"Are you ready?" Irine asked.
I took a long breath before nodded at her. Maybe, we're ready but sometimes we always asking ourselves again if we're truly ready. Para sa akin; I always ready pero lagi na lang kinakabahan tuwing mag-uumpisa na.
"Congrats, anak." Tita Clarret kissed me on my cheeks.
I smiled. "Thank you po, for giving me a chance to chase my dream," I said.
I can feel my tears. Tumingala ako para hindi 'yon tumuloy. Lumapit si tito Oscar sa 'kin, at tinapik ang balikat ko.
"You did your best, If I'm your father I will surely proud of you." Niyakap niya 'ko.
Do'n na tumulo ang luha ko. Sana kasing bait, maarugang ama, at mapagmahal na ama ang papa ko. E 'di sana hindi 'ko nag-iisa nung dinu-durog ako ng lahat. Sana silang dalawa ni Trace ang dahilan ko para mag-stay, at harapin ang problema ko.
"Tahan na Kalie, alam kung proud sa 'yo ang papa mo kahit wala siya dito, okay?" Pinunasan ni tito ang luha ko.
Sa k
"Congrats miss Vegas, you're accepted." Nanlaki ang mata ko.I didn't expect this! Tanggap ako? Masaya kung niyakap ang isa sa mga teacher na nagbalita sa akin na tanggap ako bilang isang high school sub teacher."Thankyou po." Nag bigay galang ako sa ibang mga teacher.Nang lumabas ako ng principal's office ay sinalubong ako ni Myla ng yakap, by the way, tanggap rin si Myla bilang isang subject teacher. Nauna lang siya sa akin dahil nga nagpahinga ako ng 2 months."I proud of you, Katana." She hugged me again.Tinawanan ko naman siya. Ang babaeng 'to hindi talaga nagsasawang yakap-yakapin ako. Kahit minsan ay pawisan ako, wala siyang pake alam! Kaya minsan na pagkakamalan ko siyang may gusto sa akin dahil sa asal niya e!"I'm proud of myself, too." Ngumuso ako."Why are you pouting?" she asked.Lumakad na kami paalis sa bungad ng principa
"Ma'am, I have a question." Binalingan ko ang isa sa mga studyante ko.Months had passed since the day my heart broke again. Nag pokus ako sa pagtuturo kaysa ipagluksa iyon. Ang sakit lang kasi umasa ako, umasa ako sa pangako niya. He said; he will wait me until I totally heal. Pero pinaasa niya lang 'ko. Sinaktan niya lang ako, dinurog niya lang ako ulit. Handa na akong magpatawad that time e, kaso muli akong nasaktan.Hanggang kailan ba ako masasaktan ng ganito?"Ma'am?" tawag ng studyante ko."Oh, yes what is it?" I asked.Nakakuha na rin ako ng permanent subject natuturuan. Hindi tulad no'ng una ay magulo, english, math and science ang tinuturo ko dati pero ngayon ay about sa education ang hawak ko, at ito na ang permanente kung subject."What is the reason why we should trust god?" she asked.I smiled.Since we have a time to talk abo
"R-Really?" Hindi makapaniwalang tanong ni Myla.I told her about what manang Rita said, malakas ang kutob ko na tama siya. I trust her when she said about my lolo and lola story. Pinaulit-ulit ko pa iyon para i-test siya kung talaga bang nag sasabi siya ng totoo, and I am not wrong, she is telling the truth. Hindi ko alam pero parang may tinatago si Irine sa akin."Yes, you can ask you father about that," I said.Napawi ang ngiti niya sa labi. "My father don't want to talk about her anymore, even my step-mother asking him why he didn't give my mom to explain her sides," she said.Gaano ba na-hurt si tito kaya hindi niya na ito gusto pang maka usap, o pag usapan. Sobra ba ang paninira nila sa mommy ni Myla?"But he needs to hear what your mother has to say," si Kier sa tabi niya.Myla sighed, "I don't know what to do anymore, I don't want to hurt my step-mom, but I want mom and dad to get along, Is that bad?" Her tears were already dri
"Katana are you sure about this?" Irine asked.Sure na ba ako? Well, yes ang sagot sure na sure na. May dahilan ako para bumalik. Marami akong dahilan kaya bakit ako hindi magiging sure?I looked at her and give her a small smile before I nodded. "Yes," sagot ko.It's been a years since I hid myself. Nakakatawa dahil wala akong kasalanan pero ako ang nasisi. I didn't push her, wala akong ginawa ang totoo ay niligtas ko pa siya.But,Huminga ako ng malalim dahil naramdaman ko nanaman ang sakit sa dibdib ko, umalis ako sa lugar na kinalakihan ko dahil wala namang naniniwala sa 'kin, they're all saying that I'm desperate to kill Vivian dahil nag seselos 'ko sa kan'ya. Why would I? Wala naman akong nakikitang ka selos-selos sa kan'ya."But ahmm Katana handa ka na ba?" tanong ulit ni Irine.'Di ko akalain na ang babaeng 'to ang iintindi sa 'kin at tutulongan ak
After that night I can't forget the scene inside Irine's house, halos itulak ko sila palabas dahil sa nasasaktan ako, akala ko kasi kaya ko na e! Akala ko kaya ko ng patawarin si Vivian pero hindi pa pala, masakit pa rin pala. Naramdaman ko ang pag sabog uli ng sakit sa puso ko, ang sakit-sakit.Parang sinaksak ako ng libo-libong kutsilyo.But I need to forgive them, tumango ako sa sinabi ko. Kailangan e, how can I stand and walk again, if my heart still broke and hurting. Hinawakan ko ang bracelet ko at tinitigan 'yon sa palapulsuan ko, I'll try to find the forgiveness in my heart.I smiled.Napatingin ako sa pintuan dahil narinig ko ang mahinang katok ng kung sino."Kalie?" Irine's voice.Tumayo ako at hinanda na ang ngiti ko bago buksan ang pintuan ng kwarto ko sa mans'yon nila. I smiled to her, but she just shook her head."Okay ka lang?" tanong niya.
"Sorry na, Beshy." Umakap si Myla sa braso ko.I ignore her.Naiinis pa rin ako dahil ngayong may trabaho ako siya pumunta sa akin. Kahapon na wala ay inuna pa nila ang concert ng southwest band! Naiirita ako sa kanila! Ayoko ng banda nila dahil inuna sila ng bestfriend ko.Wait! Bakit parang nagiging immature ako?!"Oo na, bati na tayo."Nagtatatalon si Myla sabay yakap sa akin. Inirapan ko si Kier nasa gilid siya ni Myla ngayon. Itong dalawang ito ay masyadong sweet at nagiging third party ako!"How's your first day here?" tanong ni Kier.Sumimsim ako sa juice na binili namin sa canteen. Nandito kami ngayon sa malapit sa gate na may saktong laki na puno ng acacia. Sobrang tanda na nitong acacia na ito pero hanggang ngayon ay buhay pa rin. Nang balingan ko ang lagi naming tinatambayan nila Trace ay mabilis pa sa ipis kung ibinaling sa ibang bahagi ang tingin.Alam kung kahit pilit kung kalimutan ang nakaraan
"Po?" takang tanong ko.Gusto kung batukan si Russel for leaving me alone here. Pero teka nga muna anong nabili na ang bahay? Hindi ko benenta ang bahay namin! Hindi ko magagawa iyon! Wala akong kakayahan dahil wala sa akin ang papel ng bahay at ng lupang kinatatayuan ng bahay!"Matagal na 'neng, bago lang ako dito pero nauna ako bago bininta ang bahay na iyan," sabi ni ate Marites.Isa daw siya sa kakalipat lang no'ng nakaraang taon. Ngayon lang binili? Sino ang nag benta?! Impossible naman na ako ang nag benta nito dahil wala akong maalala na hawak ko ang paper ng bahay at lupa."Ate sino po ba ang bumili?" tanong ko.Nanlalamig na rin ang palad ko. Shit! I can't lost this house! Hindi pwedi, ito na lang ang natitirang ala-ala ng grandparents ko. Pati mga tuhod ko ay nanginginig na rin sa kaba. What if yung bagong owner ng bahay ay strick? Hindi niya ako payagan na mabawi ang bahay? Hindi ko alam ang gagawin ko."Lalaki ang bumili 'neng pe
I can feel his kisses on my neck.Napapikit ako lalo dahil sa sensasyon na aking nararamdaman. Napatingala ako dahil sa mas lalo kung naramdaman ang labi niya sa leeg ko.'He's married.'Because of that I pushed him hard. Umatras siya ng kaunti dahil sa ginawa kung pagtulak sa kaniya. Hindi ko masalubong ang mata niyang nagliliyab.Naiinis ako sa sarili ko dahil hinayaan kung umabot kami sa gano'ng retwasyon, kahit na alam ko na kasal na siya."A-alis na ko," bulong kong sabi.He didn't answer.Nilampasan ko siya at pumunta sa likod at hinanap ang daan do'n. Bahay namin ito at kabisado ko pa pero ligaw-ligaw ako habang hinahanap ang likod.'Nasaan na 'yon?'Nang makita ko ang daan papunta sa kusina ay pumunta ako do'n at hinanap ang likod. Now, I regeret na hindi ko man lang kinabisado ang bawat sulok ng bahay dati. Nadaanan ko ang kwarto ko dati pero nilampasan ko lang iyon."Anong hinahanap mo?