CHAPTER 114

“AKO si Olivia Reid. . .”

            “O-Olivia. . .?” Tila hindi makapaniwalang sabi ng matanda sa kanya.  Maya-maya ay biglang nagliwanag ang mga mata nito, “M-mukhang mayaman ka na ngayon ah.  Nandito ka ba para tulungan ako?”

            Gusto niya itong sampalin.

            Gusto niyang sabihin dito ang mga katagang ito: Ang kapal naman ng mukha mong demonyo ka? Sa kademonyohang ginawa mo sakin, umaasa ka pang tutulungan kitang makalaya dito? Dapat saiyo, mabulok dito. Unti-unting pahirapan hanggang pagsisihan moa ng lahat ng kamanyakang ginawa mo!  Ang tanda-tanda mo na, hindi ka pa rin nagbabago? Akala ko ako lang ang pinagsamantalahan mo, ang dami na palang hayup ka!