"May ibabalita lang kami tungkol sa asawa mo pero paramg wala kang pakialam," sabi ni Lee habang lumapit sa table ko at umupo sa harap. Tiningnan ko si Everett nasa sofa lang parang walang pakialam sa akin. Galit talaga siya sa akin dahil kay Lyra. Pag nalaman niya kaya ang rason magagalit kaya siya sa akin?"Buti alam mo," walang pakialam kong sabi ni Lee at nagbabasa na ng mga papel sa harap."Wala talaga kang pakialam kong sasabihin naming umalis na si Lyra sa bahay ni lola," seryosong sabi ni Lee. Sumama sa ex!? tangina niya pala. Hindi ko pinakita kay Lee ang galit na naramdaman, malamig ko lang siya tiningnan."Tapos?" walang pakialam kong tanong habang pinakli ang papel na hawak ko. Wala akong maintindihan sa binasa ko dahil nasa kay Lyra na naman ang utak ko habang inisip na sumama ito sa ex niya.Hindi ba siya nakuntento sa akin!?"Bakit ka nga ba nagkaganyan?" kuryosong tanong ni Lee. "Pagkalabas mo sa kwarto ni Lyra, halatang umiyak ka pero pagbalik mo wala ka ng pakialam?
Kinagabihan nun hindi ako makatulog dahil sa nalaman. Kinabukasan din, agad akong pumunta kung na saan ang mama ni Lyra. Alam kong saan siya ni lola, ngayon ko lang ukit siya nabisita. Gusto king malaman kung totoo ba ang sinabi nila sa akin.Masaya ang mukha ni tita nang makita ako. Napayakap pa siya sa akin sa tuwa parang hinintay niya talaga ako."Hinintay talaga kita rito hijo," mahinahong sabi nito pagkatapos niya akong paupuin sa sofa."Bakit po?" takang tanong ko. "Dahil sa nangyari sa anak ko. Manghingi lang ako ng sorry dahil tinawagan ko siya at sinabihang wag niyang sabihin sayo pag pupunta siya kung na saan ako," naiyak niyang sabi. Nanlaki ang mata ko, hindi makapagsalita. Tangina mo Mike!Ngumiti siya ng mapait sa akin."Alam ko iyun ang dahilan ng galit mo, ako ang may kasalanan hindi ang anak ko.. pwede mo ba siyang pauwiin ulit?" naiyak niyang tanong."Pero—" hindi ako siguradong sa sasabihin ko pero agad niya akong pinutol."Naintindihan kong galit ka pero sa akin k
"Wag mo na siyang guluhin, baka mas lalayo pa iyun sayo at hindi mo na talaga makikita ang anak mo," malamig niyang bago tumalikod at lumabas sa mansyon ni lola. Napatingin ako kay Lee, malungkot siyang ngumiti at sumunod kay Everett.Tumingin ako kay lola na seryoso lang niya akong tiningnan."Hayaan mo muna siya ngayon, sinisisi niya ang kanyang sarili ngayon.. grabe yung trauma na binigay sa kanya dahil sa aksidente at dinagdagan mo pa," seryosong sabi niya."Lola, kahit iyung anak ko lang," bulong ko."Kukunin mo sa kanya? maawa ka naman kay Lyra."Napayuko ako at hinawakan ako ulo dahil nalilito kung anong gagawin. Pagkatapos nun pilit kong inalam ang address ni Lyra pero dahil si lola ang nagtago hindi ko agad nalaman lahat.One year later...Sa isang taon kong paghahanap sa address ni Lyra si lola mismo ang nagbigay sa akin ngayon. Nandito siya sa opisina ko ngayon."Ayaw kong walang ama na makilala ang apo ko," sabi niya habang binigay sa akin picture ng anak ko. Maluha luha k
Nanghihina akong himiga doon at pumikit ng mariin. Naramdaman kong may tumulong luha sa mata ko pero hindi ko ito pinansin, hinayaan ko lang lahat hanggang sa nakatulog ako.Maaga akong nagising, tumayo ako at naligo para maghanda ng breakfast. Dali dali akong bumaba at tumingin sa ref kung anong pwedeng lutuin. Naghanda lang ako ng mga gagamitin ko bago ako nagsimula. Habang nagluluto ako narinig ko ang boses ni Ville pa baba kaya napatingin ako doon."Yaya, who's cooking?" tanong niya sa isang katulong na maagang naglilinis."Daddy mo Ville.""Really?" natutuwang tanong niya at narinig ko na ang yapak niya parang tumakbo."Ville, mag ingat ka!" nag-alalang sigaw ng katulong."Okay yaya!" sigaw niya pabalik pero tunakbo pa rin pababa hanggang sa nakita ko na siya kusina, malaki ang ngiti."You're cooking daddy!" masayang sabi niya. Ngumiti ako at tumango sa kanya."Yes," nakangiting sagot ko."For us?" masayang tanong niya, tumango naman ako. "For mommy?" nakangiting tanong niya. Tu
"Ville," awat ni Lyra."Of course," sagot ko bago pa magbago ang isip ni Ville dahil sa kanyang mommy."Mommy, punta tayo please?" hindi sumagot si Lura kaya bumaling si Ville sa akin."Silent means yes daddy, pupunta kami!" masayang sabi niya at nagsimula ng kumain.Lyra's POVJusko itong anak ko, umagang umaga pinakaba niya ako. Napailing nalang ako at nagpatuloy sa pagkain. Hindi na ako sumagot, kung gusto niyang pumunta, hahayaan ko siya daddy niya naman iyan. Pagkatapos namin kumain umakyat ako sa itaas at sinama ko si Ville doon sa kwarto oara bihisan na."Mommy, sumama ka na," pilit niya sa akin habang nakanguso. Sinabi ko na kasi sa kanya na hindi ako sasama ngayon pinipilit niya ako."Baby, pagod si mommy," mahinahong sabi ko. Mas lalo siyang ngumuso sa akin. Pareho kaming napatingin nang biglang bumukas ang pintuan. Bumungad sa amin si Mike na naka ngiti agad sa anak namin."Daddy!" masayang tawag ni Ville at tumakbo palapit sa daddy niya. Bumaling sa akin si Mike para magp
"Narinig ko sila ni tita Cath," patuloy na sabi ni Ville. Jusko! maling mali na sumama ako rito! sana pala pinag simenar ko muna si Ville bago kami sumabak dito. Sht."Ngayon alam na ng mommy mo," nakangising sabi ni Mike na para bang hindi ko narinig, habang dumeritso na siya sa harap. Hindi ko na mapigilan ulit magsalita."Bakit dito tayo? diba dapat iwasan natin ang mga reporters?" tanong ko sa kanya."It's okay mommy, para makilala nila tayo!" excited na sabi ni Ville. Kumunot ang noo ko at tumingin kay Mike."Okay lang sa akin, pero paano kong masasaktan si Ville?" seryosong tanong ko. Napaisip naman si Mike sa sinabi ko."Mommy it's okay!" pilit ni Ville sa akin."Tama ang mommy mo Ville, maybe next time.. wag dito," mahinahong paliwanag na sabi ni Mike sa anak namin. Dumeritso na kung saan ang VIP parking lot. Nakita kong hinarangan sila para hindi makasunod sa amin."Baka may marinig akong masakit na salita sa anak ko.. ayaw kong mangyayari iyun," seryosong sabi ko."Ayaw ko r
Lumakas ang tibok ng puso ko habang papasok sa opisina dahil sa sinabi ng secretary. Baka haka haka niya lang iyung sinabi niya pero lumakas ang tibok ng puso ko. Hindi pa kami makapagusap ni Mike kaya ayaw ko munang mag assume.Nakita kong nakipagkulitan si Mike kay Ville, hindi niya magawa ang trabaho. Sumimangot ako habang tiningnan sila. Sabing wag na kaming dahil alam kong ganito talaga ang mangyayari. Tsk."Ville," tawag ko rito. Tumigil sila at parehong bumaling sa akin. Sht. Pareho pa ang reaction.. parang may tumingin sa akin na kambal."Wag mong kulitin ang daddy mo, may trabaho siya," seryosong sabi ko sa kanya. Napatingin naman siya agad kay Mike."Daddy, gawin mo na ang trabaho mo baka magalit si mommy," bulong ni Ville kay Mike para bang natatakot siya pero naririnig ko ang binulong parang sinadya niya ring iparinig sa akin. "Sure baby, nakakatakot magalit si mommy," bulong rin ni Mike para bang totoong natatakot sa akin. Itong mag-ama na to sarap pitikin sa noo.Nag tr
Ngayon magkasama sila, nakita ko talaga ang pagkareho sa kanila. Mas malala pa ito si Ville kaysa kay Mike gaya ng sinabi ni Cath. Ngumisi ako sa na isip.. hindi ko na kailangan pang mangamba, alam hinding hindi magagawa ng anak ko ang maging malamig sa akin gaya ng ginawa niya sa ibang mga tao. Nakita ko naman kung paano siya natakot na masaktan 'ulit' ako. Hays baby, I love you so much.Walang ginawa si Villa sa office ni Mike kundi umupo at pagmasdan ang secretary na lalabas at papasok ulit habang nagbabasa. Hindi rin hinayaan ni Mike na may pumasok dito na bisita.. mas mabuti na iyun para hindi nila makita muna si Ville. Kung ayaw ni Ville na masaktan ako, ganun rin ako.. ayaw ko siyang masaktan. Napatingin ako kay Mike na seryoso lang nagbabasa sa mga papel. Ayaw ko rin siyang mahirapan, at ganun din si lola.. ayaw ko na silang pahirapan pa. Alam kong hindi lang ako ang nasaktan noong panahon na iyun, nasasaktan rin si Mike, nawalan ng anak.. pareho kaming nawalan ng anak. Hind