Nang dumating ang hapon ay umuwi ako sa bahay ng ama ko para kunin ang mga gamit ko.Nakahinga ako ng maluwag nang dumating ako at wala pa si Marcela. Mula sa araw na ito ay hindi ko na siya tatawaging inay gaya ng nakasanayan ko. Para sa akin ay siya na lang si Marcela ang asawa ng ama ko.Agad na pumasok ako sa kwarto ko para kunin ang mga gamit ko. Paalis na sana ako nang biglang pumasok si itay sa kwarto ko kaya napatigil ako."Aalis ka na ba talaga?""Mas mabuti na rin ito para hindi kami palaging nagkakabanggaan ng asawa mo," sagot ko sa kaniya."Iiwan mo na rin ako?" Hindi ko alam pero biglang parang gustong mamasa ng mga mata ko dahil sa tanong niya.Alam ko kung ano ang ibig niyang sabihin. Iniwan siya dati ng ina ko kaya ngayon ay tinatanong niya ako kung pati ba ako ay iiwan na rin siya."Hindi ko naman kayo iiwan. Aalis lang ako sa bahay na ito pero kung gusto ninyo akong makita pwede naman ninyo akong puntahan anytime.""Alam kong hindi na kita mapipigilan kaya mag-ingat
COHENNagpatuloy kami sa pag-iinuman. Hindi na ako nakapagluto dahil may dala naman na sila. Hindi ko alam kung paano nila nalaman na nasa Maynila ako ngayon maaring sa sekretarya ko.“Bakit hindi mo na lang daanin sa santong paspasan?” nakangising tanong ni Troy.Igagaya pa niya ako. Alam ko kung anong ginawa niya dahil kapag nag-aaway sila ng girlfriend nila ay ako ang taga-salo pareho ng mga himutok nila sa isa't isa."No, I will court her. Maybe I just need to court her properly. Like what real gentleman's do," pagpaparinig ko kay Dwayne. Dahil alam kong hindi niya niligawan ang asawa niya. Kasaabwat pa nga niya ako sa kalokohang niyang maikasal agad sila.Palagi na lang akong damay sa mga lovelife nila. Mabuti na lang at wala pang kinababaliwan si Sven kaya hindi pa ako kinukulit ng isang ito."Margarita is a strong woman. You may receive a lot of rejections from her in the future. She seems like someone who will be very careful when it comes to love," Sven said.He is always lik
COHEN Nagtatakang tumingin sa akin ang sekretarya ko na si Mona nang makita nito na may kasama akong bata. Nagtatanong ang mga mata nito. "Contact the Lorenzo's House. Tell them to fetch this kid," tukoy ko sa batang kasama ko na malaki pa rin ang mga ngiti. If I am not wrong her Tita is Sylvia Lorenzo, the only daughter of late Arnulfo Lorenzo, the owner of Lorenzo's Advertising. Mabilis namang tumango si Mona at kinuha ang telepono para tumawag. Pumasok naman ako sa opisina ko kasama habang nakahawak pa rin sa kamay ko si Lora. "Wow! your office is too big!" nanlalaki ang mga mata nito habang inililibot ang mata sa buong paligid. Tumakbo ito sa paligid habang malapad ang ngiti. "You are really rich," wika nito nang huminto at tumingin sa akin. "Not really," I said and sat on my chair. "No you are. People own tall buildings are rich. Your car looks expensive too. You can really be my daddy," malaki ang ngiting saad nito at lumapit sa may table ko. "Where is your father?" I ask
MARGARITANaging tahimik ang mga araw na nagdaan kahit na busy ako sa trabaho dahil ako ang sumagip nang ilang trabahong naiwan ni Delgado. Pero mas mabuti na siguro na marami akong trabaho kaysa naman nakikita ko siya palagi. Ang presensya nito ay palaging nagdadala ng bad vibes kaya as long as hindi ko siya nakikita, mas better.Sa bahay ko na rin ako sa kabilang bayan tumutuloy. Pero alam ko pa rin naman ang ganap sa bahay namin dahil nagkukwento sa akin si Mikoy thru text messages. Sinasabi pa rin niya sa akin ang mga nangyyayari kahit na hindi naman na ako nagtatanong. Umalis na nga ako para matahimik na ang buhay ko kaya ayaw ko na muna makarinig nang tungkol kina Mikael.Friday na ngayon kaya pag-uwi ko mamaya galing trabaho ay maghahanda naman ako papunta sa anak ko. Sa pag-alis ko sa poder ng ama ko ay nas maging madali sa aking kumilos at pumunta sa gusto kong puntahan na walang magtatanong kung saan ba ako nanggaling."Attorney Delgado, did not come back since he left last
Agad na rin akong umuwi nang makita kong nakaalis na ang kaibigan ni Delgado. Hindi man ako makapaniwala sa nakita ko pero wala naman akong magagawa. Hindi ko naman pwedeng sabihin sa kaniya dahil wala naman akong ebidensya baka isipin pa nila sinisiraan ko sila kaya pinilit ko na lang balewalain ang nakita ko. Wala namang lihim na hindi nabubunyag, sana lang malaman na niya na niloloko siya ng asawa n'ya. "Magandang hapon po, ma'am," bati sa akin ni Mang Andoy nang pagbuksan niya ako ng gate. "Good afternoon din po," ganting bati ko sa kaniya bago pumasok sa loob ng bahay. Naabutan ko si Aling Pacing na nasa kusina. "Ma'am, dito po ba kayo maghahapunan para maipagluto po kayo ng paborito ninyong paksiw na bangus. Tamang-tama may nabili ako kaninang umagang sariwang." "Hindi na po, aalis na rin po ako ngayong gabi," sagot ko sa kaniya bago ko binuksan ang ref para kumuha nang maiinom. "Ah, ganoon po ba? Hindi po kaya gabihin na kayong masyado sa daan?" "Okay lang po, sanay naman
"What happened?" tanong ni Delgado at mabilis na lumapit sa bago ako pinayungan.Nasa mata nito ang pagtataka at pag-aalala habang nakatingin sa akin na basang-basa sa ulan.Tinaggal ko ang tubig na nasa mukha ko bago tumingin sa kaniya."Can't you see?" pagtataray ko sa kaniya at akmang uupo na para sana simulang ikabit ang gulong pero hinawakan ako nito sa braso at pinigilan kaya napatingin ako sa kaniya."Stop it. You are already wet, paano kung magkasakit ka?" nag-aalalang tanong nito.Tila ba gusto na ako nitong kaladkalarin palayo sa gulong na hawak ko pero pinipigilan nito ang sarili. Kahit salubong na ang kilay nito ay bakas na bakas sa boses nito ang pag-aalala.Samantalang kaninang hapon ng dumating ito ay hindi ako nito pinansin pero okay lang naman iyon sa akin kaya sana ganoon na lang rin ang ginawa niya ngayon."Why do you care ba?" masungit na tanong ko sa kaniya. Alam kong nag-aalala lang siya sa akin pero hindi ko kailangan ang concern niya."Stop that attitude, woma
COHEN I did not talk back to Margarita. Not because she wins our argument, but because I know she will always have something to say. And before our conversation goes on to something that might anger her again, It is better to keep my mouth shut. But I don't believe that she will not be mine. I don't know the reason why she hates me so much, but I don't believe that she does not like me. I touched my lips while my right hand was still on the steering wheel. I can still remember when she kissed me once. It was she who initiated it, and then she suddenly ran away. If she really does not like me, she would not do that. I looked at her, and I saw her already sleeping on the passenger seat. I want to wake her up and ask where I should drop her, but she looks tired. This woman is definitely a hard-headed one. How could she personally change her car tire without asking us for someone to help her? Another big question to me is why she is using a car? She really knows how to drive? Is that
COHENMuli akong magising nang may marinig akong nagsasalita. Napatingin ako kay Margarita at mabilis akong bumangon nang makita kong siya ang nagsasalita."Love... l-love... love..."Nagsalubong ang kilay ko dahil sa sinabi niya. Love? Is she calling someone? Is that an endearment?Who the heck is that man? Wala naman siyang boyfriend, sinisigurado ko iyon kaya sino ang tatawagin niyang love?Gumalaw ang panga ko nang muli siyang magsalita, "Love...""Who are you calling? Love? Can't you think of something as endearment, love is too common," I said with bitterness.Ako ang nandito para alagaan siya pero may iba siyang tinatawag.Muli kong tsinek ang temperatura niya kahit na masama ang tingin ko sa kaniya. Hindi ko naman siya pwedeng pabayaan dahil lang sa asar na nararamdaman ko dahil may tinatawag siyang love. Tumaas na naman ang lagnat niya kaya muli ko siyang pinunasan ng towel na malamig. Kumuha na rin ako ng cool patch para sa lagnat niya. Idinikit ko iyon sa noo niya."Get we