We stayed for a week here in France and today is our last day because tomorrow we will go back again in the Philippines. From the past few days we did a lot of things together and sobrang dami na rin naming napuntahan ni Lance. We didn’t last our day without enjoying and travelling all the places here. We went to Chamonix and we did skiing, hiking and we catched snowflakes there. Sobrang nagustuhan ko ‘yong ginawa namin doon, we really had fun.
We also went to The Loire Valley, grabe ang ganda rin mag-picture taking doon para kasi siyang isang fairytale castle and the garden is so pretty. Pumitas pa nga si Lance ng roses doon and nagulat pa nga ako when he put it on the side of my ears. He is taking a video of me using his phone when he put the roses on the side of my ears and later on nakita ko na lang sa ig story niya no’n ‘yong video ko na ‘yon with a caption ‘There are lots of beautiful view here in France, b
Nakabalik na kami ng Pilipinas a few days ago lang and back to work na ulit si Lance. I can’t help to miss those days we were in France, every moment is so precious and treasurable talaga.Ngayon wala na naman akong magawa and I feel so bored kasi ako lang mag-isa rito dahil nga nasa work na ulit si Lance. Naisipan ko na lang tuloy na magbasa ng libro para naman malibang ako.After half an hour of reading at hindi pa nga ako masyadong nangangalahati sa binabasa ko ay naistorbo ako sa aking pagbabasa nang tumunog ang cellphone ko. It was a phone call from Alex.Napataas naman ang aking mga kilay at nagtaka kung bakit ito tumatawag sa akin. Ano kayang kailangan nito eh naipadala ko naman na sa kanila ‘yong pasalubong ko no’ng nakaraang araw? Anyways baka may importante lang siya na gustong sabihin sa akin.“Hello Alex, bakit ka napatawag?” Bungad kong t
Ilang linggo rin akong nagmumukmok at nagku-kulong sa kwarto simula ng mawala si nanay. Naiintindihan ni Lance ang pagdadalamhati ko that’s why he’s giving me space alone but he never gets tired to encourage and cheer me up during my difficult times. He understands that I don’t have the energy to talk but still he continues to give me comforting words. But now I’m getting better and the pain in my heart gradually fades away. Thanks to my boyfriend who became my support system while I was mourning. He is there through my ups and down kaya sobrang laking pasasalamat ko talaga that I have him. I am on the terrace while drinking a cup of coffee when I felt his arms around my waist kaya ibinaba ko muna ang iniinom kong kape. “Love, what are you thinking?” He whispered into my ears. I turned around and hugged him so tight. “What’s wrong? Are you sure you’re rea
“Hoy akala ko ba malapit na kayong mag-touchdown no’ng tumawag ka sa akin kanina? Gago ka talaga kuya mag-iisang oras na akong naghihintay sa’yo.” Naiinip na saad ni Lance. He is now at the airport waiting for the arrival of his older brother, Dale. Pinayagan na kasi ito ng parents nila na magbakasyon for 3 months in the Philippines and babalik rin naman siya ng States after that 3 months. He will stay at Lance place in his 3 months of stay. Tinatamad na rin kasi siyang humanap ng apartment and condo, besides months lang naman siya mananatili sa pilipinas kaya makikitira na lang muna siya sa kapatid niya. “Kasalanan ko bang traffic dito sa heaven.” Maangas at pabirong sagot ni Dale. Napamura na lang si Lance sa pilyong sagot sa kanya ng kuya niya. He waited for more minutes hanggang sa may sumukbit na mga braso sa leeg niya, he already knows who is it. Na
Halos manakit na ang tiyan ko kakatawa sa kapatid ni Lance dahil napakadaldal nito at sobrang daming jokes na baon. I never thought that I can vibe with him because to be honest lang when Lance told me that her brother will come today, I got nervous.Kinabahan ako bigla at marami na agad pumasok na what ifs sa utak ko. Like what if masungit ‘yong kapatid niya? What if hindi niya ako gusto para sa kuya niya? What if masama kaya ugali niya? Kaya umisip agad ako ng paraan to impress Lance brother through my cooking skills.Nawala lahat ng niyerbyos ko at ‘yong mga pumapasok sa utak ko when I got to know him. Lahat ng mga iniisip ko tungkol sa kanya ay nawala kasi kasalungat naman no’n ‘yong mga impressions ko sa kanya.He is kind, easy to get along with, malakas ang sense of humor, at sobrang kalog. He is the opposite of Lance kasi si Lance medyo seryosong tao eh.A
Mahigit isang buwan na ring namamalagi si Dale dito sa amin and during his stay here ay mas lalo pa kaming naging close sa isa’t isa. Kaming dalawa kasi ‘yong naiiwan dito sa bahay since Lance is working kaya kami ang madalas na mag-usap. Actually it’s not really hard to be close with him kasi like what I’ve said before sobrang lakas ng sense of humor niya and I can vibe with him. Now kaming dalawa na naman ang naiwan dito. I am not awkward with him kasi nga kasundo ko na siya. We are now at the garden area and I asked him about Lance. “Dale alam mo sobrang hanga ako sa relationship niyo as brothers ni Lance. Are you really that close ba talaga eversince?” I asked and looked to him. He looked back at me and smiled. “Yes sobrang close na talaga kami ng kapatid ko na ‘yan. We treat each other as bestfriends dahil alam naming ang isa’t isa lang ang kaagapay namin in hard times. We are not the kind of si
Its been few months ago simula no’ng mawala si nanay and until now masakit pa rin. There’s a part of me na hindi ko pa rin matanggap but I’m already healing. I wanted to visit her tomb in cemetery para palitan ‘yong mga bulaklak niya and to talk to her again. Medyo matagal na rin kasi ‘yong huli naming bisita ni Alex sa kanya.“Love, pwede mo ba akong samahan bukas sa sementeryo para dalawin si nanay? Wala ka namang pasok tomorrow diba since its weekends?” I asked him habang nakayakap ako sa kanyang mga bisig.Nakahiga na kaming dalawa at handa nang matulog but I tried to ask him pa rin. He faced me with his pleading facial expression and sighed very deeply before talking.“Love, as much as I want to go on with you tomorrow hindi ako pwede eh. We have important agenda tomorrow kaya may meeting kami bukas. I am sorry love kung hindi kita masasamahan.” Bakas sa mga mukh
After nilang dumalaw sa sementeryo kanina ay may pinuntahan pa ulit si Dale at gabi na raw ito makakauwi kaya naiwang mag-isa si Light ngayon sa bahay nila. Maya-maya lang rin ay dumating na si Lance galing trabaho at kaagad siyang h******n nito at hinalikan sa noo. “I’m sorry talaga love kung hindi kita nasamahan ngayon. Sinamahan ka ba ni Kuya Dale?” “I told you its okay. Yeah he came with me.” “Good to know. Anyways nasaan nga pala si Kuya? Nasa kwarto na niya?” “Umalis eh tinawagan daw siya ng mga tropa niya kaya gabi na siya makakauwi. Love magbihis ka na muna para makakain na tayong dalawa.” “Ah okay. Sige love magpapalit na muna ako ng damit.” He said at umakyat na muna para magpalit ng damit. After few minutes ay bumababa na siya at umupo na sa hapag-kainan. Light already served the food for the both o
After what happened earlier ay hindi na masyadong nag-imikan si Dale at Light. They eated silently and they barely talk to each other. Pagkatapos nilang kumain ay dumiretso na kaagad sa kwarto si Dale habang si Light naman ay ipinagpatuloy ang naudlot niyang pagpipinta kanina.Kinagabihan ay nagluto ng maraming pagkain si Light, she’s in the mood to cook a lot of foods dahil na-deliver niya na ang lahat ng paintings niya today. Kaagad niya namang minessage si Lance to tell him that she cooked a lot of food.Pagkadating ni Lance from work ay kaagad siyang ginawaran ng halik ng girlfriend. Dale saw what they did dahil saktong kakababa lang nito from his room. Agad niyang iniwas ang paningin niya.“Buti naman at hindi ka nag-overtime ngayon kaya hindi masasayang itong mga pagkain na niluto ni Light. Sobrang dami pa naman.” Dale said.“Kaya nga kuya eh. Nagmadali na