Chapter 44We continue kissing each other. No one wants to stop. At kapag sinusubukan niyang lumayo sa akin ay hinihila ko siya palapit lalo.In this stressful life, I want to escape through his kisses."Ma'am, I might not be able to control myself," he whispered while biting my neck. I moaned in pleasure.This is the escape that I want. I want to forget everything with him. Gusto kong ituon ang buong pansin ko sa mga halik na binibigay niya.In a blink of an eye he took my coat off. Maingat niya iyong nilagay sa gilid namin saka muli niyang tinuloy ang paghalik sa akin. I grip his hair to push his face on my neck even more."The door is lock, right?" I murmured so he cursed. Bigla siyang lumayo sa akin kaya pumungay ang mga mata ko.I didn't lock the door.My lips parted while staring at him. Sunod-sunod ang paghinga niya hagpbang nakatanaw siya sa akin. I know that I mirrored his eyes. We both want this. "No one's gonna enter. I hope," he murmured before kissing me again. Our tongu
Chapter 45After an hour Zale came back. Kunot ang noo niya at mukhang inis na inis."What happened?" tanong ko saka mabilis akong umupo mula sa pagkakahiga sa kama.He sighed before smiling a bit. But that smile didn't reach his eyes. Napalunok ako ng mariin saka nag-iwas ng tingin.I feel so guilty. He's just starting but I am the reason why he suddenly fell."It's fine," he said before lying beside me.I slightly played with his hair."What happened?" ulit na tanong ko."They didn't state the reason," mahinang sambit niya saka marahang sinubsob ang mukha niya sa tiyan ko."Give me the company name. I'll talk to them," I said while silently hoping that people would follow me like how they follow my father. I already made a name in the business industry. I hope I could do something.Hindi pwede 'to."No," he said.I sighed.We slept in the hotel for that day. Maaga kaming umuwi sa penthouse ko para makapagbihis at hinatid niya rin kaagad ako sa kompanya pagkatapos. Pagkarating sa komp
Chapter 46Dad took my phone. I have no else to use to contact Zale. He locked me inside my room. Kahit anong sigaw ko ay walang nagbubukas ng pinto. I'm totally hopeless.Ilang ulit kong kinalabog ang pinto pero walang kahiy isang lumapit man lang. That made me tired and frustrated so I put my palms on my chest before sitting on the bed.Makalipas ang ilang segundo ay dahan-dahan akong humiga para medyo pakalmahin ang sarili ko. I slightly close my eyes and sleepiness visited me. Hindi ko namalayan na nakatukog ako sa hindi kumportableng posisyon na iyon.Nagising lang ako nang marinig kong bumukas ang pinto. Mabilis akong bumungon at napalingon sa pinto. I saw a maid entered holding a tray of foods. Mabilis akong tumayo at doon pumasok si Mommy kasama ang isa pang katulong."I need to go," matigas na sambit ko pero sarkastiko lang akong nginisian ni Mommy."Hindi ka lalabas ng kwartong 'to," matigas na sambit niya bago inutusan ang mga katulong na ilagay sa kama ang mga dala ng mga
Chapter 47Hindi ko alam kung paano nakauwi si Zale. Buong gabi kong inisip kung nag-drive ba siya at kung nasaan na siya. Hindi ako makatulog. Iyak ako ng iyak. I forced myself to sleep for my baby but I really can't. Hindi ko maiwasanh isipin lahat ng nangyayari. This is way far from the life that I wanted. I did not hope to be cage like this.This is too much.Hindi ko na alam ang gagawin ko.Nang mag-umaga ay dahan-dahan akong bumangon nang pumasok si Daddy sa kwarto. I looked at him like a zombie who doesn't feel anything.He totally ruined my life.I loathed him a lot."Prepare yourself," sabi niya kaya sobrang lamig ko siyang tiningnan. He stared at me darkly."Papakawalan mo na ba ako?" malamig at sarkastikong sambit ko pero wala lang siyang naging reaksyon."I'll invite Mr. Meyer this evening to talk about the engagement. I'll talk to his parents through call to formally invite them in anytime they are available," sabi niya saka mabilis ring lumabas.Napatulala ako matapos i
Chapter 48Ang daming nagsasabi noon na perpekto ako. Some of the businessmen who knows me always state that I am perfect. But I am not. Dahil kung perpekto nga ang buhay ko ay wala ako dito ngayon.Wala ako sa loob ng kwartong 'to. I am not begging and crying to be free. I am not perfect.Being free is perfect.Nang hinatiran ako ng katulong ng lunch ay tulala lang ako. Ramdam na ramdam ko na ang panghihina ng katawan ko. I am pale. At hirap akong huminga. It's so hard. Nahihirapan ako. This room is suffocating me.I forced to swallow every foods. I need these to stay alive. My baby need these.After lunch Mom came in. May kasama siyang katulong na may dala ng isang plato na punong-puno ng mga prutas. Mabilis akong natakam sa mga prutas na iyon kaya nang mailapag ng katulong sa tabi ko ay kaagad kong kinain.The satisfaction that I felt gave me a little streght."Para sa'yo lahat ng ginagawa namin," Mom said when the maid left.Nilunok ko ang prutas sa bibig ko saka ko siya tiningna
Chapter 49Hindi man ako nakakalabas ng kwarto pero alam kong mas humigpit ang siguridad matapos ang nangyari kagabi. And this time I think escaping is impossible.Hinatiran ako ng maid ng pagkain sa umaga. At sa pag-awang ng pinto ay nahagip ng mga mata ko ang bantay sa labas ng kwarto. Napalunok ako saka napabuntong hininga.Dad is making sure that I won't escape. He's treating me like a criminal.Sumunod na paghatid ng katulong ng pagkain ay bandang tanghalian na. Walang imik akong kumain habang nakatulala sa kawalan. I don't want to give up but I am so tired.Nakakapagod rin palang magmakaawa na walang nakikinig sayo.After eating I caress my tummy. I have a baby bump now. Napangiti ako ng malungkot dahil doon at dahil naisip ko na naman ang plano ng mga magulang.They want me to get rid of my child. Pero hindi ko iyon gagawin. Kung kukunin nila ang anak ko sa akin ay sisiguraduhin kong hindi na rin nila ako mapapakinabangan.I fell asleep and after an hour I woke up. Sarado pa ri
Chapter 50"Please sleep. I'll wake you up later. Malayo-layo pa ang Pier. I'm sorry, we can't take a plane. Your Dad might track us," he whispered.Nanatili lang akong tahimik.I can't still believe that I am with him now. Mas lalong humigpit ang pagkakayakap niya sa akin. I close my eyes to feel the moment. And suddenly I feel asleep. Para bang sa ilang araw ay ngayon lang ako ulit nagkaroon ng maayos na tulog na walang inaalalang sakit.Nakatulog ako habang yakap-yakap niya. Ilang sandali pa ay naalimpungatan ako sa biglaang paggalaw ng sinasandalan ko. Dahan-dahan kong binuksan ang mga mata ko."Sigurado ka ba dito?" dinig kong sambit ni Mark kaya dahan-dahan akong umayos sa pagkakaupo. Zale immediately seek for my eyes so I sighed before gently nodded at him. I'm fine now."Anong oras na?" mahinang tanong ko saka marahan na inayos ang jacket na suot.Marahan niyang inayos ang buhok ko bago tumingin sa wrist watch na suot niya."Three AM, the ship will leave at five," he said so
Chapter 51Sinabi niya sa akin lahat ng nangyari kung paano sila umabot sa ganoong plano. I listened carefully while we are cuddling on this medium sized bed. "When you didn't go home to me that night I immediately knew that something happened. Pero isinawalang bahala ko. I trust you. But I went crazy when I heard the news of your father's interview the following day. I followed your sister's car that night," he explained.I sighed.That's when my father's men nearly killed him."Hindi ka dapat pumunta sa bahay," sabi ko pero ngumisi lang siya ng sarkastiko saka umiling."Kung hindi lang ako napuruhan ay babalik ulit ako sa sumunod na araw. But I can't f*cking walk," he hissed.Napalunok ako saka napapikit ng mariin dahil sa narinig."Let's not talk about this," he said and I shook my head."No, I want to know everything," I insisted and he sighed."You need to rest," mahinang sabi niya saka mas inayos ang pagkakahiga namin.It feels illegal to be happy and content with him right now