CHAPTER 42---THE TRUTH
Maria
My heart is beating so fast. I don't know what to feel right now. I have mix emotions. And there are so many questions running in my mind. How? Why? Gulong-gulo ako ngayon at hindi alam kung anong gagawin.
I closed my eyes and sighed. Kinagat ko ang ibabang labi habang sunod sunod na luha ang lumandas sa pisngi ko. I didn't bother to wiped it. I'm in turmoil right now. Madaming katanungan ang nasa isip ko. I know that those questions will remain unanswered if I will just gonna sit here and do nothing. I need to know the truth. I need them to answer my questions with honesty.
Bumuntong hininga ulit ako at kagat labing tinignan ang cellphone na hawak. Nanginginig ang mga kamay ko at alam kong dahil iyon sa sari-saring emosyon na nararamdaman.
I sighed once again and decided to dial her number.Pumikit ako at kada ring ng cellphone ay ganun din kalakas ang tibok ng puso ko. Sobr
CHAPTER 43-- DECISIONMARIAI was trying so hard not to sob loudly. It was so hard for me to do it because every time I heard his voice I just remembered my sins. Every time I heard his voice I just can't help but to be guilty."Sweety are you alright?" Damn! He is using his sweet voice and I can't help but to cry even more. How can I hurt the person I whom I loved? How can I? This is a total fvck!Hindi ko alam kung dumudugo na ang labi ko sa sobrang diin ng pagkakakagat ko dito. Sumasagi sa isip ko kung magagawa nya pa kayang tawagin ako ng ganyan pag nalaman nyang ako ang pumatay sa babaeng minahal nya.Gusto ko nalang mapatawa sa paglalaro ng tadhana sa amin. Hindi ko pa nga naririnig ang I love you nito ay ganito na
CHAPTER 44-- WE GOT YOUR BACKMariaDo I have a conscience?I don't know how many times I asked myself that question. Do I have a conscience? But how can I stay beside him, looking at his smiling face, hearing his I love you's to me, and yet I remained unbothered, unfazed by the truth?I sighed before I smiled. Of course, I need to do this. I need to stay calm.Huminga ulit ako ng malalim at ngumiti. Pilit kong pinapagaan ang pakiramdam at paulit ulit na sinasabi sa sarili ko na ayos lang. Ayos lang dahil para naman ito sa anak ko. Paulit-ulit ko itong iniisip para magkaroon ako ng lakas na magpanggap na wala lang.I remind myself that I am doing this for the sake of my child. I am not doing this for myself anymore. If I will decide, I am going to leave him because my conscience cannot take it. So I needed to calm my self.I am afraid that if he will find out the tr
CHAPTER 45-- REGRETSMARIALumunok ako at mas lalo akong kinabahan ng hindi agad ito nag responde. Bawat segundo ay mas lalo akong kinakabahan.Narinig ko ang pagtikhim nito bago ako tinanong. "Ano ang sasabihin mo?" Tanong nito kaya naman nakagat ko nalang ang ibabang labi dahil sa kabang nararamdaman. Ramdam ko kung paano mamawis ang kamay at ang pagbilis ng tibok ng puso ko.Huminga ako ng malalim. Nakita ko kung paano kumunot ang noo nya sa inakto ko. He can sense that I am nervous and he is confused why.This is it Maria. Kaya mo yan! Remember what Dark told you.I cleared my throat before I speak. "Ahm..denrick...D-do you r-remember t-the accident b
CHAPTER 46-- STAYINGMaria"So, now that he hates you. Do you want to leave him?" Dark asked me but I shook my head. What ever happens I won't leave him. Nananalig ako na mawawala din ang galit nya. Na mananaig ang pagmamahal nya sakin. Dahil Alam ko. Hindi mababaw ang pagmamahal nya sa akin.He said he loves me so that's enough reason for me to stay. I won't leave him because I love him and I know he loves me too. Mawawala din ang galit nya sa akin. Or that's what I thought.I sighed and gave him a small smile."I won't leave him. I made a promise to you and him. I made a vow that no matter what happens I will stay by his side." Saad ko at tumango naman ito bago tinignan ang kaibigan na ma
CHAPTER 47--LEFT BEHINDMARIAMaybe because of my tiredness that I fell asleep. Even in my dream, denrick still blaming me. He shouted at me telling me how he despise me. Dahil doon ay nasasaktan ako at wala akong nagawa kung papaano mawala iyon dahil hindi ko naman kontrolado ang panaginip ko.I smiled bitterly. Fate is really fvckin' playing with me.Morning came and I readied myself for his possible actions. I also put a smile on my face. Even though it is not genuine. It is not as genuine as before.I sighed before I go out. Naabutan ko ang mga kaibigan nito na nakaupo na sa sala habang nagkakape. Ngumiti ako sa kanila at binati sila. Binati nila ako pabalik at nagpaalam naman akong pupunta sa kusina. Tumango sila sa akin kaya naglakad ako paalis.Nang makarating ako sa kusina ay naabutan ko si Artemis na nag luluto. Lumamlam naman ang mga mata ko habang nakatingin dito na naglulu
CHAPTER 48-- NEW LIFEMaria"Congratulations Isabelle!"I once again bowed in front of them. All of my co-workers are clapping, and smiles are on their faces. I smiled at them, and I feel so honored standing here in the center receiving another achievement in my life.Today, I am promoted as the head of the HR department. I can't help but be emotional, knowing that my hard work was all paid off. After three years of working here in the company.I can't believe that is it already six years since we ran away. It is already been six years but the memory is still vivid. Para bang kahapon lang nangyari ang lahat ng iyon.&nb
CHAPTER 49-- JEALOUSMARIA"Bakla kanina ka pa nag space out." Anito kaya naman napalingon ako sa kanya."Naalala ko lang ang una nating pagkikita." Turan ko at napangiti naman ito."Grabe yung kaba ko noon sistah." Aniya kaya natawa ako."Pasensya naman." Natatawa kong turan. Natawa nalang rin ito at pagkatapos noon ay tahimik na naming tinahak ang daan pauwi.Alas niebe na ng gabi kaya sigurado ako na tulog na ang mga bata. Siguro kanina pa sila pinatulog ni Artemis na kahapon lang dumating galing pilipinas. She is now the COO of their company. About her relationship with Dark, well they broke up. I don't know the reason why. I tried to asked her but she i
CHAPTER 50--HE CHANGEDMaria"Sistah kanina ko pa napapansin na parang balisa ka."Nilingon ko si Adriano at napabuntong hininga. Hindi ko alam pero para na nga akong napapraning. Pakiramdam ko kasi ay may mga matang nakatingin sa amin. Pagkatapos kong mabasa ang mensahe na galing sa taong yun ay nagsimula na akong kabahan ng sobra. Paano kung siya nga iyon? Paano kung nahanap na nya kami?Napalunok ako ng ilang beses dahil sa naisip na iyon. Impossible naman diba? Alam kong nag iingat silang lahat tungkol sa lokasyon ko at alam ko naman na nagtutulong-tulong sila para hindi ako mahanap. Pero bakit pakiramdam ko nahanap na niya kami? Yung taong iyon. Pakiramdam ko talaga siya ang taong iyon. Or am I just assuming things? Napaparanoid lang ba ako?Sana nga napaparanoid lang ako. Hindi pa kasi ako handa na magkita kaming dalawa. Yes, hindi na ako nasasaktan pag naalala ang mga nangyari noon pero hin