Chapter 9“Boyfriend ko, wait for me!” Walang lingon-lingon na naglalakad ang batang Montero. Kasalukuyan silang pasakay ng bus na kanilang sasakyan patungo sa ocean park. Yhler didn't really wanna go, nag-suhestyon pa nga siyang ibigay na lamang sa iba ang ticket ngunit binantaan lamang siya nang kapatid na si Xyler na kung kaniyang ibibigay ang ticket sa iba, i-donate na lamang din niya pati ang ibang premyo kasama na roon ang Yamaha Nmax na ninanais niya. “Aray!” Naagaw ang pansin niya nang pagdaing ni Lualhati. Matapos huminga nang malalim ay dinaluhan niya ito at tinulungang makatayo. “Bakit ba kasi ang dami mong dala? Ocean park ang pupuntahan natin hindi bahay bakasyunan,” reklamo niya rito. Kinuha na rin niya ang pinakamalaking bag na dala nito at siya na ang bumuhat. Nilampasan niya ito nauna nang pumasok sa bus. Bumungad sa kaniya ang tahimik na bus. Silang dalawa lamang magiging sakay noon. Sana naman ay matahimik na ang buong araw niya dahil isang madaldal lamang an
Chapter 10Napakamot na lamang ako sa ulo nang matapos ang pagkukuwento ni Y sa akin. I guess I wasn't that against about they’re relationship but just surprised. Parehas ko silang binalingan ng tingin. “Being in a relationship is a big thing, a big responsibility. May tiwala naman ako sa ’yo anak. Can't you two just wait for the when you both are legal enough to be together?” Sabay silang tumango kaya’t sa palagay ko ay naiintindihan naman nila ako. Hindi na ako nagdalawang isip na yakapin silang dalawa at halikan sa noo. “I also would like to meet your father, Lui," wika ko dahilan para mapalunok silang dalawa. Kinabukasan, kahit pa gustuhin kong manatili sa tabi ni Y ay kinailangan kong bumisita sa opisina. Mahigit isang buwan na rin kasi mula noong huling pasok ko sa trabaho. Kampante naman akong hindi pababayaan ni Leah ang kumpanya. Ngunit hindi maganda ang image as an acting CEO na wala ako roon palagi lalo pa’t malapit na ang official launching nang XYZ Companies and Co.
Chapter 11“I’m sorry.” Mabilis na nagiwas nang tingin si Luna nang sabihin ko iyon. Walang imik siyang sumubo nang cake na nasa harapan niya. We’re currently in a café, kung saan ko siya inanyayahan. I was raised not to apologize if not necessary but I'm doing it now. Isa pa, matagal na simula noong nagpa-uto ako sa aking ama. “I’m sorry, really. Hindi ko dapat iniisip na ikaw ang gumawa noon sa anak ko, hindi dapat kita pinagbintangan ng ganoon. Ayos lang kung hindi mo ako mapatawad ngayon, I just want to apologize sincerely. I’m at fault.”Bumuntong hininga siya bago nagsalita. “Nagalit po ako, nagtampo. Gusto ko lang naman po kasi ay mapalapit sa kapatid kong matagal ko ng hindi nakasama. Nasaktan po ako.” Kaagad na lumamlam ang mga mata ko. I can see pain in her eyes, at ako ang may kagagawan noon. She felt betrayed, I made her felt betrayed kahit pa kababalik lamang niya sa pamilya namin. Matapos noon ay inanyayahan ko siyang sa bahay na muna manatili sapagkat na-mi-miss na
Chapter 12Nag-angat ang paningin ko kay Tyler. Natuon lamang ang atensyon niya sa pagkain hindi napapansin ang ginagawa kong paninitig. “Ate, hindi po ba masarap?” Mabilis akong napalingon kay Luna, nagaabang siya para sa magiging sagot ko. “Yeah, mom. Hindi niyo pa po nababawasan iyang plato niyo,” dagdag pa ni X. Napailing ako nang tapunan din ako ng tingin ni Tyler, maging siya ay nagtatanong na. “A-Ah, no. It’s actually delicious. May iniisip lang ako siguro,” sagot ko sa kanila para hindi na magusisa pa. I saw Tyler squinted his eyes. Hindi ako mapakali nang panoorin niya lamang akong kumain hanggang sa maubos ko ang plato. It felt like he’s throwing bullets in me using his eyes. Alam kong nagtataka siya. “What happened? Are you alright?” Sinabi ko na nga ba, sa wakas ay isinatinig na niya ang gumugulo sa isipan niya nang sandaling makaakyat kami sa kwarto.Tumango ako at ngumiti. “Of course I am,” I answered while rummaging in my suit case. “Looking for this?” Iwinaga
Chapter 13Ramdam ko ang pawis sa batok ko, hindi ko mapigilang panginigan nang kamay habang hawak ang malaking gunting sa kamay ko. Mapapansin din ang malalalim kong paghinga habang hawak iyon. Tyler's face came flashing in my head. Just before I could utter a word. I felt my fingers moved, as the red ribbon were tore in half. Kaagad akong napangiti at matagumpay na itinaas ang pinutol kong ribbon. “Congratulations!” Kitang-kita ko ang saya at excitement sa mga mukha nang crew ko. I can see the glimpse of tiredness yet their hands are clapping non-stop. “Congratulations, ma'am.” Kinuha mula sa mga kamay ko ni Leah ang malaking bakal na guting. Umiling ako sa kaniya. “Congratulations to us, congratulations to our official opening,” “Indeed, ma'am.” Magkasabay kaming pumasok sa loob. May mangilan ngilan akong businessman na nakita sa loob mas marami gaya ng inaasahan ko. Of course they're thinking that this is a steal, umaasa ang mga iyang maiikonekta ko sa asawa ko sa oras na
“Are you insane? We’re still inside the parking lot!” Tiningnan lamang niya ako nang nagtatanong dahil sa sinabi ko. He didn't let go of my waist even though I'm moving my body back to the shot gun seat. He started stroking my butt while his thumb continuously rub the side of my belly. Alam na alam niya talaga kung paano ako tuksuhin. Dahan-dahang gumapang ang isang kamay niya paakyat, hanggang sa marating noon ang gitna nang dibdib ko. He’s freaking teasing me while looking me straight in the eyes. Napabuga ako nang mainit na hangin bago napairap. Humawak ang kamay ko sa pantalon niya at nakapa ko roon ang mahaba niyang alaga. “I’ll just help you release it,” pagwiwika ko bago buksan ang zipper. “Don’t you dare put it in, it's so cramp in here.” “Hmm. . .” Nagsimulang magtaas baba ang dalawang kamay ko sa alaga niya. Constantly rubbing the tip. I know he’s staring at me the time I covered his length with my saliva. Ginamit ko iyong pampadulas sapagkat nahihirapan ako sa ginaga
Chapter 15A month after that unexpected incident, our family have decided for a family reunion. Hindi ako nagusisa o ano pa patungkol sa kung ano ang ginawa ni Tyler sa lalaking iyon, hindi na ako nagtanong. He has his ways. And I trust him enough. Siguro ganoon naman talaga kapag kasal kayo, tiwala sa isa’t isa ang pinakamatimbang. “I don't want to go!” Lumupagi sa sahig at inis na nagpapadyak ang bunso ko. “Stop it Z you're being childish again,” pananaway sa kaniya nang kaniyang kuya X. “No! I don't want to! Hindi ako makapapanood ng cartoons there. I don't want to miss the release of Mr. Super Sauce!” Iritableng lumapit si X sa kapatid nang tuluyan na itong humiga, malakas niyang hinila ang dalawang kamay nito ngunit nagpapabigat si Z para hindi maiangat nang kuya niya matapos ay panaka-nakang sinisipa ito para bumitaw.Panay ang tawa ni Y habang pinanood ang kakatwang ginagawa ng mga kapatid, prente lang itong nakaupo sa sofa at walang balak umawat sa ginagawa ng dalawa.
Chapter 16Nanginginig akong napaupo, pawang nag-e-echo ang palagid at wala akong kahit na anong marinig maliban doon. Nagsimulang magtaas baba ang dibdib ko at nagiinit na rin ang gilid ng mga mata ko. I can also feel my lips went dry.Nakita ko ang mabilis pagtakbo ni Tyler palapit sa akin. Hindi siya nagalinlangang buhatin ako at ipatong sa hita niya sa kabila nang mga taong naki-u-usyoso. “Shh, it's alright. I'm here, it's okay. Breathe, baby,” he said as he put his suit on top of my upper half. Masasalamin ang pagaalala sa boses niya nang itaklob niya sa taas na bahagi ng katawan ko ang suot niyang tuxedo. Dahil sa ginawa niya ay mas madali na akong nakahihinga, unti-unting kumakalma ang panic na nararamdaman ko. “I’m here, I'm here. Breathe for me, you can do it.” Mabibilis ang ginagawa kong paghinga, sapagkat sumasakit ang dibdib ko sa tuwing bumabagal iyon.I felt him started walking carrying me with one of his hands. Hindi nalipasan ng segundo na hindi niya hinahaplos gam