Devan’s POV:
I gently rubbed the thing in my hands. Ang nasa loob nang iyon ay tatlong piraso ng buhok na ibinigay sa akin ni Munde nang gabing iyon. Maigi ko iyong tinitigan ng seryoso habang ang isa ko namang kamay ay nasa desk ko. I tapped my pointer finger many times, it was my habit if I am seriously thinking about something.
“It looks so different.” I mumbled in a low voice while still staring straight at the three strands of hair inside a plastic bag. It’s brown. Iyong ibinigay sa akin ni Adel ay kulay itim. She definitely switched it. She scammed me. And because of what she did, she fuelled my suspicion more about her.
“Sir? You called for me?” Tanong sa akin ni Assistant Lee na sa palagay ko ay kadadating pa lang sa kompanya. Kumatok lang siya sa labas at hindi pumasok sa loob.
“Come in.” Sabi ko.
“May kailangan ka?” Tanong niya sa akin habang dahan-dahan niyang binubuksan ang pintuan ng opisina ko. Lumakad siya papalap
Shout out po kay Marilou Appari at TG Myrna Pangilinan Cruz na nagbigay ng dalawang gems. Thanks a lot! Enjoy reading guys!
Lumabas na ako sa room at tiningnan ang doktor na hanggang ngayon ay naghihintay sa labas. “What happened?” Tanong ko sa kaniya nang deretso kaya napatingala siya sa akin na parang pinagpapawisan. I furrowed my brows in every passing second he didn’t replied. “His condition will keep on worsening by the day. Memories deteriorating that’s enabling him to remember most of the people he knew. If this continues he may lose all of his memories.“ Litanya niya kaya napatango ako. I’m guessing the reason why they were kicked out just earlier. Did the old man temporarily forget them? I’m not that surprised since this already kept on happening this past week. “Not only that, he may also lose his bodily consciousness. Ang mas matindi sa lahat ay maaari niyang makalimutang huminga.” Problemadong sagot niya sa akin. I gritted my teeth so hard and my emotions went turbulent. I coldly glared at him after I massaged my forehead in a problematic manner. “Can’t
Adeloiza’s POV: “Arggh!” Iritang impit ni Alyn habang dinadala ang isang kahon na naglalaman ng mga gamit niya. Tiningnan ko ang iba ko pang mga kateam na pinagtatawanan lang siyang hirap na binuhat ang dala niya. “Bakit kasi ang dami mong dinala? Pwede namang balik-balikan mo na lang ang iba at nang hindi ka na mahirapan diyan. Mukhang mabigat pa naman, ano bang nilagay mo sa loob?” Nang-aasar na tanong ni Stacy sa kaniya. Inikotan lang siya ng mata ni Alyn. “Shut it! Palibhasa ay measurement tape lang ang gamit mo, bruha ka.” Nahihirapan singhal niya. Pinagmasdan ko siya sandali. Ano bang nilagay niya? Bakit nabibigatan siya sa dala niya? “Anong measurement tape lang?! Hindi lang measurement tape ang dala ko ah!” Sagot ni Stacy sa kaniya at iwinagayway ang L square sa mukha niya. “Right.” Ismid na pagkakabigkas ni Alyn sa kaniya. I only smiled looking at them. I can’t believe they are already getting along so well desp
Lunch na kaya lumabas na ang mga kateam ko dahil sa labas daw sila kakain. Inanyayahan nila akong kumain kasama sila pero hindi ako pumayag kasi may dala naman akong baon. Masasayang kung sa labas ako kakain.Nang natapos na akong kumain ay hinugot ko na ang cellphone ko. Sinigurado ko muna na walang hidden camera sa room at bugging devices na pweding makinig sakin.I dialed the number and it rang several times before it was picked up.“Good day, Mr. Suave.” Maligayang pagbabati ko.“You called?!” Agad na sabi niya sa kabilang linya.“Ahh oo. Parang kailangan ko na kasing makipagkita sayo eh. Ayaw mo non? Makakausap mo ako ng personalan?” Sabi ko at napatawa. Narinig ko namang napamura siya ng mahina sa mga pinagsasabi ko.“Awe, don’t be so grumpy. Baka mas lumala ang pagkahaggard mo niyan. Malaki pa naman ang eyebags mo. Parang kulang ka yata sa tulog?” Pang-aasar ko sa kaniya.&l
Nagdadrive ako patungo sa skwelahan ni baby ko. I felt the chill of the air outside kaya sinarado ko ang sliding window ng kotse. I frowned as I looked at the sky, there were thick clouds covering the entire sky. Parang uulan yata. Napatingin ako sa isang patak ng ulan na tumama sa harapan ng kotse ko. Kaka-isip ko lang na uulan at ilang segundo nga ay umulan na. Dumami ang mga patak ng ulan hanggang lumakas ang pagbagsak nito sa lupa. “Tsk!” Kailangan kong magmadali, para kasing mas lalakas pa ang ulan eh. Hindi ko pa naman nasusundo ang anak ko, baka magpaulan ‘yon. Nakarinig naman ako ng kakaibang tunog na nagmumula sa pinapaandar kong kotse. Ilang sandali pa ay dahan-dahang napahinto ang sasakyan kaya bumigat ang ekspresyon ko sa mukha. “Darn it! Of all times!” Mura ko nang tuluyan nang huminto ang kotse. I frustratedly hit the wheels of the car twice. “Malakas pa naman ang ulan! Haysss, kung minamalas ka nga naman!” Sabi ko at nap
“Get in. Now.” Sabi niya pagkatapos niyang tiningnan na sobrang basa mula ulo hanggang paa.Hindi ko siya kinibo at kumunot lang ang noo. What’s with this person’s attitude?“Sorry for the trouble, Sir. Pero basa ako. You might not like getting wet.” I replied with a straight face. Baka kung anong gawin sa akin ng isang ‘to. Delikado siyang makasama. I saw him make a grin which made the hair on my back to stand straight. What’s with the grin?!“Don’t worry, I’m not that kind of person. Get in.” Sabi niya na parang nababasa niya ang iniisip ko. Hindi ko alam kung bakit pero pakiramdam ko ay namula ang mga pisnge ko. Bakit parang pagdating sa taong ‘to, I felt restless?! I always get this feeling he knows what’s running inside my mind! He’s definitely a dangerous man! Alam ko iyon kasi nakaranas na ako mismo ng kahirapan mula sa mga kamay ng lalaking ‘to!“
Pagkatapos kong makapagbihis ay agad akong lumabas at tumungong kusina. Sinadya ko talagang bilisan, ni kahit ang pagpapatuyo ng basa kong buhok dulot ng pagpapa ulan ko kanina ay di ko na ginawa. Who knows what that guy will do once I take my eyes off of him, especially since he’s with my son. Buti na lang talaga at andito si bulaklak, kundi hindi ko talaga iiwan ang anak ko kasama ang lalaking iyon na wala ako. Nang nakarating na ako sa kusina ay agad na hinagilap ng mga mata ko ang seryosong mukha ng lalaking naka upo. Tinitigan niya ng masama si bulaklak na para bang may malaking kasalanan ito sa kanya. Si bulaklak naman ay parang pinagpapawisan. Kitang-kita ko ang kaba sa mukha niya na iniiwasang tingnan ang lalaki sa mukha. Si Munde naman ay masaya lang habang pinipilit na umakyat sa mataas na upuan. Napansin yata ako ni bulaklak na dumating kaya parang napahinga siya ng maluwag. Problema nito? Bakit mukhang natatae siya sa kaba? Ganun ba siya katakot kay Devan? “Anong ginagaw
Binigyan ko ng matalim na tingin si bulaklak nang makita kong napatingin si Devan sa kanya. Nalilito ang mukha niyang nakatingin kay bulaklak na namumula ang mukha dahil sa kaka ubo.“That bastard was no longer around.” I solemnly replied to his question. Hindi ko na pinansin si bulaklak na nakayuko lamang na umiinom ng tubig.“I see. Is he still alive?” Tanong niya ulit.“Unfortunately, yes.” I snorted.“To think that such a guy actually exists, how shameful. How could he leave the two of you alone? You’re right, he’s a bastard.” He casually uttered with a blank face.“Cough!” Napatingin ako ulit kay bulaklak na umubo. Nang mapansin niya ang masama kong tingin sa kanya ay ibinaling niya ang atensyon niya kay Munde na hanggang ngayon ay masaya paring kumakain.“Little Z, kain ka pa. Marami pa nuggets, oh.” Pag-iiwas niya habang inaabutan si Munde ng ilang nuggets.“Yeah, he’s a full bloom bastard.” I grinned at him. Gusto ko sanang tumawa ng malakas dahil sa pag iinsulto niya sa saril
Akala ko mahihirapan akong tabuyin ang g*go pero hindi ko inaasahan na madali siyang maka-usap ngayon. Ilang salita ko lang ay tumango siya agad at walang alinlangang umalis na. Hindi ko alam kung matutuwa ba ako sa inasta niya nang papaalis pa lamang siya. Pakiramdam ko kasi ay parang may mali. Lalo na sa mukha niyang nakatingin sa akin kanina nang sinabi niya ang mga huling katagang iyon. Pakiramdam ko ay may nadiskubre siya na hindi ko alam kung ano, pero may kutob akong masama iyon. I have never doubted my guts, that’s why I am so confident with myself. But now, I can’t even pinpoint what this bad hunch is telling me. It’s making me helpless. Wala akong magawa kundi magmasid na lang sa mga susunod na mangyayari. Ilang sandali kong tiningnan ang kalayuan kung saan nawala ang imahi ng sasakyan ni Devan habang may malalim na iniisip. Napagtanto ko lamang na sobrang tagal ko na pa lang nakatayo doon nang naramdaman ko na ang lamig ng gabi. I shivered a little before deciding to retur