ILANG araw nang hindi nagpaparamdam sa akin si Bliz at wala akong kaide-ideya kung bakit. Sinubukan ko siyang tawagan nang paulit-ulit ngunit hindi talaga siya sumasagot.
Paikot-ikot ako rito sa kuwarto ko dahil hindi ko alam kung ano ang gagawin ngayong araw. Wala akong mapuntahan at hindi ko rin makausap si Bliz. Si Zayra naman hindi ko alam kung saan pumunta dahil hindi ko rin siya matawagan at hindi niya sinasagot ang bawat mensahe ko.
Biglang tumunog ang cellphone ko kaya agad ko iyong tiningnan. May nag-message sa akin.
“Ilang araw kang wala sa opisina mo?! Ano bang pinaggagawa mo?!”
Galing sa ama ko ang mensahe kaya ni-repl
“OH, ayan! Kuhanin mo!” Hinagis sa akin ni Zayra ang isang unan. We decided to stay here in my house than to go out. It was almost 9:00 PM. “Ano ang balak mo? Ano rito ka matutulog?” I asked her. She looked at me with a smile on her face. “What do you think? I want to sleep here,” she said. Kumunot ang noo ko dahil sa sinabi niya. “What? No, no, no. Umuwi ka na. You're not allowed to sleep here,” I complained. “Why? Kasi babae ako? May gagawin ka ba sa akin?” She raised her eyebrow. Natawa naman ako sa sinabi niya. &
PAKAMULAT na pagkamulat pa lang ng mata ko ay binati na agad ako ni Zayra, “Hey, good morning.” Ngumiti ako sa kaniya at mukhang kanina pa siya gising. Tumayo ako at dumiretso sa banyo. Nagsipilyo ako at naghilamos. Pagkalabas ko ay wala na si Zayra ro'n kaya bumaba na ako. “Kain na tayo!” bungad niya sa akin. Lumapit ako sa kaniya at umupo na. Nakahain na ang mga pagkain at nilagyan niya na ang pinggan ko. Pagkasubo ko ng pagkain ay nasarapan ako. Malamang siya ang nagluto ng mga pagkain na 'to. “Masarap ba ang luto ko?” I nodded.
A sigh escaped my lips as I reached Mageline's house. I pressed the doorbell, waiting for her to come out. I smiled when I saw her walking towards me but she suddenly raised her eyebrow when she saw me. “Hindi ka ba talaga titigil? Atsaka ang kapal ng mukha mong magpatulong sa kaibigan ko. Hindi ka ba napapagod? Stop this! Stupid.” Lalapit na sana ako sa kaniya kaso isang hakbang ko pa lang ay umatras siya na para bang may nakahahawakang sakit ako. “Let's talk, please,” I pleaded. Huminga siya nang malalim at pinapasok niya ako sa loob ng bahay nila. Hindi pa ako nakapupunta rito kahit noong kami pa, hindi niya ako pinapapunta at hindi ko alam kung ano ang dahilan n'on. Malaki rin
“BAKIT ka ba nandito sa bahay ko?” Zayra asked me. Nandito ako sa bahay nila dahil gusto ko nang makakausap at gusto ko rin siyang abalahin. “Ayaw mo na ba akong makita? Namiss kaya kita kahit hindi ka naligo nang natulog ka sa bahay,” sambit ko sa kaniya na naging dahilan ng pagsimangot niya. “Ikaw nga may tira pa sa ngipin.” Natawa naman ako sa sinabi niya. Umupo ako sa sofa nila at umupo rin siya. “Puwede ka bang pagsabihan?” tanong ko sa kaniya. Lumapit pa siya lalo sa akin at tumitig siya sa mukha ko. “Handa akong makinig, sabihin mo lang kasi pinakinggan mo rin naman ako nang n
“HEY, kanina ka pa?” tanong ni Zayra. Umiling naman ako dahil hindi naman ako gano'n katagal naghintay. Inaya niya akong lumabas at kahit ayaw ko ay napapayag niya ako, gusto ko rin manghingi ng tawad dahil sa nangyari sa amin. “Tara na,” aya niya sa akin kaya lumakad kami papasok sa coffee shop at umupo sa may bakanteng upuan. Umupo kaming pareho at may lumapit sa amin na waitress. Umorder kami at maya-maya pa'y nakarating na kaagad sa amin ang mga inorder namin. Tumititig ako sa kaniya at nakatitig din siya sa akin. Pareho kaming tahimik at tila ba naiilang sa isa't-isa. “Sorry,” paghingi ko ng tawad sa kaniya kaya napangiti siya sa akin at ininom niya 'yong kape na inorder
“TUMIGIL ka nga sa paglalakad! Isa! Tumigil ka! Pagod na ako, kanina ka pa lakad nang lakad. Mukha kang tanga! Pakinggan mo nga muna sila!” sigaw ni Zayra sa akin. Kanina niya pa ako sinusundan pero hindi ko siya pinapansin at patuloy lang ako sa paglalakad kung saan walang direksyon at hindi ko alam kung saan ang patutunguhan. “Hindi ka ba talaga titigil?!” humarang siya sa harapan ko at tinitigan ko lang siya nang masama bago siya lagpasan. “Inis na inis na ako sa 'yo, e! Zach!” Nabigla ako sa pagsapak ni Zayra sa akin, sinuntok niya ako sa mukha ko kaya kumunot ang noo ko. Nagtimpi lang ako at nagpatuloy sa paglalakad, hindi ko dapat pinapatulan ang mga babae. “Hindi ka ta
Zayra's POV “TARA nga! Bakit kayo magkasama ni Bliz?” tanong ko kay Mageline. Nasa bahay nila ako ngayon dahil pinuntahan ko siya at gusto ko siyang makausap. “Bumili kasi kami ng vitamins,” aniya. Umupo kaming pareho sa sofa at kinuha ko ang baso na may tubig sa katapat naming lamesa. “Bumili ng vitamins?! Huwag mong sabihin ang Bliz na 'yon ang ama niyan!” Itinuro ko ang tiyan niyang medyo lumolobo na. “Hindi atsaka hindi mo na kailangan pang malaman,” aniya. Tinaasan ko siya ng isa kong kilay. “Huwag mong sabihing si Zach?” mahinahong tanong k
SUSUNDAN ko sana si Bliz ngunit hindi maaari sapagkat may napag-usapan kami ng mama niya at ni Zach at kailangan ko iyong tuparin. Nakarating na ako sa lugar na 'to at hinihintay ko na lang siya na dumating. Mayamaya pa'y may nakita akong isang kulay itim na kotse, pamilyar iyon at tama ang aking hula. Huminto sa harapan ko ang kotse na 'yon. Lumabas ang mama ni Zach at agad akong nagmano simbolo ng pagrespeto. “Gumanda kang lalo,” bati niya sa akin. Napangiti naman ako at hindi ko maiwasan ang humanga sa kagandahang taglay niya. Nakasuot siya ng isang pulang mahabang bistida na bumagay sa maputi niyang kulay. Napakaganda niya at bata pa ako nang nakita ko siya. Malamang ay nasa pitong taong gulang pa lamang ak