"Mama, look, oh! Ang sungit ni Santa Clause!"
Natawa ako nang ituro ni Thalia ang lalaking nakadamit na Santa Clause at nakaupo sa kaniyang malaking sley habang nakikipag-picture sa mga bata.
Mukhang pagod na pagod ang taong nasa likod ng costume na santa kaya sinusungitan na ang mga batang nakikipag-picture sa kaniya.
"Baby, do you want to take a picture with Santa Clause?"
Umiling siya sa akin. "I don't want."
"But why?"
"He's mean!" pagkatapos sabihin iyon ay bigla niya akong hinila patungo sa corner ng mga chocolates. "Mama! Buy me this one, please?"
Nagpa-cute siya sa akin habang yakap ang malaking chocolate milk with peanuts. Ngumuso pa siya na lagi niyang ginagawa sa tuwing gustong-gusto niyang makuha ang isang bagay.
Bumuntong-hininga ako. "Hay nako! Okay na po, pero iyan lang, huh? Baka kung ano-ano na naman ang damputin mo."
Masayang inilagay niya sa loob ng hawak kong basket ang chocolate saka nagpatuloy sa paglalakad. Nakangiti ako habang sinusundan siya ng tingin.
Thalia is now three years old. For the past four years, kahit na gipit na gipit ako, nagagawa ko pa rin maibigay sa kaniya ang mga pangangailangan niya, pero hindi ang kaniyang mga gusto.
Kahit na nais kong ibigay sa anak ko ang lahat ng bagay sa mundo, hindi ko magagawa dahil kapos kami sa pera. Mabuti na lang, lumaki siyang maunawain at hindi materyalismo. Sapat na sa kaniya ang mga kaya ko lang ibigay.
"Don't wonder too far, Thalia."
Tumigil ako sa harap ng mga delatang pagkain. Pumuwesto ako sa mga corned beef at tuna, kumuha ako nang dalawang corned beef at tatlong delatang tuna.
Mahilig si Thalia sa mga ito kaya napangiti ako habang tinitingnan isa-isa ang mga pinagdadampot ko. Magpapasko na, balak kong bumili rin ng manok para iluto ang paborito niyang fried chicken.
"No, yaya! I don't like those!"
"Pero, Dianne, masarap ito. Tsokolate, oh! Favorite mo."
"E, ayaw ko nga sa mga peanuts! Get me something without a nut!"
Mula sa kinatatayuan ay napatingin ako sa isang batang nakikipagtalo sa yaya niya. Napangiti ako nang makita ang nakabusangot pero cute niyang mukha. Sa palagay ko, magkasing edad lang sila ni Thalia.
Nilingon ko ang kinaroroonan ni Thalia kanina, nabura ang ngiti sa mga labi ko nang makitang wala na siya roon.
"Baby?"
Dali ko siyang hinanap sa paligid. Halos manlambot ang mga tuhod ko nang hindi ko siya makita kahit saan ako luminga.
"Thalia, where are you?"
Pakiramdam ko ay aatakihin ako sa puso nang hindi ko mahanap ang anak ko. Tandang-tanda ko pa noong ipinagbubuntis ko siya, kamuntikan na siyang malaglag dahil sa stress at problema na pinagdadaanan ko noon.
Wala akong ibang ginawa kundi ang umiyak dahil sa paghihiwalay namin ng ama niya. Kaya nang madala ako sa hospital at malaman na mahina ang kapit niya, ginawa ko ang lahat para makalimutan ang nakaraan. Pinilit kong maging masaya at healthy para hindi na siya mahirapan pa.
Sa awa ng Diyos, naipanganak ko siya nang hindi nagkakaproblema. I fell in love with her the moment I saw her. Halos matunaw ang puso ko habang karga ko siya sa mga bisig ko.
Mag-isa ko lang noon, desperas ng pasko, pero hindi ako malungkot. In fact, I was the happiest person in the world while I was holding her in my arms. Ipinangako ko na bibigyan ko siya nang maganda at masayang buhay.
Mabilis kong nilapitan ang isang saleslady na nakatayo. "Miss, may nakita ka bang bata? Nakasuot siya ng yellow summer dress, mahaba at kulot ang kulay brown niyang buhok?"
"Parang may napansin po ako kanina." Sandali itong luminga sa paligid at mistulang may hinahanap. "Ayon! Iyon ho ba ang anak n'yo?"
Napatingin ako sa gawi ng itinuturo niya. Nakahinga ako nang maluwag nang makita ang anak ko. Lalapitan ko na sana siya pero bigla akong natigilan nang mapansin ang lalaking kausap niya.
"Hindi ka ba nasaktan?" Nakaluhod ang isang paa ng lalaki sa sahig at mataman na nakatingin sa anak ko.
"Hindi naman, pero next time, watch where you're going, huh?"
Natawa ito sa sinabi ni Thalia. Nakangiting tinanguan nito ang anak ko. "Yes, ma'am! May kasama ka ba?"
"Oo! Mama ko!"
"Where's your mama?"
"Nandoon, bumibili ng foods!" Ngumiti ang anak ko bago tumingkayad para ituro ang buhok nito. "Look, oh! Same tayo. My hair is also curly!"
"You're right! And you have a very beautiful hair! What's your name, sweetheart?"
"Thalia! E, ikaw?"
"I'm Dylan, nice meeting you."
Mabilis akong nagkubli sa isang shelf nang makitang naglandas sa paligid ang mga mata niya. Malakas ang kabog ng puso ko habang umiiling. "Hindi niya puwedeng malaman ang tungkol kay Thalia."
"Where's your mama? Halika, ihahatid na kita sa kaniya."
Napahawak ako sa tapat ng dibdib ko. Anong gagawin ko? Muli kong sinilip ang kinaroroonan ng dalawa, hawak na ni Dylan ang kamay ng anak. Pero bago pa man sila makahakbang, lumapit ang batang nakita ko kaninang nakikipagtalo sa yaya niya.
"Daddy! I wanna go home!"
Natigilan ako nang marinig ang tawag ng bata kay Dylan. Daddy. Ibig sabihin, itong bata ang anak nila ni Dayana?
"Did you got all the things you need?"
"Yes!" malditang sagot ng bata at pinagkrus pa ang mga kamay sa dibdib. "Who is she? Why are you talking to strangers? Hindi ba, it's dangerous to talk to someone you don't know!"
Natawa si Dylan bago hinawakan sa kamay ang anak nito at hinila palapit sa anak ko.
"She's not a stranger, sweety. She's Thalia, and this is my daughter, Dianne."
Natigilan ako nang makitang ngumiti ang anak ko at nilahad ang kamay. Pero sa halip na tanggapin ang kamay ni Thalia, tinabig ito ni Dianne at malakas na hinila sa kamay ang ama.
"Let's go, daddy! I wanna go home!"
Ayaw pa sanang umalis ni Dylan, pero wala itong nagawa nang magpumilit ang bata. Nakahinga ako nang maluwag nang patakbong bumalik si Thalia. Mabilis ko siyang hinarangan sa daan.
"Mama!"
"Where did you go? I was so worried!"
Lumuhod ako at mabilis siyang niyakap. Sasagutin pa sana niya ang tanong ko, pero agad ko siyang binuhat para makaalis doon.
Kulang na lang ay magtago kami habang binabayaran sa counter ang mga binili namin. Hindi puwedeng malaman ni Dylan na may anak kami. Hindi ngayon na tanggap ko na ang lahat.
Knowing him, alam kong kukunin niya sa akin ang anak ko oras na malaman niya ang totoo.
"Diyos ko! Saang kamay ako kukuha nang ganitong kalaking halaga? One million?" Pabagsak akong naupo sa lumang sofa ng maliit naming apartment.Kulang na lang ay umiyak ako dahil sa tindi ng problemang dumating sa akin. Lumabas na ang result ng check-up ng anak ko, may sakit siya sa puso. At malala, kailangan nang mahigit isang milyon para maoperahan siya."Kung ano-ano na ngang trabaho ang pinasok ko, para lang may mailagay na pagkain sa lamesa namin. Pagkatapos ngayon, isang milyon?"Puno ng awa ang mga mata ng kaibigan kong si Wena. "Sana kaya kitang tulungan diyan sa problema mo.""Anong gagawin ko, Wena? Ang sabi ng doctor, kailangan maagapan agad ang sakit ng anak ko. Kailangan niyang maoperahan as soong as possible."Tumayo ako at nagpabalik-balik ng lakad sa harap niya. Hindi ko alam kung saan ako tatakbo para makahingi ng tulong. Ulilang lubos na ako, sina Wena at Thalia na lang ang pamilya ko."Paano kung magbenta na lang kaya ako ng kidney?" dahil sa desperasyon ay bigla ko
"Hello, good morning! I'm here to see Mr. Dylan Aragon. Is he in his office?" bungad ko sa babaeng nasa front desk ng company building.Nang mag-angat ito ng mukha, agad na umarko ang isa niyang kilay. "Do you have an appointment?""No, but this is important—""I'm sorry, miss. Kailangan ng appointment bago makausap ang CEO. Come again if you already have an appointment."Bruhang empleyado. Mukha ba akong nakikipag-away para tarayan ako at taasan ng kilay niyang mukhang ginuhit gamit ang pilot pen?Huminga ako nang malalim at pilit na pinakalma ang sarili. "Miss, can you at least tell him his ex-wife is here?"Biglang natigilan sa ginagawa ang babae. Mabilis siyang nag-angat ng mukha sa akin habang ang mga labi ay nakaawang."Oh, I'm sorry, ma'am. Please, give me a minute." Kinuha niya ang telepono sa tabi niya at dinala sa tainga.Naghintay lang ako nang ilang minuto bago niya ako tinanguan nang nakangiti. Tumayo pa siya at nilahad ang elevator."Puwede na po kayong umakyat. He's in
"What are you talking about? Stop saying nonsense. Matapos mo akong hiwalayan?""Don't flatter yourself. I only want your egg cell."Natigilan ako sa narinig. "My egg cell? Ano bang pinagsasabi mo?"Nagbuga siya ng hangin at muling sinandal ang likod sa kinauupuan. Kalmado niyang sinalubong ang mga mata ko."Ako ang namamahala sa kompanyang ito, pero ayaw pa rin ibigay sa akin ni Lolo ang full authorization. Sa madaling salita, hindi pa nalilipat sa pangalan ko ang buong kompanya.""And? Ano naman ang kinalaman ng egg cell ko sa company n'yo?""Ayaw ni Lolo ng ibang apo."Lalong lumalim ang kunot sa noo ko. "What?""Matagal na kitang pinahahanap, pero magaling kang magtago. Alam natin pareho na matalik na magkaibigan ang mga lolo natin. Ayaw niya ng apo mula sa ibang babae. Ang gusto niya, mula sa angkan ng mga Gaviola."Nakaramdam ako ng matinding inis sa sinabi niya. Mabilis akong tumayo. "At gusto mo akong buntisin dahil apo ako ni Cosme Gaviola?""Yes.""Baliw!"Gusto kong damputi
"Sinusuwerte ka!" Malakas kong tinabig palayo ang kamay niya.Kung wala lang sakit si Thalia, hindi ako magpapakababa nang ganito para sa pera niya. Pero may problema sa puso ang anak ko, at malaking halaga ang kailangan namin."Huwag ka nang magpakipot. Alam ko naman kung ano talaga ang kailangan mo.""Ano?" Nagsalubong ang mga kilay ko sa tono ng pananalita niya."Money." Lalo niyang inilapit ang katawan niya. "Maybe you're just using your daughter as an excuse to get close to me."Pakiramdam ko, umakyat sa ulo ang dugo ko dahil sa mga narinig."Ang kapal talaga ng mukha mo! Tama nga ang kasabihan, balutin mo man ng ginto ang katawan mo, aalingasaw pa rin ang baho ng totoo mong ugali!" Malakas ko siyang itinulak bago lumabas ng opisina niya.Pagkasakay ko ng taxi, hindi pa ito umaandar ay nakatanggap ako ng tawag mula kay Wena."Tanya, ano ka ba? Kanina pa ako tawag nang tawag sa iyo!"Nagsalubong ang mga kilay ko nang mapansin ang pag-aalala sa boses niya. "Naka-silent ang phone ko,
TINAPON ni Dylan ang hinubad niyang blazer suit sa sahig. Napalunok naman ako nang tuluyan kong mahubad ang suot kong bra.Parang nakikipaghabulan sa mga kabayo ang puso ko. Stay calm, Tanya! This is just sex. Isang sex lang kapalit ng malaking pera para kay Thalia.Napangiti siya nang tuluyan kong mahubad ang panty ko. I stood in front of him naked. Halos manginig ako nang manuot ang lamig sa hubad kong katawan.Puno ng pagnanasang pinagmasdan niya ang malulusog kong dibdib. Halos matunaw ako sa paraan ng pagtitig niya. Puno ng pagnanasa. Mainit at malagkit. Nakakapaso."You look so beautiful." Marahan niyang hinaplos ang pisngi ko.Kulang na lang ay mapapikit ako habang dinadama ang init ng palad niya. I missed the warmth of his hand on my body. Iyong mga haplos niya na nag-iiwan ng paso sa tuwing lumalapat sa hubad kong katawan.Unti-unti niyang nilapit ang mukha niya sa akin. Hanggang sa lumapat ang mga labi niya sa labi ko. He kissed me gently on the lips, and I eventually closed
KANINA pa tanong nang tanong sa akin si Thalia kung saan kami pupunta. Lulan kami ng sasakyan at nasa kalagitnaan na ng byahe. Nanatili naman akong tahimik at panay lang ang ngiti sa kaniya."Nandito na po tayo, Ma'am Tanya!" makalipas ang mahabang minuto, sa wakas ay sabi ni Manong Hulyo.Napatingin ako sa rear-view mirror kung saan nakatingin si Manong Hulyo na siyang sumundo sa amin sa apartment.Mabilis siyang umibis ng sasakyan para pagbuksan kami ni Thalia. Sa paglabas ko, saktong bumukas ang gate ng mansion at iniluwa si Dayana. Natigilan siya nang magtama ang mga mata namin.Mukhang totoo ngang alam na niya ang nangyayari sa amin ni Dylan. Hindi man lang siya nagulat nang makita ako. Blanko ang mukha niya habang nakatingin sa akin.Hindi ko tuloy mapigilang hindi maisip ang nakaraan. Ganitong-ganito rin ang eksena noong umalis ako ng mansion."Wow! Look, mama! A school bus!" Niyugyog ni Thalia ang kamay kong nakahawak sa kaniya at itinuro ang yellow bus na huminto sa harap ng k
"Dinner is ready!"Napatingin ako sa masiglang mukha ni Dayana nang tuluyan kaming makababa ng hagdan ni Thalia.Napatingin ako sa anak ko. "Sigurado ka bang ayaw mong sa kuwarto kumain?"Nakangiti siyang tumango sa akin. Sa totoo lang ay hinihiling kong umiling siya. Mas gugustuhin ko kasing sa silid maghapunan kaysa ang makasama sina Dylan at Dayana sa iisang hapag.Pumasok na kami sa loob ng dining room. Puno ng pagkain ang mahabang lamesa na akala mo'y may sampung bisita silang pakakainin."Sit down, please. Masanay na kayo, Tanya. Ganito talaga ako kung maghanda ng pagkain para sa mag-ama ko. Parang laging fiesta." Mahinang natawa si Dayana bago tinulungan ang anak na makaupo.Nakangiti siya sa akin, pero kapansin-pansin pa rin ang pagkadisgusto niya sa presensya namin ni Thalia. Hindi maitatago nang pagngiti at pagtawa niya ang tunay niyang nararamdaman.I can't blame her though. Her husband is playing fire with me who happens to be his ex-wife. Kahit sino naman yata, magagalit.
MATAGAL kaming nagkatitigan matapos ng mga sinabi ni Dylan. Now he is looking at me with gentleness in his eyes.Hindi ko maintindihan. Bakit ba minsan, parang gustong-gusto niya ako. Pero minsan naman, parang wala lang ako sa kaniya? Para bang bagay lang ako o gamit na walang halaga.Bumuntong-hininga ako bago nag-iwas ng paningin. "Nandito ako para kay Thalia. So, please... stop it."Matagal niya akong pinagmasdan. Nakita ko kung paano tumalim ang malamlam niyang mga mata."Yeah, I get it. You're a loyal bitch to that Timothy!""What—ohh! Dylan!" Muli akong napaungol nang bigla niyang hinagod ang kahabaan ko.Gusto ko sana siyang pigilan, pero kakaibang kiliti ang naramdaman ko nang bumaba ang mukha niya sa pagitan ng mga hita ko at hinalikan ang mga labi ng pagkababae ko.Tuluyan niyang hinubad ang mga suot niyang damit. "On your knees, now."Natigilan ako sandali sa sinabi niya. Ilang segundo kaming nagkatitigan. "Are you sure this is okay with Dayana?""You are here now, right? D