Chapter 25. “The hourglass necklace”
Eight years ago, I was living in my dark world. And eight years ago, my darkness wolrd change when my parents did their best to lighten up my world. But in exchange, they risk their lives and leave me alone. I can still remember and I will never ever forget that one unfortunate night.
“Mommy…”
I was inside a car and abducted by I don’t know people. They were wearing mask, holding a pistols and knives. They took me from the hospital after I survived the surgery.
“Mommy…”
I was crying, shouting and calling my parents to help me. I was so scared and trembled. I didn’t know what to do but I prayed that someone could save me from these people.
After a long ride, the kidnapper brought me to a far place, an abandoned factory. It was so dark and I couldn’t recognize where
Chapter 26. “Precious time, treasured moment”Dinala ako ni Gavril sa isang Italian restaurant. May nakareserved na table para sa amin. Pagpasok ko ay agad kaming naupo roon para kumain ng lunch. Nagsuot nga rin pala siya ng coat kanina habang nasa kotse kami. At kotse ng family nila ang gamit namin.Nakatingin lang ako sa kanya habang kumakain siya nang mapahinto siya at tumingin din sa akin kaya napaiwas ako at sinimulan na rin ang pagkain. Narinig ko pa ang pagngisi at mahinang pagtawa niya. Halata bang kanina ko pa siya pinapanuod?Pagtapos naming mag-lunch ay muli kaming sumakay ng kotse at sabi niya ay may isa pa kaming pupuntahan. This time, dinala niya ako sa isang mall. Madami ang tao pagpasok namin sa mall kaya binalot agad ako ng takot at pagkabalisa, pero naramdaman nawala iyon nang hawakan niya ang kamay ko. Napatingin ako sa kanya at nakangiti siya sa akin, isang ngiting sa tuwing makikita ko ay kumakalma ang p
Chapter 27. “War within ourselves”“This is so confusing.” Ani Gavril habang hawak ang third note at saka ako tiningnan. Iniwas ko naman ang tingin sa kanya at yumuko dahil hindi ko alam at nakalimutan ko ang tungkol sa note. Masiyado akong nadala sa importanteng araw na ito, masiyado kong in-enjoy ang araw na ito. We could’ve save her but it’s too late now, she’s gone.“Roux,” napatingala ako nang tawagin ako ni Gavril. Bakas sa aking mukha ang pagsisisi at panghihinayang. He released a deep sigh. “I know what you’re thinking, it’s alright.” Natahimik ako at natulala sa kanya. Mapait siyang ngumiti sa akin. “Hindi ba hindi naman natin control? Nangyari na.”“Pero we are aware about the notes, but this, nakalimutan natin ang tungkol dito dahil—“ Hindi ko na natuloy ang sasabihin ko nang takpan niya ang labi ko ng kanyang hintuturo
Chapter 28. “False Accusation”Gavril and I together with the prosecutor are now in a nearest café from the funeral house. The prosecutor is sitting on the other side of the couch while holding his cup of espresso coffee topped with a hot milk and cinnamon powder. I looked at Gavril and he seem so fine sipping to his frappe. Habang ako naman ay mahigpit lamang ang pagkakahawak sa malamig na baso na may lamang fruit tea.Sabay kaming napatingin ni Gavril nang marinig namin ang tunog ng tasang nilapag ng prosecutor. He is now staring at Gavril with a smirk written on his face. Gavril return him a smile and wave his head.“I know what is going to you mind, Kuya Alf. Just ask,” he stopped and put down his cup of frappe on the table. “And we will give you our honest answer.”Natahimik ang prosecutor at nakatingin lang kay Gavril. Ngunit napatingin din siya sa akin saka muling tinuon ang tingi
Chapter 29. “Hatred and Frame-up”Finally, Kuya Alf called Gavril. We are now on our way to the prosecutor’s office. Sabi ni Alexis, Kuya Alf intentionally avoided us calling because this is not a playground for a child to play. But Gavril insists to help him with the case and he asked me if he can tell them about my ability and I gave him my permission, at first I can feel and sense that Kuya Alf is really hesitant to believe what Gavril said about my ability, not until Alexis helped us to explain and persuade his brother to believe us.After that day when Gavril, Alexis, and I talked about the third case, it is now clear in my mind that it was a murder, the suicide thing is just a trap to make the case confusing. But when Alexis breaks down his hypothesis based on the things that I have seen in my vision of Francine Domingo’s death, we are now sure that it was a murder. But the suspect who is now detained is not the r
Chapter 30. “Can’t be avoided”Every day, there are about 150,000 people died. And many people are mourning losing a loved one. The human body is made of billions of cells as they grow, and when that cell biologically stops functioning, the human body will eventually die. They say that nobody knows how and when are we gonna die, nobody knows what will happen when our time arrived. Death is part of our life. We are all born to live and we are all gonna die. Nobody can escape death, death is inevitable.Ulan.Tulala ako habang nakaupo dito sa may swing sa may playground. Hawak ko ang tali ni Sham-sham dahil naglakad-lakad muna kami dito sa village. Hanggang ngayon ay hindi pa rin mawala sa isip ko ang nangyari noong nakaraang araw. Hindi kami nakapunta sa appointment namin na kausapin si Aldwin Herrera kahapon, tumawag daw sa kanya si Kuya Alf na we will do the interrogation tomorrow, kahit kahapon noong nagkita
Chapter 31. “Jealousy and confession,”Pagpasok ni Jimwel sa loob ay sige naman ang tahol ni Sham-sham sa kanya. Nilapitan ko si Sham-sham dahil parang galit na galit ang aso sa nakita niyang bagong tao.“Sham…” sabi ko habang hinihipos ang balahibo ng aso. Napatingin naman ako kay Gavril nang marinig ko siyang tumawa at nagtaka. “Bakit?” tanong ko. Tumatawa niya akong tiningnan.“Wala.” Pagdadahilan lang niya habang winawagayway ang kamay sa akin saka tiningnan si Jimwel. Si Jimwel naman ay parang inis na tiningnan lang si Gavril. Hinawakan ko si Sham-sham para makadaan si Jimwel at makapasok sa loob.Pumasok na kaming tatlo sa loob. Pero naiilang talaga ako sa kanilang dalawa, parang may tension sa bawat tinginan nila at kanina ko pa napapansin ‘yon. Tiningnan ko si Jimwel, panay lang ang tingin niya sa buong bahay. Ibang-iba talaga siya sa Jimwel na nakilala ko noong
Chapter 32. “Justice will prevail”“He is joining us today.” Nahihiyang sagot ko. Nagulat si Gavril at napasalubong agad ng kilay at tiningnan ng masama si Jimwel.“Don’t worry, I won’t cause you guys trouble. I just wanna hang with you, Roux.” Sabat naman ni Jimwel. Masama pa rin siyang tinitingnan ni Gavril.“Fine. But we will not use your car.” Sabi ni Gavril at kinuha ang phone niya at may tinawagan. “Hurry.” ‘Yon lang ang narinig ko sa sinabi niya sa phone.Ilang minuto lang ay may isang SUV ang pumarada sa harap ng bahay namin. Lumabas doon ang driver nila Gavril.“Let’s go.” Ani Gavril at binuksan ang pinto ng back seat at pinauna akong pumasok. Sumunod naman siya at tumabi sa akin. Tiningnan ko siya at nakangiti siya ng malapad.Bigla namang bumukas ang pinto sa tabi ko at doon pumasok si Jimwel at tumabi sa akin.
Chapter 33. “The pen under the bed”Gavril assembled the whiteboard again, iniharap niya ito sa aming tatlo. Alexis, Amanda, and I are now sitting on the sofa, of course, Amanda is in the middle, Alexis is still careful to touch me, while Gavril is in front of us standing in front of the whiteboard holding a marker on his right hand. Amanda asked me earlier what are those words written on the whiteboard and I told her that those are the things in my vision about Francine’s death. Hindi pa rin namin binubura ang mga sinulat namin last time sa may whiteboard.Tiningnan ko si Alexis and he seems so excited to know what is Gavril is going to say about the statement that we got from the suspect, Aldwin Herrera. At kahit kasama ako ni Gavril kaninang nakipag-usap sa suspect ay wala akong idea kung sino ang culprit sa kasong ito. But Gavril said that he knows who is the real murderer.“Roux,” napatingin ako nang k