"Everyone calls Spencer by his first name, even teachers during the class. Mr. Tuazon was just new that time that's why he mistakenly called him by his surname," Alice said.
Ano naman kung nagkamali lang ng tawag? Big deal ba 'yon?
"Si Calter, Alora... Hindi siya Spencer."
Mabilis kong nilingon si Megan matapos marinig iyon. Ano kamong sinabi niya?
"Anong hindi?"
Kung hindi Spencer si Calter, ibig bang sabihin nagkamali kami? Nagkamali ako? Hindi pwede!
Then Alice replied. "We can't determine if we picked a wrong target for now but I'll tell you his full name, it's Calter Vin Herism."
Herism?
Dala niya ang apelyido ng nanay niya, si Mrs. Veniva Herism, ang pr
Pasalamat siya at hindi ko siya maabot dahil sa layo ng pagitan naming dalawa. We are both sitting right beside the aisle. Napalingon ako kay Alice nang ilapag niya sa lamesa ko ang papel na dapat kong check-han. Agad namang binasa ni sir ang mga sagot at hindi na ako nakahabol dahil wala pa rin akong magamit na ballpen. "Number 3, B." Sa inis, binigay ko na lang kay Alice ang test paper at hinayaang siya na ang mag-check. Masamang tingin ang binato ko kay Calter kahit na hindi naman siya sa akin nakatingin. Binalik ko na sa kaniya ang ballpoint niya pero 'yong akin pa rin ang ginagamit! Sa huli, hinayaan ko na lang na gamitin niya iyon hanggang sa matapos ang checking. Binasa na rin ni sir ang mga nakuha naming scores. "Ms. Humburgs got 11 over 40," mapait na anunsyo ni sir. Hagikhik agad ni Megan ang narinig ko matapos iyon. "Stupid," aniya kay Ji
"Are you crazy?!" Kumunot ang noo niya matapos kong masigawan. Agad din naman siyang nakabawi at pinanlakihan ako ng mga mata. Mukhang nabasa na nito ang iniisip ko. "Your wound is all that matter to me! What the hell are you thinking?" he replied, shouting. Humarap pa ito sa bandang kanan at bumulong. "That body doesn't even attracts me." Nakatingin lang ito sa bintana habang nakapamewang. Akala siguro niya hindi ko narinig iyon! I looked down at my uniform and slowly unbottoned it. I know that my wound is now bleeding under this clothes. I can feel the wetness on my back. Muli akong tumingin sa kaniya. Mukhang naiinip na ito. I wonder why he's here with me. He can choose to leave and be with his friends already. "Pwede ka nang umalis," I flatly said. "Don't tell me what to do." Inirapan ko ito matapos ang matigas na sagot niya. Hindi pa rin niya inaalis ang tingin sa bintana hanggang sa mahubad k
"Hindi ko inaasahan ito. Kung kailan naka-leave ang school nurse saka pa ito nangyari," aniya. "May maghahatid ba sa'yo palabas? The gate is too far from here," he asked. Doon ko lang naisip si Alice. Nasa bulsa ng blazer ang bagong cellphone ko. "Yeah," I breathed. Nagpalipat-lipat pa ang tingin niya sa aming dalawa na parang may iniisip. Bahagya siyang tumango-tango. Tila may sinasang-ayunan sa naiisip. Tumikhim siya. "Aalis na ako. Ms. Steppingstone, kailangan mo nang umuwi at magpahinga. Don't attend school tomorrow if you think you can't. Ako na ang mage-excuse sa'yo sa ibang subjects," huling sinabi ni sir bago umalis. Nakatanaw lang ako sa pintuang nilabasan niya kanina. Naiwan na ulit kaming dalawa ni Calter dito sa loob. Kailangan ko nang tawagan si Alice bago pa man ako maubusan ng dugo. In just few rings, she answers. "Where are you?" It's her. Hininaan ko ang boses sa pagsagot. "Nasa
"Almost a month na tayo sa Herism pero yung plano natin, wala pa rin!" "We are in the process, Megan," Alice replied. We're heading to school. Kanina pa silang dalawa nag-uusap habang tahimik lang kaming dalawa ni Jinx. She's still silent. I remember what happened last night. She haven't escaped from our confrontation and just gave in. I ran towards her and grabbed her jaw, forcing her to face me. "Speak or else I will acknowledge Uncle Greg," I warned her. Ibinaba niya ang tingin saka inilayo ang mukha. Pansin kong nag-aalangan siyang magsalita. Knowing them. Ayaw nilang may makarating kay Uncle na masamang balita. Alam nilang mamamatay sila kapag pumalpak ang plano. "Oo... pinatay ko nga," tiim-bagang na pag-amin niya. "Hinipuan niya ako!" nanginginig na singhal niya sa akin. Naikuyom ko ang palad sa galit. Hindi ko na napigilang damputin ang bag sa tabi niya at ginamit panghampas sa kaniyang mukha. Bahagya si
Naikuyom ko ang palad matapos marinig iyon. Ibinaba ko ang tingin sa simento at nag-imagine na pinupukpok iyon ng maso. Hindi ko gusto ang paraan niya para lang hindi ako saktan ng mga estudyante rito. I can handle bullies on my own. He don't need to intervene! Ngayon, alam na ng lahat na may relasyon kami. Hindi ito ang nasa plano ko!A girl moved beside Rain. "Stop bullshitting around, Blake. We all knew it's just for show!"Naramdaman ko ang mainit na palad ni Blake sa kamao ko. Unti-unti niyang binubuksan iyon para mahawakan ang kamay ko nang maayos. And guess what? I let him do that. He enterlocks our fingers, leaving no space in between."She. Is. My. Girlfriend." he emphasized. "Which part didn't you understand, Trixie?"Rain chuckled. Hindi naniniwala sa narinig. "Really? Then why don't we ask Alora about it? Right, Alora?" Ang huling tanong ay napunta sa akin.Umiinit ang kalamnan ko sa paraan ng pagtingin niya. Mapanghamon ito. Magi
Marahan kong binuksan ang pinto habang sinisilip kung nadyan pa ba siya sa labas. Nang makita kong walang bakas ng presensya niya, saka ako lumabas ng banyo. Di gaya kanina, may kaunting linawag ng araw nang pumapasok dito sa kwarto. Maliit lang naman ang siwang ng kurtina sa malaking bintana. Humigpit ang hawak ko sa buhol ng tuwalya habang papalapit sa damit na nakahandusay sa kama. His king size bed is now looking neat and clean. The navy black bedsheet gives contrast to the white pillows and comforter. Iyon nga lang, nakapagpagulo lang sa hitsura nito ang mga damit na hinanda ni Calter. Inangat ko ang white cotton t-shirt with words printed on the chest part says Givenchy Paris. Sunod ay ang black jogger pants. Oversized ang pang-itaas at sobrang haba naman ng pang-ibaba. Napangiwi tuloy ako nang maisip na magmumukha akong manang sa ganitong ayos. Then I suddenly paused, questions to myself immediately followed. Why am I here? Why am I doing all of these? Tama pa ba ang m
Nababaliw na yata siya. Minsan hindi ko talaga mahulaan kung anong tumatakbo sa isipan niya. He's laughing genuinely that I'd never seen before. Yes, he chuckle sometimes but that was full of sarcasm and insult. This one looks genuine, and it's confusing! He stopped laughing when he saw me frowning, flustered by his sudden reaction. He cleared his throat to remove the laughter from his system. His face was back to serious again and I felt a strange feeling of sadness out of it. I would sound like a different person if I say this but... I kinda miss the view of his complete set of teeth. I felt so mesmerized by his wide smile. The deep sound of his laugh keeps on repeating in my head like a broken stereo. I shook that thought off of my head. Ano ba 'tong naiisip ko! "What?" he questioned as he noticed me staring at him. Balik na ito sa pagkaseryoso at pagsisinuplado. Darn this bipolar bastard! I breathed in. "Since you
"Our society is ruled by money. You can't expect anyone even the authorities to honor their credibility and integrity. They are willing to lick your shoes if you are a cruel puissant one."That statement left a remark in my head. Mr. Scott at the other end of the table remain compose as he shower us his own beliefs about society."She wasted a kill. That boy was not even a friend of the target," Mr. Morgage scorned.I rolled my eyes at him. Bumaling ako kay Jinx na tuwid ang upo at matigas ang ekspresyon. Patungkol sa kaso niya ang usapan ngayon at minabuti na lang niyang manahimik dahil alam niya ang pagkakamali."Her case is clear now. The cops obliged to me," Mr. Scott replied.The truth about society is now finally revealed. People says no one is above law when in fact it's just a bluff. Maybe no one really is above law. People can't surpass the law. However, money can."No more impulsive move this time. You all need to work smart!" Mr. Morgage said.The tension in this conference