CHAPTER 39

“Ang hilig mo ring manahimik, ano? Ganyan ka naman madalas. And thanks God at wala nga dito sila Mom. Dahil kung hindi. Tiyak na ikaw na naman ang kanilang kakampihan. But it is okay. Isa ka lang naman basura sa bahay. Sayang nga napulot ka pa sa kung saan nila at inuwi sa bahay. Basura na may hatid na lason…" wikang pahayag na madiin habang naghihimutok na ang damdamin ni Lalaine. Nanginginig mas lalo ang mga kamay niya ang pinag salikop niyang mga palad. Ang kamao niyang handa na sana isapok sa pagmumukha ni Carlos.

Ang mga panunumbat nito ang mga masasakit na salita na halos nais lumamon sa kanya. Ang kagustuhan niyang umiwas. Lumayo. Subalit hindi niya magawa. Napalunok siya, napalingon sa driver na awang-awa na sa kanya. Habang ito ay nag-dire-diretso lang ito sa pagmamaneho makauwi na agad sila ng matigil na sa pag-bubunganga si Carlos sa loob ng sasakyan sa mahabang oras na biyahe nila.

Hindi kasi ito matigil mas ginagalingan pa ang pang aasar nito kay Lalaine. Tila ba nanghah