ILANG ARAW na ang lumipas nang maiburol si Lola Linda pero hindi pa rin ako natitigil sa pagdalamhati sa kanyang pagkawala. Ang sakit. Ang hirap. Hindi ko matanggap na wala na siya. Hindi matigil ang pagragasa ng mga alaala namin ni lola sa aking isipan. Mga ngiti ni lola na pumuno sa aking pagkatao. Mga maiinit na yakap niya na bumabalot sa tuwing malamig ang palagid at kapag may sakit ako. Mga pangaral at pingit niya sa akin na nagturo ng malaking aral sa akin hanggang sa ako’y lumaki. Lahat ng iyon ay wala na. Wala na si lola.
Muling bumuhos ang aking luha sa mga alaalang pilit na nanunumbalik sa aking isipan na mas lalong dumudurog sa akin. Mas lalo pa akong dinurog nang makita ko ang kanyang mga akda na labis kong minahal at nagustuhan. Mga lumang pag-ibig na pinakilig ako. Mga aral ng nakaraan na tumatak sa aking isipan.
“Bakit lola?” naghihinagpis kong tanong sa ere.
Habang narito ako sa kanyang k’warto mas pinapatay ako ng masasayang alaala namin. Ang boses
BUONG biyahe namin ni Lita ay naging tahimik matapos ang kanyang mga sinabi sa akin. Sinubukan kong iwaglit sa aking isipan ang mga sinabi niya ngunit hindi ko magawang pigilan ang sarili ko na tanungin kung totoo ba ang lahat ng iyon. Kung may posibilidad nga ba talagang nagkagusto si Teresa kay Joaquin… pero sino nga ba ang hindi magkakagusto kay Joaquin? Mabait, maginoo, mapagmahal, mapag-aruga at maalalahanin. Bonus pa ang kanyang matipunong pangangatawan at g’wapo nitong mukha kahit sino ay pagnanasaan siya. Kahit na nga hindi na gaya ng dati ang kanyang pamumuhay ay marami pa rin ang nagkakaroon ng pagnanasa sa kanya paano pa kaya noong hindi pa sila naakusahan? Marahil ay marami ang nagkakandarapa at nangangarap na pangsawahin siya. Sino nga bang hindi? Total package na siya! Pero nagtatalo ang isipan ko na baka hindi iyon magagawa ni Teresa dahil sa alam niya naman na may nararamdaman ako kay Joaquin mas nauna niya pa ngang nalaman na may gusto ako kay Joaquin k
MALALIM na ang gabi ng bigla akong magising sa mga mumunting ingay na aking naririnig. Nanlalagkit la ang aking mga mata kung kaya nanatili itong nakapikit ngunit ang mga mumunting ingay ay unti-unting naging malinaw sa aking pandinig. Malalalim, nananabik at kinakapos na mga halinghing ang aking naririnig dahilan para magising ang buo kong diwa.“What the hell? Who's making out at this hour?” tanong ko sa aking sarili na ngayon ay nakadilat na ang aking mga mata ng buong-buo.Ramdam ko ang mabibigat na paghalinghing ng babae na animo'y sabik na sabik ang puke sa paglamas-masok ng naninigas na titi sa kanyang namamasang puke. Mas umigting pa nga ang pag-iisa ng dalawang nagtatalik dahilan para mapabalikwas na ako sa aking pagkakahiga.“Shit! Bakit kailangang malapit pa sa bintana ko sila magkantutan?” naiirita at namumula kong maktol.Tatayo na sana ako ngunit doon ko lang napansin na nawala sa tabi ko si Teresa. Nanlaki ang aking mga mata at mabilis na dumuk
“Ano ba? Bitawan niyo ako!” hiyaw ko at pilit na nagpumiglas ngunit mahihigpit ang kanilang pagkakahawak sa akin dahilan para mahirapan akong makakawala.“Sabi ko, bitawan niyo ako! Hindi niyo ba ako kilala? Isang kalapastanganan ang iyong ginagawa!” naghuhumiyaw kong pagbubunganga.“Kahit na ipangalanakan mo pa ang iyong sarili walang may nais mangialam lalo na sa isang tulad mong rebelde at espiya,” saad ng matabang Guardia Civil.“Sino bang tanga ang nagsabi na rebelde at espiya ako? May sapat ba siyang batayan sa kanyang mga ipinaparatang sa akin?” tanong ko.“Hindi pa ba sapat ang nakita namin ngayon? Kaya kung ako sa ‘yo manahimik ka na lang ang ingay-ingay mo,” inis na sabi niya na may kasabay pang panlilisik ng kanyang mga mata.“Bakit mo ako patatahimikin kung alam kong wala naman akong ginagawang masama at pinagbibintangan lamang ako?” sikmat kong tanong.“Hindi ka talaga titigil?” pagbabanta niyang tanong na namimilog ang kanyang mga ma
DISAPPOINTMENT and frustration was all over me though I already exhaust it through shouting it those feelings never gone. I felt I was a big dope who's acting like a doctor after all those fucking and tormented years in my life since I went in med school and work in my profession. Am I a certain joke all along?Napapalatak ako at napailing. “Grabe! I can't believe this!” Patuloy sa pag-iling kong sabi habang naglalakad ako nang pabalik-balik sa loob ng kulungan.“This face, this beautiful face? Is this face of a quack?” tanong ko sa aking sarili habang itinuturo ang aking mukha at napabuga sa labis na pagkasiphayo. “This is really unacceptable!”Sa sobrang frustration ay napasalampak ako sa sahig at napahalukipkip. “I really can't believe this!” paghihimutok kong sabi.Habang patuloy pa rin ako sa paghihimutok ay bigla akong nakarinig ng kaluskos sa aking likuran dahilan para magsitayuan ang aking balahibo.“What was that?” tanong ko sa aking sari
BUMUNGAD sa aking harapan ang nag-aalalang mga mukha nina Don Raul at Doña Celestina nang ako'y magising.“Ama, Ina,” mahina kong tawag sa kanila.Wala pang salitang pumalabas sa bibig ni Doña Celestina ay bumuhos na ang kanyang mga luha. “Anak,” humihikbi niyang tawag sa akin. “Anong ginawa nila sa ‘yo?” tanong niya na pilit nagpapakatatag.Muling nanariwa sa aking isipan ang nangyari sa amin ni Nina dahilan para bumuhos ang aking mga luha.Nararamdaman ko ang paghawak ni Don Raul sa aking kamay. “Huwag kang matakot, Anak, sabihin mo sa amin anong ginawa nila sa inyo?” tanong ni Don Raul.Mas bumuhos ang aking luha nang sandaling iyon, pilit kong pakalmahin ang aking sarili para makasagot sa kanila. Huminga ako nang malalim na may kasamang panginginig sa aking dibdib. “Pinagsamantalahan niya kami, Ama,” garalgal at nahihirapan kong sagot kay Don Raul.“Diyos ko!” napasinghap na bulalas ni Doña Celestina. “Paano nila nagawa ang kababuyang ito sa i
TULAD ng ipinangako ni Doña Celestina ay dinalaw niya ako kinabukasan at may dalang pagkain at pamalit ng damit hindi lang para sa akin kun’di pati na para kay Nina. Walang araw na hindi niya ako binisita at sinigurong makakain kami ni Nina ng tatlong beses sa isang araw. Napakapalad talaga ni Helena sa kanyang mga magulang: ina na nag-aalaga at labis na nagmamalasakit sa kanya at ama na handang gawin ang lahat para maipagtanggol lamang siya na kailanman ay hindi ko nagawang maranasan dahil wala akong ama at ina na nasa aking tabi habang ako’y lumalaki, tanging si Lola Linda ang taong labis na nagmalasakit, nag-aruga at nagsilbing tagapagtanggol ko sa mga taong kukutya sa akin. Wala akong ibang pinagkakautangan ng buhay ko kun’di tanging si Lola Linda lang dahil kung hindi dahil sa kanya ay matagal na akong namatay.“Napakapalad mo, Binibini ‘pagkat mahal na mahal ka nina Doña Celestina at Don Raul,” nakangiting sabi ni Nina.
NABABALOT ng pagkawindang ang aking utak ng mga katungang gustong-gusto ko na malaman ang mga kasagutan ngunit wala akong mahagilap kahit na paulit-ulit akong gumawa ng simulation. It always ends with a big question mark.“Why they keep messing the truth?” tanong ko sabay napasapo sa aking noo.Naagaw ang aking atensyon nang maramdaman ko na may humawak sa aking kamay dahilan mapalingon ako kay Nina na labis na nag-aalala. “Ate Helena, may problema ka ba?” tanong niya.Shit! Nawala sa isip ko na narito siya masyado akong nagpakain sa isipan ko. “Sorry, Nina. If I made you worry,” paghingi ko ng tawad sa kanya na siya niyang ikinakunot ng noo.Oh crap!Napasapo ako ng aking noo nang ma-realize ko na nagsalita na naman ako ng English. “Pasens’ya na, Nina. Nadala lang ako ng aking iniisip kaya kung ano-ano na naman ang lumalabas sa aking bibig,” pagdadahilan ko.“Ayos lang po ‘yon ‘wag niyo na po alalahanin iyon. Ikaw po, ayos ka lang po ba?” tanong
“HAYOP KA!” malakas na sigaw ni Nina at mabilis na sinugod si Don Emilio. “Napakawalang puso mo! Paano mo nagawang traydurin si Ama? Paano mo nagawang ipagkanulo ang iyong kaibigan para lang sa posisyon na ‘to? Paano mo naatim ang lahat ng kawalang-hiyaan na ito? Paano?” umiiyak at nagsusumigaw na tanong ni Nina habang hinihila ang damit ni Don Emilio.Kitang-kita ko ang galit sa kanyang mga mata nang sandaling iyon, alam kong labis na nahihirapan si Nina sa kanilang sitwasyon ngunit hindi ito ang lugar kung saan maaari niyang pairalin ang kanyang emosyon. Lalopa’t nagkalat ang mga Guardia Civil sa buong paligid anong maling kilos na gawin namin dito sigurado ako na anumang oras ay nakahandusay na kami sa lupa. Hindi ko maaaring hayaan na mamatay si Nina kaya kahit na maaaring makagulo ang aking kilos ay kailangan ko siyang awatin. Habang gulat pa ang lahat sa ginawa ni Nina ay sinamantala ko na ang pagkakataon at mabilis na tumakbo papalap