“Are you insane? We’re still inside the parking lot!” Tiningnan lamang niya ako nang nagtatanong dahil sa sinabi ko. He didn't let go of my waist even though I'm moving my body back to the shot gun seat. He started stroking my butt while his thumb continuously rub the side of my belly. Alam na alam niya talaga kung paano ako tuksuhin. Dahan-dahang gumapang ang isang kamay niya paakyat, hanggang sa marating noon ang gitna nang dibdib ko. He’s freaking teasing me while looking me straight in the eyes. Napabuga ako nang mainit na hangin bago napairap. Humawak ang kamay ko sa pantalon niya at nakapa ko roon ang mahaba niyang alaga. “I’ll just help you release it,” pagwiwika ko bago buksan ang zipper. “Don’t you dare put it in, it's so cramp in here.” “Hmm. . .” Nagsimulang magtaas baba ang dalawang kamay ko sa alaga niya. Constantly rubbing the tip. I know he’s staring at me the time I covered his length with my saliva. Ginamit ko iyong pampadulas sapagkat nahihirapan ako sa ginaga
Chapter 15A month after that unexpected incident, our family have decided for a family reunion. Hindi ako nagusisa o ano pa patungkol sa kung ano ang ginawa ni Tyler sa lalaking iyon, hindi na ako nagtanong. He has his ways. And I trust him enough. Siguro ganoon naman talaga kapag kasal kayo, tiwala sa isa’t isa ang pinakamatimbang. “I don't want to go!” Lumupagi sa sahig at inis na nagpapadyak ang bunso ko. “Stop it Z you're being childish again,” pananaway sa kaniya nang kaniyang kuya X. “No! I don't want to! Hindi ako makapapanood ng cartoons there. I don't want to miss the release of Mr. Super Sauce!” Iritableng lumapit si X sa kapatid nang tuluyan na itong humiga, malakas niyang hinila ang dalawang kamay nito ngunit nagpapabigat si Z para hindi maiangat nang kuya niya matapos ay panaka-nakang sinisipa ito para bumitaw.Panay ang tawa ni Y habang pinanood ang kakatwang ginagawa ng mga kapatid, prente lang itong nakaupo sa sofa at walang balak umawat sa ginagawa ng dalawa.
Chapter 16Nanginginig akong napaupo, pawang nag-e-echo ang palagid at wala akong kahit na anong marinig maliban doon. Nagsimulang magtaas baba ang dibdib ko at nagiinit na rin ang gilid ng mga mata ko. I can also feel my lips went dry.Nakita ko ang mabilis pagtakbo ni Tyler palapit sa akin. Hindi siya nagalinlangang buhatin ako at ipatong sa hita niya sa kabila nang mga taong naki-u-usyoso. “Shh, it's alright. I'm here, it's okay. Breathe, baby,” he said as he put his suit on top of my upper half. Masasalamin ang pagaalala sa boses niya nang itaklob niya sa taas na bahagi ng katawan ko ang suot niyang tuxedo. Dahil sa ginawa niya ay mas madali na akong nakahihinga, unti-unting kumakalma ang panic na nararamdaman ko. “I’m here, I'm here. Breathe for me, you can do it.” Mabibilis ang ginagawa kong paghinga, sapagkat sumasakit ang dibdib ko sa tuwing bumabagal iyon.I felt him started walking carrying me with one of his hands. Hindi nalipasan ng segundo na hindi niya hinahaplos gam
Chapter 17Pumupungas pungas ang mga mata ko nang masikatan ng araw. Dahan-dahan akong bumangon, naramdaman ko pa ang paghigpit nang pagkakayakap sa akin Tyler. I giggle when he pulled me towards him, the main reason why my body meet the bed again. “Babangon na ’ko, Ty.” “No . . . you can't. I want to be with you much longer,” “May pasok ka po ngayon, remember?” Mas humigpit ang kapit niya at parang batang nagmamaktol. “I’ll stay here, wala namang magagalit kung a-absent ako.”Hinawakan ko ang buhok niya at mahinang sinabunutan. “Tigilan mo ’ko baka gerahin na naman ako ng sekretarya mong si Gabriel.” Napabuntong hininga siya bago bumitaw. Mukhang na-trauma na siya last time. Dati kasi nang biglaan siyang mag-leave sa trabaho ay nanggalaiti si Gabrielle at sinugod siya rito sa bahay at kinaladkad papasok sa opisina, kahit pa naka-pajama lamang siya noon. Matapos mag-hilamos at mag-toothbrush ay bumaba na ako sa kusina. Ipinagluto ko lamang ang tatlo nang umagahan nila, cereal na
Chapter 18Mayroong kamay na humawak sa magkabilang balikat ko. Mahina ako nitong hinila at ikinulong sa isang mahigpit na yakap. Tinapik tapik ni Doktora Adinel ang likod ko nang yakapin niya ako. “It’s okay to cry, it's alright to let it all out. Hindi mo kailangang magpigil ng damdamin mo Misha kapag ako ang kaharap mo, you can always lean on me as doctor.” Malumanay at masarap sa tainga ang boses niya, puno ng pagaalalaga at pagaalala. Bagay na hindi ko kailanman naramdaman sa isang magulang, she is way younger than me ngunit para siyang nakatatandang kapatid. “He betrayed me, I can't believe he did that.” Humihikbi kong wika. Wala na siyang sinabi pa ngunit patuloy ang pagtapik at paghangod niya sa likod ko. Ilang sandali pa ay humiwalay din siya. Naupo siya katapat ko, at pinagmasdan akong punasan ang luha ko. “I once had a sister, an older one. Ngunit hindi ko na siya nakasama pa ilang taon na. I sometimes see her from you.” Hindi ko inaasahan ang sinabi nito. Naghintay p
Chapter 19Nakaangkla lamang ang mga braso ni Lily sa akin buong biyahe namin papunta sa bahay bakasyunan kung saan kami magbabakasyon ni Lily. We’re currently in the beautiful island of Coron Palawan. Napakaganda ng mga tanawin dito, nagliliparang ibon na hile-hilera sa langit. Maligamgam na simoy ng hapon, at maalat na amoy ng dagat. Matagal ko ng napagplanuhan ang bakasyon na ito. Gusto ko sanang kumpleto kami, kaso mukhang malabo na. Sakto na rin ito para makapagisip isip ako ng mga bagay at masiyadong ma-stress.Ilang linggo na rin kase ang nakalipas simula noong, magsinungaling sa akin si Tyler. Nang araw ding iyon ay kinailangan akong isugod sa ospital matapos kong himatayin. Doon nalaman namin. . . “I can’t believe you’re two weeks pregnant, parang kailan lang ay inaalagaan ko pa ang tatlong makukulit mong itlog. I miss Y na tuloy. Ako kaya? Kailan kaya ako magkaka-baby number two?”Napairap ako kay Lily, patuloy niyang hinihimas himas ang tiyan ko. Nangangat ang tingin k
Chapter 20Tahimik kaming pareho habang naglalakad pabalik sa cabin. Walang kahit na anong maririnig na ingay mula sa amin, liban na lamang sa mga kaluskos ng aming mga hakbang sa damuhan. Hindi man ako sanay ngunit hindi ko naman masisisi si Lily. She was too shocked just like me the first I saw that footage. I guess, kahit si Lily na pinakamaingay na taong nakilala ko ay mananahimik dahil sa nalaman niya ngayon.Hindi ko alam kung sino ang nag-send ng footage na iyon sa ’kin, hindi ko alam kung paano sapagkat alam ko kung gaano kahigpit ang Montero Corporation. “But why do I care?” Masiyadong masakit para aalalahin ko pa. I know for sure that Tyler will do something if it was a hacker or something. Sa pagkakataong ito ay wala na akong lakas pa para alalahanin ang kahit na ano. I just want some peace. Tama na muna. Inilagay ko ang dalawang kamay sa likod bago humawak ang isang kamay ko sa braso ko. Napakaganda ng buwan mula rito. Parang malaki at malawak na kristal ang dagat na
Chapter 21 “What do you want to eat? I can pull over to a restaurant you want.” Umakyat pa lalo ang inis at galit sa ulo ko nang ibahin niya lamang ang usapan, at hindi pansinin ang sinabi ko. “Stop changing the topic, Tyler. Akin na ang mga papeles at pipirmahan ko.” Diretso at seryoso lamang ang tingin niya sa kalsada, maging kanina ay saglit lamang din ang pagkagulat sa kaniyang mukha at mabilis na nakabawi na para bang nahulaan na naman niya ako.“Alam ko bukas pa iyong paborito mong seafood restaurant. How about we eat dinner there?” Bumalatay ang frustration sa mukha ko nang muli ay isantabi niya ang sinabi ko. “Hindi mo na kailangang alalahanin iyong tatlo. Luna texted me, they already ate.” Ang pasensya kong mas naging manipis pa nang malaman kong buntis ako ay madaling napigtas. Inis kong sinipa at pinaghahampas ang upuan niya dahil sa inis. “Ano ba, Tyler! H’wag mo na nga akong gaguhin! Hindi mo na kailangan pang magmaang-maangan at umaktong ayos tayo, kahit ang totoo a