"Congratulations, batch Tanglaw! Binabati namin kayo!"
Sabay-sabay na nagsiliparan ang mga itim na graduation hat sa himpapawid. Umingay ang paligid dahil sa masigabong palakpakan, sabay-sabay na kantahan at matininding iyakan. May mga magkakaibigang nagyayakapan sa paligid at ang iba naman ay nagtatawanan.
"Congrats, Engr. Engracia!"Yes, engineer na kami. Ang sarap pala pakinggan na may Engr. sa pangalan. Ang lakas maka-good vibes!
Every successful journey starts with a single step. No matter how difficult and rough the road is, you must keep going. No matter how slow the progress is, you must keep believing. Everyone will get there, anyway. Do not rush. Just enjoy the adventure and treasure every moment."Good luck, anak."
"Okay ka na, bakla?" tanong sa akin ni George kinabukasan.I raised my brows. "May mali ba sa 'kin?"
Pinilit kong kalimutan ang pag-ibig para magbigay-daan sa iba, pero hindi ko maintindihan kung bakit inilalapit kaming lalo sa isa't isa.Hindi ba pwedeng manahimik naman ang tadhana at ako naman ang masunod? Gusto kong ako naman ang maging masaya.
I'm stucked in the middle of opening my heart again and doubling its security. I am so tired of unclear intentions and false hope. Wala naman kasing pinatutunguhan ang mga ganoon. Mabuting maaga pa lang, turuan mo nang magkaisa ang puso't isip mo."Ako na ang maghuhugas," alok ko nang matapos kami kumain.
I'm stucked in the middle of opening my heart again and doubling its security. I am so tired of unclear intentions and false hope. Wala naman kasing pinatutunguhan ang mga ganoon. Mabuting maaga pa lang, turuan mo nang magkaisa ang puso't isip mo."Ako na ang maghuhugas," alok ko nang matapos kami kumain.
Dali-dali akong tumakbo palabas. Nasa kalagitnaan ako ng pag-aayos nang may bumusina sa labas. Sabi ko naman kasi, 'wag na akong daanan. Pinilit talaga niyang dumaan dito, dahil bumisita raw siya sa bahay nila sa Manila."Ang aga mo!" inis kong sabi. "Pumasok ka muna."
"Belle, pinatatawag ka na sa lobby.""Thanks, George."