tumingin sa akin.“Pwede ba ate, huwag mo akong salubungin niyang bunganga mo. Nanunumbat ka pa, hindi ko naman sinabi sayo na bayaran mo ang tuition ko. Nagkusa ka 'di ba?” yamot na sagot nito. “Ate ka kaya resposibilidad mo iyon,” dagdag pa nito.Napanganga ako dahil sa sinabi niya. Hindi ako makapaniwalang sinasagot-sagot niya ako ngayon. Masama na bang magtanong? Tapos siya pa itong galit? Wala na talaga siyang modo.“Umayos ka, ayusin mo iyang uga
Buong linggo na wala akong trabaho pero araw-araw na umaalis ako ng bahay. Hindi para maglakwatsa kundi para i-check ang farm na pagmamay-ari ko sa kabilang bayan.Mabuti na rin na hindi pa ako pinapatawag ng asawa ni Rebecca para magsimula ang trabaho kaya nadadalaw ko pa ang farm na pagmamay-ari ko. May baboyan at bakahan ako na nakapangalan sa anak ko kaya walang nakakaalam na ako ang may-ari ng lugar na iyon.Meron ding kaunting taninman ng saging at mangga na malakas mamumga kaya malaki palagi ang benta. Kahit nga isang taon akong hindi magtrabaho ay kayang-kaya kong buhayin ang sarili ko pero syempre hindi iyon pwede dahil may mga kapatid pa akong pinapaaral. Magtataka naman si itay lalo na si inay kapag may maiibot akong pera sa kanila kahit wala akong trabaho kaya kumakayod pa rin ako ng husto kahit kaya ko namang mabuhay ng malayo sa sitwasyon ko ngayon.Sa umaga ay dumadalaw ako sa farm para tingnan iyin dahil matagal na rin akong hindi nakakabisita doon, pag-uwi ko naman sa
Agad namang sumakay si Delgado ng kotse at nagsimulang magmaneho."Sa kabilang bayan lang ako," wika ko sa kaniya.Bigla itong napatingin sa akin. Nasa mata nito ang pagtatanong pero walang lumabas sa bibig nito. Tinotoo nito ang sinabi na hindi ito magsasalita.Tahimik lang kami buong byahe. Ako na ayaw magsalita habang isya naman a alam kong pinipigilang hindi ako kausapin. Kilala ko na si Delgado, masyado siyang madaming tanong kaya nagpapasalamat ako na nanahimik siya ngayon.Lihim ko siyang tinitingnan habnag abala siya sa pagmamaneho. Muli kong binaling ang tingin sa labas ng bintana. Lihim akong napangiti ng mapait. Sayang, hindi ko mapigilang manghinayang kahit na alam kong sa una pa lang wala naman na talagang chance.Kinuha ko na lang ang selpon ko upang i-text si Mang Andoy, ang katiwala sa bahay ko dito sa Caridad na sunduin ako bayan dahil malapit na kami.Tumigil kami sa mismong bayan ng Caridad, ang kalapit bayan ng San Antonio."Salamat," saad ko habang tinatanggal an
"Ma'am, bakit hindi na lang po kayo dito magpalipas ng gabi? Masyado na pong madilim sa daan baka mapaano po kayo sa byahe. Bukas na umaga ana lang po kayo uumalis," wika ni Aling Pacing ang asawa ni Mang Andoy matapos kong kumain ng hapunan. "Sige ho," pagsang-ayon ko. Medyo lumalim na rin nga ang gabi kaya kahit gusto ko pnag umalis ay magpapabukas na lang ako. Hindi rin naman ako sanay bumyahe ng gabi. "Nalinis ko na po ang kwarto ninyo kanina. Nang sabihin kasi ni Andoy na nagpapasundo kayo ay nilinis ko agad," nakangiting pagbibigay alam ng matanda. "Salamat po." "Naku, wala po iyon. Trabaho ko po iyon, sana nga mapadalas ang dalaw ninyo dito." "May trabaho po kasi ako kaya hindi ako masyadong nakakapunta palagi," paliwanag ko sa kaniya. Pumaparito man ako noong mga nakaraang araw pero mas madalas na nasa taniman ako at mabilis lang din ako dahil magtitinda pa ako sa hapon. Nagtungo din agad ako sa kwarto ko. Two-storey house lang itong bahay naipatayo ko. Hindi siya mala
"Huwag ka mag-alala ate. Alam naman ni Love na hindi talaga iyon ang tatay niya," natatawang saad ni Sylvia sa akin. "Ang gwapo lang kasi ni Atty. Delgado kaya napagtripan namin." Umirap naman ako sa kapatid ko. Bakit sa dami ng pagtitripan nila para maging ama ng anak ko ay si Delgado pa? Hinarap ko ang anak ko sa akin. "I bought your favorite cake. You wanna eat?" nakangiting tanong ko sa kaniya para baguhin na rin ang usapan. Nakita ko ang pagniningning ng mga mata nito ng marinig ang sinabi ko at mabilis na uumalis sa kandungan ko. "Yes, Mommy." "Go to Ate Mara and ask for a slice," tukoy ko sa katulong na kumuha ng dala kong cake kanina. Mabilis namang tumango ang anak ko at nagtatakbo papuntang kusina. "Wala ka bang work today?" tanong ko kay Sylvia. "Ate Sabado ngayon, uso ang rest day. Palibhasa sanay kang magtrabaho buong Linggo." "Tagapagmana ka, ako hindi." Humarap ito sa akin at ngumiti. "Bakit hindi ka na lang sa kompanya magtrabaho. Gusto mo bigyan pa kita ng sh
COHENI have no plan to go back to the city, but mom keeps on calling me, so I decided to go back first before I became busy.But the moment I stepped inside our house, I did not see my mom; instead, I saw my niece, Leticia, and my sister, Czarina. They are in dress, ready to go out."Are you going somewhere?" I asked my sister."Yes, Letty wants to eat cake, but I don't know how to bake, so we will just buy it," she replied, holding her daughter's hand.Tumango lang naman ako sa sagot niya. My sister is not really good in the kitchen. Luckily, she has a rich husband, so they can hire a cook."It's too early," I said."I know, but I have a lunch meeting later. I can't accompany her if we do not go out now," she explained, and then she looked at me. "Why don't you go with us? Bonding, you know."I doubtfully looked at her. I know that she did not really mean it. She wants me to be her driver. But I still agree because I am not going to do anything here. Or it is better to be their driv