CHAPTER SIXTY-ONE

Mabilis na pinaharurot ni Churles ang sasakyan upang mabilis kaming makatakas sa lugar na iyon.

Bagamat kapwa kami puno ng kaba dahil alam naming marami sila, nagpapasalamat ako sa Diyos dahil sa nakaligtas kami.

Malungkot lang ako para kay Boy. Si Boy na isa sa mga tauhan ko. Ang siyang nagbuwis ng buhay para sa aming lahat.

"Huwag kang mag-alala Boy sisiguruhin kong makakabawi ako sa pamilya mo!"

Mariin kong sabi sa sarili ko habang mabilis pa ring pinapatakbo ni Churles ang sasakyan.

"Bilisan mo pa Churles dahil tiyak na hinahabol tayo ng mga iyon!" sabi ko habang nakalingon ako sa likod namin.

Nakikita kong anumang oras ay maabutan kami ng mga tauhan ng sindikatong iyon.

"Boss... Baka may cellphone dyan si Boy sa suot niyang