pa comment naman po. Salamat!
Wala nga ni isa sa kanila na nakaharap sa hapag- kainan ang nagkaroon ng lakas ng loob na magtanong tungkol sa anak ng mag- asawa. Ilang araw na siya doon ngunit hanggang sa mga oras na iyon ay hindi pa rin niya alam kung ano ang pangalan nito. Ilang beses na rin na may nangyari sa kanila. Hanggang sa ito na mismo ang nag- open up tungkol rito. “Ayaw pa lumabas ni Luther.” panimula nito. So Luther pala ang pangalan nito. Ngayon ay alam na niya. “Dalhan mo na lamang daw siya mamaya ng pagkain Serene.” halos mabilaukan siya sa kaniyang kinakain ng mga oras na iyon. Mabuti na lamang at nalunok pa rin niya ang kaniyang kinakain. Napaubo siya. “Uminom ka.” abot sa kaniya ng tubig ni Liliy at pagkatapos ay hinaplos- haplos nito ang kaniyang likod. “Ayos ka lang?” tanng nitong muli sa kaniya pagkatapos ng ilang sandali. Bago siya sumagot rito ay inabot niya muna ang inaabot nitong tubig sa kaniya at pagkatapos ay uminom ng ilang lagok bago siya tuluyang tumango rito. “Ayos ka lang ba hi
Mabilis nga niyang inihanda ang pagkaing dadalhin niya sa taas. Inis na inis pa nga siya habang inihahanda iyon dahil hindi pa rin siya makapaniwala na hanggang sa mga oras n aiyon ay nagpapanggap pa rin ito na hindi maklakad samantalang nakakalakad naman na ito. Ano na lamang kaya ang iniisip nito at naatim nitong lokohin ang mga magulang nito. Ayaw ba nitong maging masaya ang mga ito kapag nalaman ng mga itong tuluyan na siyang nakakalakad. Naipilig na lamang niya ang kaniyang ulo dahil doon. Ayaw niyang ma- stress dahil lang sa pag- iisip. “Dadalhin mo na yan kay Sir?” akma na sana niyang bibitbitin ang tray sa harap niya nang marinig niya si Lily na nagsalita. “Hindi. Ipapakain ko ito sa aso.” pilosopong sagot niya rito at pagkatapos ay binitbit na nga niya ang tray pagkatapos. Nang pumihit siya paharap rito ay nakairap ito sa kaniya. Medyo nawiwili na rin siyang inisin ito. “Kainis ka!” nakangusong sabi nito at pagkatapos ay pinagkrus ang mga kamay sa dibdib nito. Natawa na
Nasa ganuon siyang posisyon nang makarinig siya ng katok sa kaniyang pinto. Ilang minuto na rin ang nakalipas ng umalis ang lalaking iyon. Tatayo na nga sana siya upang buksan iyon dahil baka si Lily iyon ngunit bigla na lamang iyong bumukas at iniluwa si Maam Minerva na halatang nakatulog na pero nagising.Nagulat siya dahil hindi niya ito inaasahang pupunta sa silid niya ng ganuon oras. Idagdag pa na halata naman ritong nakatulog na pero tila naistorbo. Medyo nakakunot ang noo nito at magkasalubong ang mga kilay. Hindi niya tuloy maisip kung good mood ba ito pero mukhang hindi.“Maam gabi na po, bakit—--”“Serene totoo ba ang sumbong sa akin ni Luther na nagpapadala daw siya sayo ng pagkain pero ayaw mo?” nakakunot ang noo nito.Medyo magkadikit na nga rin ang kilay nito ng mga oras na iyon. Hindi siya nakaimik dahil sa tanong nito at halos hindi rin siya maksagot dahil wala siyang maapuhap na isasagot rito, idagdag pa na hindi niya inaakalang tototohanin pala nito ang gagawin niton
Alas dose na ng gabi ngunit gising pa rin si Serene. Kasalukuyan pa siyang nanunuod ng paborito niyang korean drama, isa pa ay hindi pa naman siya inaantok dahil anong oras na nga siya nagising ng mga oras na iyon. Napabuntung- hininga siya ng maalala niya ang pag- iintern sana niya. Nanghihinayang siya, isabg taon na lang sana ay magtatapos na siya. Kaunting panhon na lamang sana ang hihintayin niya para tuluyan na siyang magkaroon ng diploma kung saan ay mayroon ng maipagmamalaki ang mga magulang niya dahil kahita mahirap lamang sila ay nagawa nilang mapagtapos ng pag- aaral ang anak nila. Nang mga oras na iyon ay bigla na lamang nag- init ang sulok ng kaniyang mga mata nang maalala niya ang kaniyang mga magulang. Siguradong kahit siniguro na ni maam Minerva sa mga ito na magiging maayos siya doon ay nag- aalala pa rin ang mga ito sa kaniya. Dahil alam niya na walang magulang ang hindi mag- aalala sa kanilang anak na wala sa tabi nila. Kaya nga siya naroon sa sitwasyong kinalalagy
Walang nagawa si Serene nang bigla na lamang siya nitong buhatin. Awtomatiko nga ding napakapit ang kaniyang mga kamay sa balikat nito dahil baka mahulog siya. Nang lingunin niya ito ay isang ngiti ang sumilay sa labi nito at pagkatapos ay tumitig sa kaniya. “You are so addictive baby, I’m sorry. I can’t resist my self to hold you.” bulong nito sa kaniya na nakatitig sa kaniyang mg mata. Umawang ang kaniyang mga labi nang mga oras na iyo. Hindi niya inaasahang marinig niya ang mga salitang iyon sa bibig nito. Kahit nasa ganuon siyang sitwasyon ay hindi niya maiwasang makaramdamn ng kiliti sa pinasulok na parte ng puso niya. Habang nakatitig rito ay ramdam na ramdam niyang tila nagsasabi ito ng totoo at mula sa puso ang sinabi nito sa kaniya. Pero hindi niya rin maiwasang isipin na sinasabi lang ito iyon para hindi na siya manlaban pa. Baka sinasabi lang nito ito para paniwalaan siya, pero habang nakatitig siya sa mga mata nito ay iba ang nararamdaman niya. Tatlong buwan, bulong niya
Nagising siya dahil sa ngawit, ramdam na ramdam niya kasi ang mabigat na nakadagan sa kaniya ng mga oras na iyon. Namumungay pa ang kaniyang mga mata nang imulat niya ito. Nakita nga niya na may isang brasong nakadagan sa bandang tiyan niya. Kaya pala nangangawit siya dahil mayroon nga talagang nakadagan sa kaniya.Anong oras na kaya? Napatanong siya sa kaniyang isip. Kailangan niyang makalabas sa silid na iyon bago pa mag- umaga dahil ayaw niyang maabutan siya ng kung sino man na naroon siya sa silid ni Luther at doon siya natulog. Paniguradong malaking eskandalo iyon. Isa pa ay ano na lamang ang sasabihin sa kaniya ng Mommy nito lalo na kung hubad siyang maabutan ng mga ito. Ilang sandali pa ay hinawakan niya ang braso nitong nakayakap sa kaniya at dahan- dahang inangat. Sana lang ay hindi ito magising dahil baka pigilan siya nito sa knaiyang binabalak isa pa ay hindi niya alam kung anonog oras na nga ba. Mabuti na lamang at tulog na tulog ito at hindi ito nagising dahil sa giinaw
Nang hapon ngang iyon ay nag- empake na siya ng kaniyang mga gamit. Ayon kasi kay Mrs. Del Fuego ay maaga daw silang aalis bukas dahil medyo may kalayuan daw ang lugar na pupuntahan nila. Katatapos nga lang niya isilid sa kaniyang bag ang ang ilang piraso niyang mga damit. Mabilis lang din naman siyang natapos sa kaniyang pag- eempake dahil hindi naman ganuon kadami ang gamit niya.Pagkasara niya ng kaniyang bag ay tyaka naman bumukas ang pinto ng silid niya at pagkatapos ay pumasok doon si Lily. agad siyang napalingon rito ng mga oras na iyon. Umupo naman ito kaagad sa tabi niya.“Aalis ka pala.” may himig na lungkot ang boses nito.Napabuntung- hininga siya. Kahit papano ay naging malapit na rin naman sa kaniya ito dahil ito ang naging kakwentuhan niya noong panahong wala siyang makausap sa bahay na iyon. Ito rin ang nagsilbing ate niya sa bahay na yun. Hindi niya rin naman kagustuhan iyon pero kailangan niyang gawin iyon dahil gusto na rin naman niyang makasama ang pamilya at isa p
Alas nwebe na ng gabi nang makababa sila sa baba. Nag- aantay na doon ang van na sasakyan nila patungo sa rest house. Hindi niya alam kung gaano kalayo ito mula doon pero ayon kay maam Minerva ay sa parteng Ilocos daw ito. Nang makababa nga siya ay nasa loob na ng sasakyan si Luther na napag- alaman niyang binuhat ng dalawang driver nila. Napailing na lamang siya dahil nagpabuhat pa talaga ito samantalang nakakalakad naman na.Doon niya din nalaman na hindi daw pala makakasama ang mga ito sa byahe dahil hindi daw nila kakayanin ang matagal na byahe. Tanging ang dalawang tauhan lang ng mag ito ang kasama nila. Isang driver at kasama nito. Ibig sabihin ay apat lang sila. Nakasuot ng face mask si Luther at natatakpan ng mahaba nitong buhok ang mukha nito kung saan ay ito ang naging dahilan pata matakpan ang malaking peklat nito sa mukha.Naroon sa baba ang lahat upang siguruhing dala nila lahat ang kailangan nila. Si Lily ay maluha- luha nang yumakap ito sa kaniya at sinabing mamimiss da