(Jeff POV)
Missamy silently cried.
The minutes tick as if kinakausap niya ang kapatid.
Muli kong tinignan si Juan Carlos.
My real bestfriend.
When I look at you, all I see is strength. You’re fighting back. I know. Because di mo kayang iwan kapatid mo.
I'm sorry kung late masyado ng marealize ko na kaya ko ngang mahalin ang isang Maria Missamy Charm na di ka naman nga nagkamali.
You always anticipate the future kaya siguro nakita mo sa akin na balang araw ang kasama ko lang naman ang kapatid mo.
How dare you to trap me in this scheme. Pwede din naman na sabihin mo sa akin na talagang magkakagusto ako sa kanya.
But anyway, our friendship has never been easy. I have been guilty of spending too much time battling the fear of getting close to you.
Why would I allow myself to become close to someone who can be traitor someday?
I can look back now and answer the
(Missamy POV)Pumasok ng kompanya si Jeff at ako, ang haba daw ng tulog ko. Nag-ala sleeping beauty.Tumawag si Jeff kinatanghalian, niyaya akong lumabas.“Uhmmm. Nagluto ako Jeff, gusto mo bang magpadala ako sa office mo?”“Ohh. Sure. Wala pala tayong lunch date ngayon.”“Sira. Ikaw, kailangan mo magpahinga kahit paano. Remember, di ka robot Jeff.”“At last, naintindihan mo din ako Missamy.”“Ikaw lang naman ang pumapansin sa akin. Di ko naman talaga hangad ang attention mo.”“Okey. Pack my foods right now, gutom na ako Missamy.”“Sure.”At masaya nga ako na nilagyan ng pagkain ang baunan. Nang maalala ko si Kuya Carlos. Araw-araw ko hinahanda ang baunan niya.Haist.Kuya sana even sa simpl
(Jeff POV)Siguro dahil sa pagmamahal na ipinapakita mo Jeff.Sa wakas napa-amo mo din ang ligaw na gansa.Dumidilim na nga ang paligid, saka napa-ambon kaya…“Let's go home Missamy.”Tinulungan ko na nga siya sa mga dinala nito.Naalala ko si Juan Carlos na nakasalubong ko sa hallway ng opisina na ganto nga ang mga dala.Yes. It is my Mother Death Anniversary na di nga din siya nakakasama.Ako na ang nagdala.Pagdating namin sa sasakyan kinuha ito ng tauhan ko. Naunang sumakay si Missamy. Nang tumunog ang phone ko at ang secretarya ng Elder.“Master Jeff, the Elder invite you and your wife to a dinner, I'll send the location.”Tss. Tungkol na naman ata ito sa nadatnan nila sa France.Wala ngang nangyari dahil dinalaw itong si Missamy.“Take us to this address.” Sabi ko na
(Jeff POV)“Bukas Death Anniversary ng mga magulang ninyo, at bilang pag-alala sa kanila, personal kong inaabot taon-taon ang pakikiramay ko.” Ang Elder na nga.“Sa mag-asawang Opiana, at sa inyo Jay. Nga pala kayong dalawa ni Jean, kamusta na kayo? Umamin ka na ba kung nasaan ang anak niyo?”Biglang tanong ng Elder kay Dexs na ikinayuko nito.“Wag ka sa akin matakot. Kung gusto mo talaga parusahan si Jean, Okey lang sa akin. Alam ko naman na di magtatagal aaminin mo sa kanya.”Bigla akong sinipa ni Missamy sa ilalim ng mesa.Still, nasa laro parin tayo Missamy. Gusto mo na ba ako umamin para malaman na ng Elder ang katarantaduhan ko at di nga ako maging karapat dapat na Elder?Tss. Ang gulo pa naman ng kompanya ko dahil sa kapatid mo. Ngunit ayos lang, basta nga manatili ka lang sa tabi ko.“Ikaw naman Jeff mag-usap tayo mamaya
(Missamy POV)Nagulat ako na di pa nga nagreready si Jeff. At sinabi niya mamayang hapon pa naman at napa-standby sa mesa niya na puno ng folder.Nang makatangap ako ng mensahe galing sa di ko naman kilalang numero.Gagawin daw niya ang lahat makuha lang ako.Nagdadalawang isip ako na ipakita kay Jeff, dahil baka sabihin na si Jude na naman nga.O trip lang ito ni Shin.Di ko na lang pinansin.Busy si Jeff, at nangako ako na wala akong gagawing problema.(Jean POV)“Catherine, hindi mo parin ba sa akin sasabihin?”Natigilan ito dahil talagang dadaanan lang niya ako matapos nga i-hatid ang tray ng pagkain sa harapan ko.At mabuti naman natigilan siya.Napabuntong hininga ako.“My men are trying hard to get some information, ngunit masyado kang magaling.”Napahar
(Missamy POV)Hangang sa biglang nawala yung video sa screen na ipinapakita para nga sa tribute sa nagawa ng Elder sa termino niya.Pumalit isang lalaki na nakamaskara.“Binabati ko ang bagong Elder ng pamilyang Lee Chan ngayon. Hindi nga lang personal, ngunit naparating ko naman ang regalo ko sa inyo.”At ipinakita ang nanagyayari sa labas. May nagbabarilan.“Sila ang una mong mapapatay Jeff sa termino mong ito. Goodluck at talagang gagawa ako ng paraan para maibalik ang lahat na dapat ay akin.”Hindi naman siya si Jean diba? Andito siya… Si Jude?Nang hinila na ako ni Jay, akay ng tauhan sila Icy at Seven.“Drive them safely Jay.”“Jeff.”“Sa ganito kayong paraan na makakalabas ng ligtas.”“Ikaw?”Ngumiti na lang siya sa
(Missamy POV)“Jude! Wag mo itong gagawin! Parang awa mo na!”Saka nga niya pina-ilawan ulit.“Ahh… Oo nga pala sasama ka sa lalaking nirerespeto ka. Yun pala ang pinagmamalaki mo sa akin. Well, I'll do it. Pasalamat ka Missamy, mahal kita.” ngisi niya.“Kaya lang dahil umepal sa buhay mo si Jeff, ayan nagulo tayong dalawa. Let test kung hangang saan nga ang pagmamahal ni Jeff kesa sa akin Missamy.”Pinakita niya sa akin sa pamamagitan ng malaking screen ang mga kinuhang larawan habang nakatulog ako.“Jude!”“Pili ka ng ipapadala ko sa kanya, at larawang ipapakalat namin. Tiyak masisira ang pangalan mo sa Jeff na yan. Diba? Wala akong ginawa sayo Missamy. Nirerespeto din kita. Mas malaki ang respeto ko sayo. Matagal na tayong magkasama diba? Habang kayo ni Jeff di pa nga mag-iisang taon. Haha. Ang bilis
(Missamy POV)Jude, ano itong ginawa mo sa akin. Mahal ko si Jeff. Di na kailangan na patunayan na mahal niya ako.Ang importante, mahal ko siya. Ako ang nasasaktan Jude.Hindi ako natutuwa. Aanihin ko ang resultang ito.Bahagyang kong binuksan ang pinto, at nasilip ko siyang naka-akyat na ng hagdan. Mukha nito na napagod sa boung maghapon.Jeff…“Daddy Jeff!” sigaw ni Icy at napakarga nga kay Jeff.Naalala ko noon na binabaliwala ko ang mga nangyayari sa paligid namin ni Jeff. Ngayon, parang ako na ang nawala sa larawan.Gusto ko man ipaliwanag ang sarili ko, ngunit sinarhan na niya ang tenga para sa akin.Tumulo ang luha sa aking pisngi.“How's your day little Icy?”“Just fine. Mommy Missamy teach me how to make a paper flower. Try to look it! I made a lot Daddy Jeff!”Hinihila na nga
(Missamy POV)Naki-usap sa akin si Butler Nang ulit na wag magpapa-abot kay Jeff. Kaya nga napilitan akong umakyat.Hangang sa nanatili ako sa labas ng silid ko, para nga dito na lang siya salubungin.Kagustuhan ko ito at di niya maaring sisihin si Butler Nang.Ngunit walang umakyat.Kaya nakinig na lang ako sa pinag-uusapan nila. Nang aksidente ko ngang marinig ang tungkol kay Kuya. At di ko inaasahan na marinig ang mga salitang yun kay Jeff.Napapagastos siya ng dahil sa aming magkapatid.Kuya Carlos, anong gagawin ko…Pumatak ang luha sa aking pisngi. Nanghihina ako na bumalik sa silid.Napasandal sa pinto. At napa-upong tahimik na umiiyak.Sorry Jeff… I'm sorry.(Jeff POV)Di ko na nga napigilan ang mga salitang lumabas sa bibig ko.