CHAPTER FIFTY-FOUR

HARLEY'S POV~

"Dad," tawag ko sa ama ko nang akmang tatalikod na ito.

"What?" lamig ang boses niyang bumaling sa 'kin habang ang mga mata niya ay ganu'n din.

"Thank you for allowing me to stay here," pasalamat ko sa kanya ngunit walang sinseridad na mababakas sa tono ko.

"I accepted you in this house not because you are welcome here, is it because you begged like a pathetic dog," saad niya na halos pasinghal.

"Hindi pa rin talaga kayo nagbabago, ilang araw na 'ko rito sa bahay but you are still cold to me as always," saad ko sa mapakla kong tono.

"Are you expecting me to sing lullabies for you? And give you a warm and tight hug like a loving and caring father? You are so pathetic," saad nito sa kakatwang boses kaya naikuyom ko ang dalawa kong kamao.

Kung tapusin ko na lang kaya ang buhay ng isang 'to? Tutal ay wala naman itong naging silbi sa buhay ko kundi ang pasakitan ako at pakitunguhan ng malamig pa sa yelo. Parang ibang-iba tao ako sa kanya kung ituring niya 'ko. Pero h'wag, mal