Chapter 6

Chapter 6

“Mom, I’m sorry. . .”

Nag-angat ang tingin ko kay Y hanggang sa malipat ito kay X at Z. “No, mom. We are sorry. Kami po iyong nagutos kay Y na biruin kayo,” wika ni X.

“But it’s not a good joke.”

Kitang kita ko ang pangingilid ng luha ni Z. “No mom, it was me po. . . I asked Y if he could play Dory,” saad nito bago humikbi hikbi hanggang sa tuluyan nang umiyak.

Ang tinutukoy niya ay si Dory iyong isang character sa nemo na may short term memory loss.

Sinasabi ko na nga ba at masiyado na siyang kinakain ng kanonood niya ng cartoons. Iyan kasi ang nakahihiligan niya. But I made sure, na ang ipinapanood ko sa kaniya ay iyong mga para lamang sa age niya. I didn't know that he would come up with this.

Mabilis ko silang niyakap, para bigyan nang assurance na hindi ako ganoon ka-galit.

“It’s okay to joke around but not in this kind of situation, mga anak. Hindi ko kayo tinuruang gawing biro ang sakit. Hindi kailanman magiging katatawanan ang ginawa niyo,”

“Are you mad?”

Napab