Share
Kabanata 7
Karma ko na siguro 'to.
Dati, ako ang madalas magsabi ng mga ganoong kataga sa iba."Aqui, I don't want us to be like this anymore... Pang-kama mo na lang ba talaga ako?"She was sitting on the end of the bed while the thin blanket was wrapped around her bare chest. We just finished having sex. Her face was disappointed. Mukhang nagsasawa na sa ganitong sitwasyon namin.This is why I don't want to have sex with the same woman repeatedly. They will look for a label when the time comes. That's something I don't want. I'm not ready to commit just yet.This setup is great for me.Walang halong pagmamahal, sex lang. Hanggang dito lang sa kama. Kapag natapos na, kapag nakuha na namin ang gusto namin sa isa't-isa, 'yun na.Parang hindi ko pa kasi kayang magkaroon ng karelasyon. Hindi ko gusto ang pinagbabawalan. Hindi ako makakabwelo. Pakiramdam ko ay masasakal lang ako. Hindi ako magiging masaya. At saka, sa mga edad na ito, ito dapatKaugnay na kabanata
For the Unloved Kabanata 8
Tunog kaagad ng matandang orasan ang gumising sa akin. Isa lang ang hudyat nito, alas kwatro na sa umaga at malamang sa malamang ay gising na rin ang mga madre ngayon. Mabilis akong bumangon at inayos ang aking higaan. Habang nagdadasal sila ay gagawa na ako ng almusal nila. Ganito na ang ginagawa ko simula nang kupkupin nila ako rito. It has become a routine.Lumaki ako sa mga madre. Iniwan ako ng nanay ko at sumama sa ibang lalaki. Wala na akong ibang pamilyang mapuntahan. Ang tatay ko ay namatay na rin nang ma-raid sa isang buy bust operation dahil sa ipinagbabawal na gamot. Before, I had always felt some sense of purpose. Mostly because my purpose for the last 18 years of my life was to help with the activities here in the convent in return for the nuns' kindness to me. Kinupkop nila ako, binihisan at pinag-aaral. Dapat lang na suklian ko ang mga kabaitan nila sa akin. Then repeat all of this the following year."Ramona,
For the Unloved Kabanata 9
I was never one of the little girls before who grew up dreaming and meticulously planning what her fairytale wedding would look like. I never knew if I would get married or if I wanted kids, and I still don't.Siguro naging factor na rin na puro mga independent woman ang mga kasama ko at nagpalaki sa akin. Naniniwala akong kahit mag-isang mabuhay, makakaya. Kaya ayos lang sa akin na mag-isa."Ako na," mabilis na inagaw ni Aquilino ang bitbit kong kahon.Hindi na din ako umapela dahil may kabigatan din ang dala-dala ko. Para matigil na din siya. Nang tuluyan kong naibigay sa kaniya ang aking bitbit ay lumingon ulit ito sa akin at kumindat. Napaatras ako at napahawak sa dibdib sa pagkagulat ng kaniyang ginawa."Nakakadiri naman 'yon." Wala sa sarili kong sabi.Oo nga, gwapo siya, pero wala akong interes sa mga lalaki. Hindi ako kumportable. Hindi ko rin nakikita ang sarili kong may makakatuluyang lalaki sa hinaharap. Par
For the Unloved Kabanata 10
Ang babaw.Can you develop a feeling for someone based exclusively on their looks? It's very doubtful.Having feelings for someone solely for his or her aesthetic value is, at the very least, is a shallow mode of thinking and feeling even if this disillusioned individual does not realize it."Alam mo, Isaac, pagsabihan mo nalang 'yang kaibigan mo na itigil nalang niya ang kahibangan niya." Hindi ko na maiwasang sabihin. Tanaw namin ngayon si Aquilino habang abala sa pakikipag-usap sa mga bata. Sabay-sabay silang nagtawanan nang may sinabing biro ang isang bata. Halatang nalilibang siya. Aaminin kong may istura naman talaga itong si Aquilino. Pero hindi ko gusto ang ugali niya. Napakasalungat naming dalawa. Hindi kami kailanman magkakasundo. "Hindi nga pwede, Ramona..." mabilis nitong tugon."Bakit naman?"Biglang napalingon sa gawi namin si Aquilino kaya mabilis kong iniiwas ang tingin ko sa ibang direksyon. Natawa bigla si Isaac sa naging kilo
For the Unloved Kabanata 11
"Ito, tama na ba ito sainyo?" hawak-hawak niya sa kamay niya ang eco-bag na may lamang groceries. "Tahan na, huwag ka nang umiyak..." Nang makalapit ay lumuhod ito para maglebel ang mukha nila. Panay pa rin ang hikbi ng bata. Pilit niya itong pinapatahan. Pinunasan niya ang pisngi nito gamit ang kamay niya. Napalingon ito sa akin kaya bigla akong napapitlag. Kanina pa pala ako natutulala sa kanila. "I-iyong pamilya ko, Kuya. N-nagugutom na mga kapatid ko. Iyan nalang ang pag-asa namin..." sunod-sunod nitong sabi kahit na medyo nahihirapan dahil sa lakas ng sunod-sunod niyang paghikbi. "May panyo ka ba diyan?" tanong ni Aquilino habang nagpupunas pa rin ng luha sa humihikbing bata. Tumango ako at saka dumalo sa kanila. Maingat kong pinunasan ang pisngi ng bata. Nakaagapay naman si Aquilino sa gilid at patuloy na pinapakalma ang bata. Kung kanina ay mapaglaro pa ang ngiti sa mukha nito, ngayon, wala akong makita kung hindi ang kalungk
For the Unloved Kabanata 12
When it's right, you'll know.I've heard that cliché so many times before—when you find the right person, when you get the right job, when you’re on the right track, you'll know—and for the longest time I couldn’t help but find that annoying. What does it mean to ‘know’? Would I have this fluttering heartbeat, this subconscious sense, this universe-given affirmation that this is exactly who I’m supposed to be loving or what I'm supposed to be doing?Until, suddenly, there wasn’t any doubt in my mind. Until I felt a sense of peace in my heart, in my soul. Until I realized that all the time before I’d been running around, searching in the wrong places, bouncing from thing to thing never feeling satisfied or like I belonged. Until I realized that my life had the potential to be good, really good, if I simply let it.I'd always been told that the 'right' things will come. People I looked up to cautioned me to not settle for anything less than what felt absolutely perfect—and not that it
For the Unloved Kabanata 13
"Ikaw ah. Ramona, bakit kasama mo 'yun?" Biglang sumulpot sa kung saan ang kaibigan kong si Maria. "Sino 'yun?"Nagulat tuloy ako nang ito ang sumalubong sa akin. Kasa-kasama ko siya rito pareho kaming pinag-aaral din ng mga madre. Siguro ay kakabalik lang nito galing sa pamilya niya. Mahigit isang linggo din siyang nanatili sa kanila.Mabuti nalang at nakaalis na si Aquilino. Hindi talaga ito mapanatag at hindi gugustuhin na hindi ako maihatid kahit nandito lang naman ako nakatira sa loob ng eskwelahan. Parang sira. Gusto ko nalang talaga matawa."Wala. Wala." Pag-iiwas ko. Hindi ito umalis sa kinatatayuan niya at tinignan ako ng nakakaintriga. "Maria, wala kang nakita. Huwag mong pansinin 'yun.""Talaga ba wala? Bakit may pakindat bago umalis?" Hindi pa rin talaga ito tumitigil. Mabuti nalang at umalis ang mga madre ngayon. Hindi pa umuuwi. Kung nasaktuhang ganito ang usapan namin at marinig ni Sister Si ay paniguradong magagalit iyon sa akin. Hindi ko din alam kung ano ang maaari
For the Unloved Kabanata 14
Bata palang ako, alam ko na ang pakiramdam kung paano kasakit ang maiwan— iwanan. Ikaw ba naman iwan ng mga magulang mo sa murang edad dahil hindi na nila alam kung paano ka buhayin? Alam na alam ko ang pakiramdam. Pero dahil sa mga kumupkop sa akin, nawala ang sakit ng nakaraan. They filled me with love that they think I deserved. Maswerte pa rin ako.Hindi. Napakaswerte ko."Wala naman akong pakialam...""Totoo ba 'yang sinasabi mo, Ramona?" Tinignan ako ni Maria ng puno nang pagdududa. Napayuko ako. Pilit hinahanap ang tamang salita."Oo naman. Ayos nga iyon, tumigil na siya. Wala nang mang-gugulo sa buhay ko."Nagulat ako ng bigla niya akong tapikin sa balikat. Dahil nga nakakatanda si Maria sa akin, madalas niya akong payuhan sa buhay at kahit mas matanda siya sa akin, hindi niya man lang ako hinayaang tawagin siyang ate. Ayaw niya nun. Tumatanda daw siya tignan."That's right. Focus on yourself, on what you want. He is just a temptation. "Tumango ako. Hindi na nagprotesta pa,
For the Unloved Kabanata 15
Bata palang ako, alam ko na ang pakiramdam kung paano kasakit ang maiwan— iwanan. Ikaw ba naman iwan ng mga magulang mo sa murang edad dahil hindi na nila alam kung paano ka buhayin? Alam na alam ko ang pakiramdam. Pero dahil sa mga kumupkop sa akin, nawala ang sakit ng nakaraan. They filled me with love that they think I deserved. Maswerte pa rin ako.Hindi. Napakaswerte ko."Wala naman akong pakialam...""Totoo ba 'yang sinasabi mo, Ramona?" Tinignan ako ni Maria ng puno nang pagdududa. Napayuko ako. Pilit hinahanap ang tamang salita."Oo naman. Ayos nga iyon, tumigil na siya. Wala nang mang-gugulo sa buhay ko."Nagulat ako ng bigla niya akong tapikin sa balikat. Dahil nga nakakatanda si Maria sa akin, madalas niya akong payuhan sa buhay at kahit mas matanda siya sa akin, hindi niya man lang ako hinayaang tawagin siyang ate. Ayaw niya nun. Tumatanda daw siya tignan."That's right. Focus on yourself, on what you want. He is just a temptation. "Tumango ako. Hindi na nagprotesta pa,
Pinakabagong kabanata
