(Jeff POV)
Napatitig ako sa kanya kung alam ba nito ang ginagawa niya. Ngunit parang importante ang tawag na yun.
“Mahiga ka na sa higaan.” utos ko kay Missamy. Parang ayaw pang kumilos, at nang titigan ko, tumayo na nga habang yakap ang cushion pillow.
“What the f*ck Jay.” sabay hablot ko ng phone ng mawala na si Missamy sa harapan namin.
“It's Miss Ivy.” mahina niyang sabi sa akin.
Pumunta nga ako sa may bintana at malayo ang paningin ko na lumampas pa ata sa kalangitan.
“Sinabi ko na ang dapat gawin mo Ivy. Wala ka nang mahahabol sa akin in case nga na mabuntis ka. Accidente lang yun. At alam mo kung bakit ako muling pumunta sa harapan mo. Lasing lang ako para mapagbigyan ka.” saka ibinaba ko.
At hinarap ko si Jay.
“Don't ever entertain her call Jay. Gawin mo ang inuutos ko sayo.”
(Missamy POV)“Uhmmm. Ang sama naman kung first week absent sa trabaho si Missamy Dad. Kaya naman maybe next week right?”“That's fine for me.” saka tinitigan ako ni Jeff.Napatango na lang ako na di ko alam kung saan nga ba ako tumango.“It settles then Dad! Wala na kailangan na problemahin. Bukas Missamy, pwede ka nang magsimula sa kompanya ko. Ihahatid ka sigurong asawa mo.”“Thank you.”Pagkatapos namin kumain. Nanatili nga ang mag-ama sa pamamahay ni Jeff.Naligo ako at lumilipad talaga ang isipan ko. Para nga madulas ako sa sahig.Napasigaw ako. Nauntog ang ulo ko sa bathub.Siyang agad na bumukas ang pinto, saka iniluha si Jeff.“Missamy.” saka sinupot ako ng maraming twalya. Binuhat akong parang mummy.“Okey na ako Je
(Jeff POV)“Bakit kasi gusto mo pa magpagod?”“Kailangan Jeff, yun ang pinagdaanan ni Kuya Carlos.”Na agad kong nakuha ang ibig sabihin niya. Malaki pala talaga ang impluwensya ni Carlos kay Missamy.“Kain ka madami. Mauna na kami.”Nang nagulat na lamang ako dahil hinalikan ako nito sa pisngi na agad ikinatunaw ng dila ko. Di ako makapagsalita.Reklamo ko lang bakit sa pisngi?“Bye.” Takbo nito palabas.At di kaagad ako sumunod, na ikinahabol ko nga at pasakay na si Missamy sa sasakyan ni Shin.“Hoy Shin.”“Jeff. Good Morning.”“Ingatan mo ang asawa ko.”“Haha. Ayoko naman malagot sayo.”“At siguraduhin mong wag mo siyang papahirapan masyado.”“J
(Missamy POV)“Sus naman—.”Nang marinig namin ang pinto bumukas at isang boses ang tamabay sa kanila para tumayo ng maayos.“The President will come this way.” At si Shin.“Okey ka lang ba dito? Mababait naman ang mga yan.” Akbay sa akin ni Shin na dahan-dahan ko naman inalis.Siya na ang nag-alis.“Late ka na naman Bro!” tukoy nga niya kay Anthony na napakamot sa ulo.“Traffic masyado Boss.”“Di ka talaga niyang magiging qualified sa pagiging secretarya ko. Okey, so kilala niyo na siya. Sabi ng kukuti niya sa akin. tratuhin niyo daw siya bilang normal na empleyado. Pero di naman masyado harsh. Kung ayaw niyo mapatalsik sa kompanya ko.”“Shin.”“Ah, by the way Missamy, may ipinadalang bodyguards yung Elder
(Jeff POV)Nagmamadali si Jay ng pumunta nga sa tabi ko habang nasa kalagitnaan ng pagpupulong at may ibinulong ito sa akin.Kailangan masalinan ng dugo si Juan Carlos sa lalong madaling panahon.Nahihirapan ngang makapaghanap ng donor ang mga doctor nito.Kapamilya nito ag madaling kunan ng dugo at walang iba si Missamy.Di pa nga oras. Sinundo ni Jay si Missamy at nagkita-kita kami sa airport.“Anong nangyari Jeff?”“Ayoko sanang kunan ka ng dugo nila, ngunit kailangan. Si Juan Carlos nangangailangan ng dugo mo Missamy.”“Sige, handa akong magbigay. Kahit ilan pang bag, matuyo man ang katawan ko…” Pinisil ko ang pisngi nito.“Let's go.”Akala naman niya na papayagan ko siyang mawalan ng dugo.Habang nasa byahe, sinabi kong matulog na m
(Missamy POV)“Missamy.”“Kapatid niya ako Jeff! Dapat alam ko itong nangyayari sa kanya! Jeff! Dapat alam ko! Bakit napakasinungaling mo?!” Iyak ko na siyang niyakap niya ako.At wala siyang paki-alam kung nasasaktan ko na siya.“Kumalma ka Missamy.”Ramdam ko ang mainit niyang yakap.“Kalma lang. Hindi yan makakatulong sa situation ng kapatid mo.”Inilabas nga niya ako sa silid ni Juan Carlos.“Kalma. Gagaling si Juan Carlos. Lumalaban siya at di tayo sususko na tulungan siya sa laban na ito.”Matagal na ngang kasama ni Kuya Carlos si Jeff, na lumalaban kay kamatayan.Kung wala si Jeff, ano na ngayon si kuya? Tuluyan na ata niya akong iniwan talaga.Wala na itong chansang mabuhay pa kung wala si Jeff.Wala. Dahil napakawala kong kwentang kapatid!Naging sakit p
(Jeff POV)Sinalubong kami ng tagapangalaga ng bahay. Ngunit inuna ko si Missamy na mabigyan muna ito ng mapapahingahan.Hinatid ko siya sa silid na ginagamit ko.“Magpahinga ka muna. At bago matulog, kailangan mo munang kumain, okey?” Napatango sa akin si Missamy.Juan Carlos tignan mo ang epekto nito sa kapatid mo. Ako ang nahihirapan. Kailangan mo talaga magising. Kahit anong mangyari.Nagpahanda na ako ng makakain.At pagbalik ko sa kinalalagyan ni Missamy, napabuntong hininga ako dahil nakatulog na sa sofa si Missamy.Ang hilig mo talagang suwayin ako Missamy. Tss.Binuhat ko siya at hiniga sa kama. Ilang gabi na ba ito ginagawa ko sayo?Wala na din akong gana kumain. Natulog na din ako sa tabi niya.Kinabukasan. Nagising ako na katabi ko parin si Missamy. Mulat ang mga mata niya. Sa kisame nga nakatitig na para
(Missamy POV)Kuya Carlos, trying hard si Jeff na gusto nga ako i-ahon sa kalungkutan na nararamdaman ko ngayon.At seryoso atang talagang ligawan ako.Okey lang ba kuya? Since naging mabait naman talaga siya.Pagbigyan. Okie.Nagbihis na ako at pumasok si Jeff na magbibihis din.“Okey lang Jeff kung pagod ka na. Saka kinunan ka pa naman ng dugo kahapon.”“Di ako kasing weak niyo Missamy.”“Sure? Di ko alam kung ano ang gagawin kapag nagka-emergency nga tayo.”“You know what to do. Tawagan mo si Jay.”Nakaasa na naman nga ang lahat sa kawawa niyang secretarya.Napatango na lamang ako.“Check this thing habang nagbibihis ako.”Lapag niya ng dalawang paper bag, at ang laman tig-isang kahon ng camera.Tig-isa ba ka
(Missamy POV)“Kasi naman ang weak mo.”“Sana nga hinayaan ko na lang mabugbug kapatid mo.”“Thank you Jeff. Oo, kahit snub si Kuya, napaka gentleman naman talaga niya. Sadyang nagmana lang sa Daddy namin. Sana naman, wag na muna nilang kunin si Kuya sa akin. Sana.”Parang malungkot na naman ako.“Gusto mong sumakay riyan?” titig ni Jeff sa carousel na di nga pinansin ang emot ko. Sabagay goal nga niya alisin ang depress ko at wag masyadong mag-isip ng negative.Mission niya yun, at para naman sa akin.Natawa ako sa carousel dahil may alaala ako kay Kuya Carlos.“May joker bang nakasakay Missamy?”Pareho kaming nawalan ni Kuya ng mga magulang ng ma-aksidente sila. At ipinaliwanag niya sa akin na dapat di kami maging malungkot. Maging matatag kami.Kakalibi