(Missamy POV)
“Tss.”
Saka nga ang drama ni Jean, napa-walk out.
“Jean.” sinundan ni Dexs.
Ngunit napalingon muna ito sa amin.
Napatango ako sa kanya. Sa wala nga akong boses dahil nga ako kinabahan sa nangyaring pagbubunyag.
Naiwan kami ni Jeff.
“Nasense na pala ng Elder na di natin anak yung dalawang bata?”
Ngumiti lang si Jeff sa akin.
Pinagmasdan ang mukha ko.
“Kaya ba, laging may ganoon na inumin saka…”
Napatango si Jeff.
“Sa masyado ka kasing pahalata Missamy. Mabuti pa yung anak ni Jean. Ang gagaling umarte. Wala ka sa kalingkingan nila.”
“Seryoso? Sa aming tatlo ako ang may mababang evaluation?”
Napatango si Jeff.
“Because you act like my future wife. Ano ngayon? Asawa na kita.”
Pisil nito sa ilong ko.
(Missamy POV)“I know. Relaxs. Ginagawan ko na ng paraan.”“Thank you Jeff.”“Sa tingin mo sino ang may gawa nito?”Napasapo ako sa aking noo dahil…“Hindi ba si Jude ulit?”Napadaan ang aking mga mata sa bintana. At parang may nakita akong naka-upo. At ng ibinalik ko ang aking paningin…Nanlaki ang aking mga mata sa lalaking muli na namang nakaupo sa bintana. Silid na nga ito ni Jeff.“Missamy?” si Jeff na nasa kabilang linya. Dahil di nga ako makapagsalita. Hangang sa natauhan ako, magsasalita sana ako kaya lang… Ipinakita sa akin ni Jude, ang bombang papasabugin niya kapag tuluyan nga akong nagsalita na naririto siya.“Missamy.” Ulit na tawag ni Jeff sa akin sa kabilang linya.Ganito na ba kadaling pumasok
(Jay POV)Yes, I'm a geek genius.At ilang ulit ko na itong gustong patunayan sa aking magulang. May mararating ang taong napapa-self-study lang.I don't engage in society activity. Bahay lang ako. Dahil nga sa mga pambubuly na natatangap ko.Hangang sa isang araw, muli na naman ako niyaya ng aking ama, ngunit sa huli tumangi na naman ako na sumama kumain sa labas.Hangang sa naubos na ang pasensya niya. Sinira ang lahat ng gamit ko sa kabila ng pakiki-usap ng aking ina noon.At para nga akong pinatay ng sarili kong ama sa ginawa niya.“Heto Jay ang tunay na mundo! Hindi yung kala mo nasa ibang dimension ka. Umayos ka!”Naiwang sinabi sa akin ng aking ama.Aaminin ko nagtanim ako ng galit sa aking ama.Sinubukan ko ulit pumasok sa school, ngunit isinumpa ko na di na ako babalik.Dahil sa hinanda nilang supresa sa aking pagbabalik. Supres
(Jay POV)“Gawin mo!” bulyaw nito.Napailing ako, ngunit may magagawa ba ako?Ito ang pinaka-worst na pambubully.Yun din ang araw na pakiramdam ko, ako mismo yung nakipaglaro sa sarili ko.Nang magawa namin.Nagulat kami ng ilantad ng babae ang pagkatao niya. Anak ng kilala sa lipunan.Saka nga tumakbo ito, hangang sa may mensahe kaming natangap na kailangan namin yun patayin.May baril na nakahanda.Si Gabriel desperado na linisin ang sarili niya.Kitang-kita ko na nagsisi siyang nakilala ako.At pagkatapos nito, hinding-hindi na siya magpaparamdam sa amin kahit na nga sa kapatid ko.Hinabol niya ang babae at isang putok ng baril ang narinig ko.Nang dahil sa kagagawan ko may inosenteng tao na naging criminal.At ano pa nga na ang pagkakilala ko sa sarili ko…Isa akong criminal.H
(Jeff POV)Di parin tumatawag pabalik si Butler Nang.Na parang may naamoy akong di magandang nangyayari.Isama pa natin ang tungkol kay Jay.Kinuha ko ang tasa ng tsaa na inihanda niya para sa akin.Inamoy ko.Parang may mali sa aroma nito.Kaya naman napangisi ako.Balak bang lasunin ako ni Jay?Hinila ko ang case na nasa ilalim lang ng mesa ko.Nang mailapag ko sa mesa, tinawagan ko si Jay na pumasok ulit sa aking opisina.Binuksan ko ang case, at sumalubong sa paningin ko ang baril nga na dinala ko ng tuluyan dito sa opisina.Pinunasan ko ito.Ang tagal dumating ni Jay.Kaya naman kinasa ko na ang baril.Saka ako mismo ang lumabas ng aking opisina. Sinalubong ako ng mga tauhan ko. Nagtataka nga sila sa baril na hawak ko. Ngunit wala silang imik na napasunod sa akin.Tumigil ako.“Wala
(Jay POV)“Master Jeff, patayin niyo na ako. Wala akong kwentang sekretarya.”Saka nga niya ako hinila sa harapan niya.Napa-kwelyo…“Ngunit Master Jeff, sa huling pagkakataon, nailigtas ko naman ang asawa niyo bilang regalo sa inyo.”Ngumisi ako sa kanya.“Anong ibig mong sabihin Jay…”“Matatapos na ang paghihirap niyong dalawa. Wala nang Jude na mamagitan sa inyo. Wala nang Montiveros na mahilig nga mam-blackmail ng mga tao. Kaya lang Master Jeff…”Saka nga naiyak na ako.“Kailangan ko ng lisanin ang mundong ito dahil sa mga kagagawan ko.”Saka lumapit ako sa mesa at kukunin na sana ang baril, nang binaril ito ni Master Jeff.Nang napalingon ako sa kanya at sumalubong nga ang kamao sa akin. Ginulpi ako.“Wala kang karapatan na mamatay Jay! Wala! Walanghiya ka! In
(Jeff POV) Naramdaman ko ang mabigat at mainit na bagay na siyang bumaon sa aking katawan. Hangang sa huli kong ngang narinig ang boses ng asawa ko. Ang nakikita ko ngayon ang chessboard na minsan na namin nilalaro ni Juan Carlos. At pag-angat ko nga ng aking paningin, siya nga. May ngisi sa labi. Napailing sa akin. Inilahad ang board na tanging yung king at horse na lang ang natitira sa kanya. Yung horse piece na itinago noon ni Missamy sa kanyang kapatid. Ulit napatitig ako sa kanya. “You don't need to end your game here Jeff. Your rook and king were your last chance to avoid the checkmate.” Saka nga tinuro niya ang kabayo. Tinitigan ko, saka ngumiti sa akin. Umiling at tumayo. Napamulsa saka tahimik na ngang lumabas ng basement sa pamamahay ko. Agad kong sinundan ngunit ang tumampad sa akin ang isang napakadilim na walang ha
(Missamy POV)“Pero…”“Kuya, oras na para sipain ang mga toxic na taong kagaya niya.”“Mahal ko si Jeff! Mahal din niya ako! Bakit—.”“Hindi mo mahal ang anak ko Missamy!”Nagulat akong pahayag ng Elder. Parang aatakihin na naman ito.“Ikaw!” tawag niya sa kanyang secretarya.“Tulungan mo si Missamy na ayusin at tapusin kaagad ang divorce nila!”“Dad!” sigaw ni Jean.At naglakas loob na akong magsalita.“Oo, nagsimula kami sa kontrata. Sa laro ng anak niyo. Pero maniwala man kayo o hindi, mahal ko ang anak niyo!”“Nang dahil sayo Missamy napapahamak si Jeff. Tangapin mo na ang katotohanan na hindi kayo para sa isat-isa. Madumi na ang pangalan ng pamilya namin ng dahil sa inyo.”&nbs
(Jeff POV)Na-igalaw ko na ang aking mga katawan. Sinusubukan magsalita.Bulol na naiinis ako ng sobra.Sinusubukan ko I type nga sa screen ang tanong ko kung nasaan ang aking asawa.At sa pagpapagod ko na magawa yun. Nakahinga ako ng matapos ko.Binasa ito ni Shin.Napayuko ito.Anong ibig sabihin nito?Nagulat ako sa desisyon ng Elder.Masaya na diba dahil gising na si Jeff at lakas loob naman itong nire-recover ang sarili. Kaya lang…“Malinaw na naalala ni Jeff kung sino-sino tayo. At darating ang oras na tatanungin ni Jeff ang tungkol sa asawa niya. Sabihin niyong patay na ito.”Halos maibuga ko ang iniinom ko.“Dad. Tigilan niyo ito. Ako na mismo ang tumatangi sa gusto mong mangyari.”“Di na natin mahanap si Missamy. Ibig lang sabihin nito patay na s