"So, what do you think?"It's John. He's making me choose for the venue of the wedding. I didn't even dare to throw a single look and just continued writing some of our presentation."Kahit malayo pa ang kasal kailangan ay maiplano na natin ito habang maaga pa. Para kung sakali man na may mali ay agad mabago."Nagpatuloy lang siya sa pagsasalita kahit wala naman akong pakialam sa mga sinasabi niya. He didn't even asked me if it's fine with me to marry a man who teach.I'm never a fan of that realtionship."May ginagawa ako," sabi ko nang ilapit na niya sa akin ang hawak niyang cellphone. Doon siya tumitingin ng pwede naming marentahan na lugar.Bakit pa niya kailangang maghanap ng lugar? Sa simbahan naman kailangang ikasal ang mga tao. Pwede sa beach o kaya ay garden wedding. Masyado niyang pinahihirapan ang sarili niya."Just take a look," aniya kaya binagsak ko ang hawak kong single-pole switch at tumingin sa phone niya. "Choose where you want your reception to take place."Napapair
"Peste talaga!"Napailag ako bigla nang umangat ang braso ni Edzell! Malapit na niyang matamaan ang mata ko ng hawak niyang lighter.Nilingon naman niya ako. "Uy?“ "Surprised seeing me?" Tanong ko nang makaupo sa bakanteng upuan na malapit sa kaniya. May nakaipit na sigarilyo sa tainga niya kaya napangiwi ako."Absent ka na naman kahapon," panimula niya.Tumango ako at pinakita sa kaniya ang mga gasgas sa kamay ko, "I just finished the circuit for electrical installation."Napatango siya habang nakatingin sa kamay ko. "Ikaw lang ang gumawa?""Yup,""Bakit? Individual activity?"Umiling ako, "hindi.""Wow, ang tibay mo naman po pala. Kung ako diyan, ay nako. Hindi ako papayag. Kung ako ang gumawa mag-isa, bahala sila hanapin pangalan nila sa basurahan."Natawa ako sa sinabi niya."Alone, I finished it untroubled by commotion."Hindi siya umimik dahil naiinis siya habang pilit na pinasisindi ang hawak na maliit na lighter. Hindi iyon naglalabas ng apoy, puro sparks."I can't believe thi
Tahimik akong nakaupo sa pwesto ko. Hindi pa rin mawala sa isipan ko ang tanong sa akin ni sir Perez. I never imagined he's gonna asked me that kind of question. And I even nod?!Ano ba ang nangyayari sa akin lately?May bangas pa rin ang mukha ko. Hindi ako sanay. Kinakaawaan ko ang sarili ko. I'm so stupid. Hindi ko naman talaga dapat hahawakan o pipitikin iyong bombilya. Nakakainis lang na hindi siya sumindi. I did my best to finished it.Nag-ingay ang klase nang biglang magtanong si sir ukol doon sa field trip. Tinatanong ulit niya ang klase kung may hahabol pa ba. He's holding his black-inked pen.May dalawa naman na nagtaas ng kamay nila na agad namang nilista ni sir. Pagtapos ay binigyan niya ang mga ito ng consent paper para sa mga parents nila."Magma is the scientific name for lava…" Biglang kumunot ang noo ko sa sinabi niya. Kailan pa nangyari iyon?"True or false?"He's asking. I thought he's informing us.Walang sumagot sa tanong niya. Nalito siguro sila sa tanong ni sir
Ilang araw nang hindi ako pinapansin ni Edzell. Hindi niya ako kinakausap o tinitignan man lang. Kaya hindi ko magawang ipaliwanag sa kaniya ang side ko."Do you want me to call Hazi to fetch you?"Ngayon ang field trip at inaantok pa ako. Ayaw ko na sanang sumama dahil parang may kutob ako na may mangyayaring masama. Siguro iyon ay dahil kasama ko si Chelsea at hindi ko pa kasundo si Edzell."Huwag na. Sasakay ako ng bus sa labas ng subdivision. Siya ang mag-aasikaso sa mga kaklase ko na nasa school na." Sagot ko kay John."Bus? Sumasakay ka sa bus?""Oo. Para na rin masanay ako.""Ihahatid na kita."Pinigilan ko siya. "Sanay na ako sa bus. Ito ang lagi kong sinasakyan." Sinuot ko ang ID ko saka ako humakbang. "Alis na ako.""Mag-iingat ka. Tumawag ka agad kapag may kailangan ka."Tinanguan ko na lang siya saka ako tuluyang lumabas ng bahay at sinara ang gate.Naglakad ako sa mahabang kalsada ng subdivision. Tahimik dito. Walang mga batang nasa labas para maglaro. Okay na rin iyon par
I don't know how long I've been staring on the phone I'm holding. John called and he wanted to talk to me. He already knows what happened and he wanted to hire a bodyguard for me. I rejected."I don't need a bodyguard." I answered him with an authoritative voice.I heard him sigh in disbelief. "Andrea, I'm concern about your safety. Gusto kong hindi ka mangamba sa tuwing nasa labas ka o sa school.""No. Ayoko nga. Saka ilang buwan na lang din naman ang klase. Hindi na kailangan para sa bodyguard. Ayoko nang may bumubuntot sa akin."Baka kung ano pa ang isipin ng mga makakakita sa akin na may nakabuntot na kung sino sa akin. I'm Andres Domingo, did he forgot about that? But, how did those guys knew my real name? Who told them?Naisandal ko ang likod ko sa sandalan ng upuan na narito sa labas ng bahay ni sir Perez. My back is still in pain, my shoulders, and my legs. Mababaliw ako kung hindi ko natakasan ang mga iyon. Kailangan ko nang mag-ingat simula ngayon. Hindi na dapat mangyari pa
Hindi pa ako tapos sa babae na iyon. Ang bilis naman niyang umiyak. Siya na nga itong ninakawan ako, siya pa ang may lakas at kapal ng mukha na magmukhang victim. I saw her inside the classroom. Hindi ko nakakalimutan lahat ng mga kalokohang ginawa niya sa akin. Dapat nga ay nagpasalamat pa siya sa akin dahil hindi ko pinatulan ang mga mabababaw niyang laro.Sa kaniya lang ako nakatingin hanggang sa matapos na ang lahat ng subjects namin. Nagsitayuan na ang mga kaklase ko para mag-break time. Dumako ang tingin sa akin ni Chelsea and I can still see her red nose.Nginitian ko siya at kumaway bilang pang-aasar. Matalim ang titig niya sa akin and I like that. That's Chelsea.Tumayo na rin ako kaya saglit siyang napakislot at nagmamadaling lumabas ng classroom. Napangiti ako sa naging reaksyon niya. Nang magawi ang tingin ko sa isang sulok ay nahuli ko si Edzell na nakatingin sa akin kaya nawala ang mga ngiti ko. Umiwas din siya agad ng tingin at naunang lumabas sa akin.We are no longer
Inuwi ako ni John sa bahay. Bumalik siya sa pagtitipa sa laptop niya na para bang walang nangyari habang ako ay nagugulumihanan pa rin sa nangyari. Their reactions as they saw each other, I knew something's wrong.Lumapit ako sa kaniya pero hindi iyon ang nagpalingon sa kaniya. "What happened, John? Bakit kilala mo ang lalaki na iyon? Sino ba iyon?" Sunod-sunod kong tanong sa kaniya.Hindi man lang niya ako nilingon o kahit na pagtigil sa ginagawa niya ay hindi niya iyon ginawa. He's still typing and making schedules on his laptop.Napairap ako, "tell me who that man is! Bakit kilala ka niya? Sino siya sa pamilyang ito?"Binaba ni John aang hawak na laptop saka siya tumingin sa akin nang diretso. "You don't want to know, Andrea. Stay away from that man.""No! Tell me first, who is he?!" Tumayo siya kaya napaatras ako ng hakbang."He's nothing,"Nasabunot ko ang sarili kong buhok. Kahit ilang beses ko siyang tanungin, ala
The class went silent as our lecturer entered our room. He's holding a yellow paper on his hand while walking to his desk."Morning," he greeted."Good morning, Sir!"Binaba na niya ang hawak niya. Tumingin siya sa amin at inalis ang suot na salamin sa mata. There you go. Mas bagay sa iyo ang walang nakaharang sa mukha."An announcement was made yesterday and we need to inform all of you with that." Kinuha niya ang marker niya. May sinulat siya sa white board.Prom Night. Masquerade Ball. Christmas Party.Those were written on the board. Looks like a choices. Humarap siya sa amin at hinayaang mag-ingay ulit ang klase. Samu't saring opinyon ang naririnig ko.May iba na gusto ang prom dahil hindi pa raw sila nakakaranas noon. Ang ilan ay masquerade ball. Napakagastos naman ng gusto nilang mangyari. Ang iba naman ay gusto Christmas party. Of course. To celebrate the love of God and our love for God.Nakikinig lang