Kabanata 30

UNANG UMAGA sa kaniyang pagbalik sa Kibala. Sumilip na ang araw kaya ay gumising na siya. Gustuhin man niyang matulog pa ay nagising na siya dahil sa ingay sa paligid. May mga tandang na tumitilaok at may mga taong sumisibak ng kahoy.

Kinurot niya pa ang kaniyang sarili upang makumbinse siya na nasa bukid na nga siya. Hindi kasi niya lubos matanggap sa sistema niya ang katotohanan na wala na siya sa Maynila.

Malungkot siyang ngumiti at tumingala siya sa bubong ng bahay nila. May iilang butas ang kanilang bubong dahil higit sampung taon na ang lumipas nang nagpagawa sila ng bahay. Hanggang ngayon ay hindi pa ito matapos-tapos dahil nga sa kakapusan sa pera.

Binato na naman niya ang kaniyang titig sa bintana nilang tanging kawayan lang ang humarang. May mga mantsa pa ang kurtinang nakalugay sa bintanang kawayan.

Ang aga-aga ay malungkot na realidad ang nakita ni Aiha. Kung hindi lamang sila mahirap ay tiyak siyang maayos ang buhay nila ngayon.

Umahon siya mula sa kaniyang kama at l