Chapter Sixty Five

"Kailan ako pwedeng lumabas dito?" 

Mula sa paghihiwa ng prutas ay nalipat ang tingin niya sa akin at muli na naman akong titigan na para bang isa akong babasaging bagay, na kailangan niya laging mag-ingat kundi mababasag nanaman. Katulad kanina. 

Pagkatapos kung mag-breakdown ay nawalan ako ng malay, ngayong wala pang isang oras simula ng nagkamalay ako ulit. Nanghihina ang buong katawan ko, hindi dahil sa may masakit sa akin ng pisikal, kundi dahil sa sugat sa puso ko na bumukas ng malaman na nalaglagan ako ng anak. Wala akong kahit anong maalala, pero nang malaman ko yun… parang naalala ng katawan ko, ng puso ko ang sakit, kahit wala akong maalala… umiyak ako at nagluksa nang matindi. 

"Your Ob, she said, she still need to run some test on you