Chapter 47

Chapter 47

Kahit nanginginig at nanghihina ay nagawa ko siyang tiningnan ng masama. Nakita ko ang pagod sa mga mata niya pedo hindi ko inalintana iyon.

"Go home to you? I am so sorry but I am not the weak Maxine you used to control. Hindi na ako magiging sunod-sunuran sayo," mahina ngunit puno ng galit na sambit ko.

I saw him swallowed hard.

"Maxine—"

I laugh sarcastically so he did not finish his supposed to be words.

"Siguro nga b*b* ako noon. T*nga ako. Bakit kita nasikmura? Bakit ko hinayaan na ganunin mo ako?" I spat. Mas lalong naging kita ang panghihina sa mga mata niya.

This Carl right here is the same Carl who made me suffer. He made me cry a lot. Sinaktan niya ako. Ininsulto.

"Max, ano ba ang gagawin ko?" mahinang tanong niya habang nakatingin ng diretso sa mga mata. I did not read his eyes. I don't want to know his feelings.

"Stay away from me. Get it? Hayaan mo na ako pati ang mga tao sa paligid ko," nanginginig na sambit ko saka pahablot na kinuha ang kamay ko sa pagkaka