Chapter 12Nag-angat ang paningin ko kay Tyler. Natuon lamang ang atensyon niya sa pagkain hindi napapansin ang ginagawa kong paninitig. “Ate, hindi po ba masarap?” Mabilis akong napalingon kay Luna, nagaabang siya para sa magiging sagot ko. “Yeah, mom. Hindi niyo pa po nababawasan iyang plato niyo,” dagdag pa ni X. Napailing ako nang tapunan din ako ng tingin ni Tyler, maging siya ay nagtatanong na. “A-Ah, no. It’s actually delicious. May iniisip lang ako siguro,” sagot ko sa kanila para hindi na magusisa pa. I saw Tyler squinted his eyes. Hindi ako mapakali nang panoorin niya lamang akong kumain hanggang sa maubos ko ang plato. It felt like he’s throwing bullets in me using his eyes. Alam kong nagtataka siya. “What happened? Are you alright?” Sinabi ko na nga ba, sa wakas ay isinatinig na niya ang gumugulo sa isipan niya nang sandaling makaakyat kami sa kwarto.Tumango ako at ngumiti. “Of course I am,” I answered while rummaging in my suit case. “Looking for this?” Iwinaga
Chapter 13Ramdam ko ang pawis sa batok ko, hindi ko mapigilang panginigan nang kamay habang hawak ang malaking gunting sa kamay ko. Mapapansin din ang malalalim kong paghinga habang hawak iyon. Tyler's face came flashing in my head. Just before I could utter a word. I felt my fingers moved, as the red ribbon were tore in half. Kaagad akong napangiti at matagumpay na itinaas ang pinutol kong ribbon. “Congratulations!” Kitang-kita ko ang saya at excitement sa mga mukha nang crew ko. I can see the glimpse of tiredness yet their hands are clapping non-stop. “Congratulations, ma'am.” Kinuha mula sa mga kamay ko ni Leah ang malaking bakal na guting. Umiling ako sa kaniya. “Congratulations to us, congratulations to our official opening,” “Indeed, ma'am.” Magkasabay kaming pumasok sa loob. May mangilan ngilan akong businessman na nakita sa loob mas marami gaya ng inaasahan ko. Of course they're thinking that this is a steal, umaasa ang mga iyang maiikonekta ko sa asawa ko sa oras na
“Are you insane? We’re still inside the parking lot!” Tiningnan lamang niya ako nang nagtatanong dahil sa sinabi ko. He didn't let go of my waist even though I'm moving my body back to the shot gun seat. He started stroking my butt while his thumb continuously rub the side of my belly. Alam na alam niya talaga kung paano ako tuksuhin. Dahan-dahang gumapang ang isang kamay niya paakyat, hanggang sa marating noon ang gitna nang dibdib ko. He’s freaking teasing me while looking me straight in the eyes. Napabuga ako nang mainit na hangin bago napairap. Humawak ang kamay ko sa pantalon niya at nakapa ko roon ang mahaba niyang alaga. “I’ll just help you release it,” pagwiwika ko bago buksan ang zipper. “Don’t you dare put it in, it's so cramp in here.” “Hmm. . .” Nagsimulang magtaas baba ang dalawang kamay ko sa alaga niya. Constantly rubbing the tip. I know he’s staring at me the time I covered his length with my saliva. Ginamit ko iyong pampadulas sapagkat nahihirapan ako sa ginaga
Chapter 15A month after that unexpected incident, our family have decided for a family reunion. Hindi ako nagusisa o ano pa patungkol sa kung ano ang ginawa ni Tyler sa lalaking iyon, hindi na ako nagtanong. He has his ways. And I trust him enough. Siguro ganoon naman talaga kapag kasal kayo, tiwala sa isa’t isa ang pinakamatimbang. “I don't want to go!” Lumupagi sa sahig at inis na nagpapadyak ang bunso ko. “Stop it Z you're being childish again,” pananaway sa kaniya nang kaniyang kuya X. “No! I don't want to! Hindi ako makapapanood ng cartoons there. I don't want to miss the release of Mr. Super Sauce!” Iritableng lumapit si X sa kapatid nang tuluyan na itong humiga, malakas niyang hinila ang dalawang kamay nito ngunit nagpapabigat si Z para hindi maiangat nang kuya niya matapos ay panaka-nakang sinisipa ito para bumitaw.Panay ang tawa ni Y habang pinanood ang kakatwang ginagawa ng mga kapatid, prente lang itong nakaupo sa sofa at walang balak umawat sa ginagawa ng dalawa.
Chapter 16Nanginginig akong napaupo, pawang nag-e-echo ang palagid at wala akong kahit na anong marinig maliban doon. Nagsimulang magtaas baba ang dibdib ko at nagiinit na rin ang gilid ng mga mata ko. I can also feel my lips went dry.Nakita ko ang mabilis pagtakbo ni Tyler palapit sa akin. Hindi siya nagalinlangang buhatin ako at ipatong sa hita niya sa kabila nang mga taong naki-u-usyoso. “Shh, it's alright. I'm here, it's okay. Breathe, baby,” he said as he put his suit on top of my upper half. Masasalamin ang pagaalala sa boses niya nang itaklob niya sa taas na bahagi ng katawan ko ang suot niyang tuxedo. Dahil sa ginawa niya ay mas madali na akong nakahihinga, unti-unting kumakalma ang panic na nararamdaman ko. “I’m here, I'm here. Breathe for me, you can do it.” Mabibilis ang ginagawa kong paghinga, sapagkat sumasakit ang dibdib ko sa tuwing bumabagal iyon.I felt him started walking carrying me with one of his hands. Hindi nalipasan ng segundo na hindi niya hinahaplos gam
Chapter 17Pumupungas pungas ang mga mata ko nang masikatan ng araw. Dahan-dahan akong bumangon, naramdaman ko pa ang paghigpit nang pagkakayakap sa akin Tyler. I giggle when he pulled me towards him, the main reason why my body meet the bed again. “Babangon na ’ko, Ty.” “No . . . you can't. I want to be with you much longer,” “May pasok ka po ngayon, remember?” Mas humigpit ang kapit niya at parang batang nagmamaktol. “I’ll stay here, wala namang magagalit kung a-absent ako.”Hinawakan ko ang buhok niya at mahinang sinabunutan. “Tigilan mo ’ko baka gerahin na naman ako ng sekretarya mong si Gabriel.” Napabuntong hininga siya bago bumitaw. Mukhang na-trauma na siya last time. Dati kasi nang biglaan siyang mag-leave sa trabaho ay nanggalaiti si Gabrielle at sinugod siya rito sa bahay at kinaladkad papasok sa opisina, kahit pa naka-pajama lamang siya noon. Matapos mag-hilamos at mag-toothbrush ay bumaba na ako sa kusina. Ipinagluto ko lamang ang tatlo nang umagahan nila, cereal na
Chapter 18Mayroong kamay na humawak sa magkabilang balikat ko. Mahina ako nitong hinila at ikinulong sa isang mahigpit na yakap. Tinapik tapik ni Doktora Adinel ang likod ko nang yakapin niya ako. “It’s okay to cry, it's alright to let it all out. Hindi mo kailangang magpigil ng damdamin mo Misha kapag ako ang kaharap mo, you can always lean on me as doctor.” Malumanay at masarap sa tainga ang boses niya, puno ng pagaalalaga at pagaalala. Bagay na hindi ko kailanman naramdaman sa isang magulang, she is way younger than me ngunit para siyang nakatatandang kapatid. “He betrayed me, I can't believe he did that.” Humihikbi kong wika. Wala na siyang sinabi pa ngunit patuloy ang pagtapik at paghangod niya sa likod ko. Ilang sandali pa ay humiwalay din siya. Naupo siya katapat ko, at pinagmasdan akong punasan ang luha ko. “I once had a sister, an older one. Ngunit hindi ko na siya nakasama pa ilang taon na. I sometimes see her from you.” Hindi ko inaasahan ang sinabi nito. Naghintay p
Chapter 19Nakaangkla lamang ang mga braso ni Lily sa akin buong biyahe namin papunta sa bahay bakasyunan kung saan kami magbabakasyon ni Lily. We’re currently in the beautiful island of Coron Palawan. Napakaganda ng mga tanawin dito, nagliliparang ibon na hile-hilera sa langit. Maligamgam na simoy ng hapon, at maalat na amoy ng dagat. Matagal ko ng napagplanuhan ang bakasyon na ito. Gusto ko sanang kumpleto kami, kaso mukhang malabo na. Sakto na rin ito para makapagisip isip ako ng mga bagay at masiyadong ma-stress.Ilang linggo na rin kase ang nakalipas simula noong, magsinungaling sa akin si Tyler. Nang araw ding iyon ay kinailangan akong isugod sa ospital matapos kong himatayin. Doon nalaman namin. . . “I can’t believe you’re two weeks pregnant, parang kailan lang ay inaalagaan ko pa ang tatlong makukulit mong itlog. I miss Y na tuloy. Ako kaya? Kailan kaya ako magkaka-baby number two?”Napairap ako kay Lily, patuloy niyang hinihimas himas ang tiyan ko. Nangangat ang tingin k