Uneasy

“Sure ka talaga, love? Hindi na ba kita mapipigilan? Iiwan mo na ba talaga ako? Akala ko ba walang iwanan, baki-aray! Oo na!” nasa harap pa lang kami ng bahay, at inaayos pa nya ang mga gamit ko, dalawang damit, personal hygiene, at ilang vitamins lang nman ang dala ko, isang araw lang naman ako kanila Alex, ayaw nya talaga ko paalisin, gusto pa yata sumama kaso tumawag daw sa headquarters nila, at kailangan nya pumunta don, so wala syang choice.

Pinapasa rin nya ang isa sa mga tropa nya, pero syempre hindi ako pumayag, nkakahiya naman kanila Alex kung may kasama pa ako diba? Tsaka mag tataka yon bakit may kasama pa ko tapos hindi pa pamilyar sa kanya, matanong pa naman yon.

“Isang araw lang ako don, Jaxon, tsaka over na ha? Tagal nga natin hindi nag kita, tapos kung umarte ka ngayon parang hindi mo kaya na mabuhay na wala ako sa tabi mo ha.” Totoo naman kaya, tagal din non, four? Or five years.

“I’m barely living when you left, like a soulless body.” He said that made me stop, kaya t