BOOK II|CHAPTER 22

JAMILA:

“Jamila, Pakisamahan mo si Daniel.” Napatigil siya sa pakikipagaway kay Daniel ng marinig ang sinabi ni Lorrain na nasa kabilang dulo at nakatawid na pala ng palayang iyon.

“Po?!” Mariing sigaw niya ng hindi niya marinig ang sinasabi ng matanda sa kanya dahil nga medyo malayo na ito sa kinaroroonan nila ng binata.

"Ang sabi ko sumama ka kay Daniel doon. Tignan mo kung ano ang itsura ng palay kapag bagong tanim pa lang.” Ulit pa nito.

"P-po?" HAHAHAHA. Kidding? Ayaw niya kayang maputikaaaannn! " No Thanks Lorraine, I’m okay being here. I’m good!" Nakita niya kasi na lumulusong na si Daniel sa may taniman. She could see na naputinkan na ring bahagya ang pantalon nito ng ilubog nito sa putikan ang mga pa anito na may bota. The boots weren’t enough protection para hindi madungisan ang kanyang mga legs.

She hated the mud lalo na na maiksing ang kanyang suot na damit at sigurado putik ang didikit sa kanyang balat.

"Come on iha. Go!" Lorraine insisted na may pagkastrikto na naman.