CALLIE IVIANNA
"Cal?" a familiar voice called me. Dahan-dahan kong iminulat ang aking mga mata. My vision was still blurry that's why I kept on blinking hanggang sa maging klaro na ulit ang paningin ko. "Thank goodness, you're awake now," he said as he slowly flashed his smile.
Inilibot ko ang aking paningin sa bawat sulok ng kwarto. I am in the hospital. Hindi ko alam kung paano ako napunta rito. Nagtataka ako kung bakit si Caelan lamang ang kasama ko rito ngayon but then a sudden realization hit me.
I started to cry again nang maalala ko ang nangyari sa pamamahay ng mga Alcantara. Naalala ko kung gaano kagalit sila Mommy at Daddy sa akin. Naalala ko ang mga huling salitang binitawan ng mga magulang ko sa akin. I suddenly felt a warm embrace from someone while I was shedding a lot of tears. Caelan. Siya lang ang nandito ngayon. Wala ang mga magulang ko, wala ang mga magulang niya.
"Hush now, Cal. I'm here," he uttered while patting my back. "You got me, Cal. Tahan na. It's not good for the baby."
Hindi ko na inisip kung gaano kawirdo ang ganitong sitwasyon naming dalawa ni Caelan. Hindi kami halos nag-uusap noong nasa kolehiyo pa kami, ni hindi ko rin siya halos nakakasama araw-araw noon. Ang iniisip ko lamang ay kung paano ako makakahingi ulit ng tawad sa mga magulang ko, at kung paano na akomagpapatuloy sa buhay ko sa mga susunod pang araw na dadaan.
A doctor suddenly came in and Caelan immediately broke the hug. Isang tipid na ngiti ang kanyang ibinigay sa akin nang magtama ang aming mga mata. "I'll go out to buy some food for you. Babalik ako kaagad."
Tumango na lamang ako at sinundan siya ng tingin hanggang sa makalabas siya dito sa kwartong ito. The doctor walked towards me and she checked my vitals. Hindi ako umiimik. Hinintay ko lang na matapos ang doctor sa kanyang ginagawa.
"You fainted awhile ago. Mabuti at naidala ka agad dito sa hospital, hija," sambit ng doktor. "Is he your husband? He was so worried. He almost screamed dahil natagalan pa bago ka asikasuhin ng isa sa mga nurse namin dito."
Yumuko ako at umiling. Why would he even do that? "H-Hindi po. Hindi po siya ang ama ng ipinagbubuntis ko," sagot ko sa tanong ng doktor. Kita ko naman kung paano siya napakagat ng kanyang pang-ibabang labi at tumango-tango na lamang.
"Anyways, you should not stress yourself, Mommy. Kailangan mo mag-dobleng ingat, though the baby is strong and healthy," aniya habang tinitignan ang chart na hawak niya. "Pwede ka nang makalabas dito if you feel better."
I nodded at pilit na ngumiti sa doktor na kausap ko, "S-salamat po, Doc."
Ilang sandali pa'y dumating na rin si Caelan na may dalang dalawang paper bag. Umalis na rin ang doktor pagkatapos niyang maghabilin ng mga bagay na dapat kong iwasan, at kung ano ang iba pang gagawin ko na makabubuti sa aming dalawa ng--- ng anak ko.
"How are you feeling?" Caelan asked me while he was taking the food out of the paper bag. "Do you still feel nauseous? Do you feel like vomiting? You know, you can tell me---"
I shut him off. "I'm fine, thanks for asking," sagot ko sa kanya. "Y-you know, you don't have to do this. May mga babae namang akong kaibigan na pwedeng mag-alaga sa akin dito. Hindi mo na kailangang magsayang ng oras dito sa---"
"Even though you are not my responsibility ay hindi ko rin naman hahayaan na nakahandusay ka lang sa sahig noong nawalan ka ng malay." Natigilan ako sa sinabi niya. "Oo, hindi tayo ganoon ka-close, but let me just help you, Cal."
I bit my lower lip. Hindi na ako makaimik dahil sa mga sinabi niya. Nilingon niya ako saglit at muling binigyan ng isang tipid na ngiti saka niya itinuloy ang paghahanda sa mga pagkaing binili niya. Inilagay niya ang mga iyon sa isang tray saka niya ipinatong sa ibabaw ng higaan ko. Naupo naman ako ng maayos para hindi ko masagi ang tray at matapon ang mga pagkain.
"You should eat a lot," he said as he took a bite of his food, too. "I also bought fruits for you. Medyo marami ito. Hindi ko kasi alam kung ano'ng mga prutas ang gusto mo at ang pwede sa'yo."
I nodded at him and gave him an awkward smile. "Thank you, Caelan. Pero sobra na ata ito. Hindi mo naman talaga kailangang gawin ito---"
"A simple thank you is enough for me," nakangiti niyang sabi sa akin while his mouth was stuffed with food. "Kumain ka na para makapagpahinga na ulit ng konti bago ka makauwi mamaya."
I put down the spoon and fork and smirked. Hindi ko nga alam kung saan ako uuwi. Sa mga oras na ito, alam kong inihanda na nga nila Mommy ang lahat ng gamit ko. Alam kong desidido na rin sila sa naging desisyon nila. Pilit kong nilalabanan ang mga luhang nagbabadyang pumatak sa mga mata ko, pero hindi ko magawa.
Caelan stopped from eating and went straight to me. He placed his hand on my shoulder, "Cal..."
"Hindi ko alam kung saan ako uuwi," iyan lamang ang tangi kong nasabi sa kanya. "W-Wala na akong uuwian, Caelan."
He gave me a hug again. Hindi ko alam kung ilang beses na niya itong ginawa sa akin ngayong araw, pero ito ang kailangan ko sa mga oras na ito. Ito ang gusto kong maramdaman ngayon. Isang yakap lang.
"I'll help you, Cal," he uttered and broke the hug. He leaned towards me and looked straight into my eyes. "Let me help you. You can stay in my condo. Hindi ko na napupuntahan iyon for almost a year. Pwedeng pwede ka roon mag-stay, Cal."
Agad naman akong tumanggi sa kanyang alok. "N-no, Caelan. Ayoko. Sa'yo iyon, hindi mo na ako kargo. Hindi mo na kailangang gawin 'to sa akin. H-hindi ako papayag."
He sighed. "And where will you stay?" nag-aalala niyang tanong. "Where will you stay?"
"I'll stay at my friend's condo," I answered while sobbing. "Doon ako, Caelan. Pansamantala, hangga't hindi pa ako nakakahanap ng sariling matitirhan." Tumingin ako ng diretso sa kanyang mga mata. "A-ayokong maging abala sa'yo."
He heaved out a sigh again and he stood up straight while looking at me. "Okay. But please, just allow me to help you, okay? I already offered you my condo just in case hindi ka maging komportable doon sa tutuluyan mo. I-ihahatid na rin kita papunta roon."
"Salamat," sambit ko sa kanya. "Maraming salamat, Caelan."
He pursed his lips at ilang minuto muna niya akong tinignan bago pa man siya muling nagsalita. "W-what are you going to do next?" tanong niya na ikinabigla ko.
Nagkibit-balikat naman ako. Hindi ko alam kung dapat ko bang sabihin sa kanya kung sino ang ama ng ipinagbubuntis ko. Ayokong isipin niya na gumagawa lamang ako ng kwento. Ayokong isipin niya na sinisiraan ko lang si Jameson. They are best friends, or more like brothers.
"M-maybe... Maybe I'll talk to him," iyan na lamang ang sinabi ko sa kanya.
He suddenly furrowed his eyes. "Who?"
"The father of my... child," sagot ko naman. "I-I'll talk to him and will tell him about... about this."
"But it's not that easy, Cal," sambit naman niya sa akin. "Do you know him? Do you know where he lives?"
Oo. Kilala ko, at kilalang kilala mo rin. I wanted to tell him that, but my mind tells me the opposite. "I-I know him," nauutal kong sabi sa kanya. "I know him. I-I know it's not that easy to talk to him but I won't let him escape from this. Caelan, h-hindi ko yata kayang walang kikilalaning ama ang anak ko sa paglaki niya."
"B-but what if he won't believe you?" tanong niya.
I sighed. Alam ko namang ganyan ang magiging reaksyon niya kapag kinausap ko siya at sabihin ang totoo. "B-bahala na," I replied.
Bahala na, dahil hindi ko naman talaga alam ang gagawin ko. Hindi ko pinag-iisipan ang gagawin ko. Kaya, bahala na.
CALLIE IVIANNANai-discharged na rin ako sa hospital. Ngayon naman ay pauwi na ako ng mansion kasama si Caelan. Nagpresenta siyang ihatid ako pauwi dahil ayaw niya raw akong hayaang mag-isa. Hinayaan ko na lang din siya dahil masyado siyang nagpupumilit.Wala akong imik sa buong biyahe. Kung minsan ay tinatanong ako ni Caelan kung ayos lang ako, at isang tipid na tango lamang ang binibigay kong sagot. Alam kong nakakasama sa kalagayan ko at sa batang nasa sinapupunan ko ang sobrang pag-iyak ngunit hindi ko ito mapigilan. May parte sa akin na pinagsisisihan ko ang nangyari, may parte rin sa akin na masaya ako dahil hindi ko lubos akalain na magigi
CALLIE IVIANNAI went straight to the restroom as soon as I woke up. Morning sickness. Ganito pala kahirap ang pinagdadaanan ng mga ina sa unang trimester ng pagbubuntis. You'll wake up vomiting and feeling nauseous even though you haven't even started your day. Naiiyak na naman ako dahil panay pa rin ang aking duwal kahit na wala nang lumalabas sa bibig ko.I heard the door creak and Kyra came in a rush. She was patting my back as I was continuously puking. "Cal..." sambit nito habang natataranta, hindi alam ang gagawin. "Oh god, wait. I'll get you a glass of water, okay?"
CALLIE IVIANNA"Cal, are you really sure about this?" Kabadong tanong sa akin ni Lauren while I was fixing my hair in front of the mirror.I heaved out a sigh and nodded at her. "I am, Lauren," sagot ko habang tinitignan ang aking repleksyon sa harap ng isang malaking salamin. Kaya ko nga ba? Handa nga ba akong harapin si Jameson Kye Velasco? Hindi. Pero kailangan ko siyang makausap. Kailangan niya itong malaman. Kinakabahan ako pero pilit kong itinatago iyon sa harap ng mga kaibigan ko.Lumapit naman si Kyra sa akin at binigyan ako ng isang yakap. "Kasama mo naman ako. Kasama mo rin si Caelan kaya wala kang dapat ikabahala sa pagkikita niyong dalawa ni Jameson, Cal.""S-sigurado ka ba talaga dito?" muling tanong ni Lauren while anxiously biting her nails. "I-I mean, Jameson is an actor and has a lot of fans! Oh my god! Kapag malaman nila ito, panigur
JAMESON KYE"And... cut!" Sigaw ng aming direktor pagkatapos makuhanan ng maayos ang scene na ginawa namin ng kapareha ko sa isang bagong teleserye. "Missy, are you okay? The scene is so good but you kinda look pale on screen."Napatingin ako kay Missy na nakahawak sa kanyang ulo. "I think she's not okay, Direk," sambit ko saka tinapik ang balikat ni Missy. "Why don't you take a rest na muna? Let's resume the taping when you feel better."She slightly nodded her head. "T-thanks, J," nauutal niyang sagot saka lumapit sa aming direktor para makapagpaalam. "D-direk, may I? Kanina pa po kasi masakit ang ulo ko."Napabuntong hininga naman ang aming direktor at bahagya itong tumango bilang tugon niya sa sinabi ni Missy. "Ano ba kasi ang pinaggagawa mo kahapon at nagkaganyan ka? Tsk! Hala, sige. Balik taping tayo mamayang gabi. Magpahinga ka na muna."I we
CALLIE IVIANNA"That is not mine!" sambit niya habang tinuturo ako. Puno ng galit ang ekspresyon sa kanyang mukha, habang ako'y patuloy pa rin sa pag-iyak. "Wala akong pananagutan, kaya itigil mo iyang pag-iilusyon mo!""Hindi ako nag-iilusyon dito!" I exclaimed. Halos maubusan na ako ng hininga dahil sa aking paghagulgol. "I-I am telling you the whole truth! We bumped into each other at the Skye W! We went inside of the restroom because your friends were looking for you! Y-you dragged me there!"Napahilamos siya ng kanyang mukha. Panay rin ang lingon niya sa kanyang likuran, marahil ay ayaw niyang may ibang makakita sa gulong nangyayari ngayon. Maharil ay natatakot siya na malaman ng kanyang manager ang kanyang sikreto. His little secret. His deep little secret. Pagtingin niya sa akin ay muli na naman niya akong dinuro-duro. "Stop! Just... stop making a scene here! Get your shit t
CALLIE IVIANNAI am determined to talk to Jameson again kahit na hindi niya ako pinaniniwalaan sa lahat ng mga sinabi ko kahapon. Tinawagan ko si Caelan at tinanong kung alam niya kung nasaan ang kanyang kaibigan. Nasa condo raw ito ngayon at magkasama sila, pati na rin ang manager nito na si Kris.Agad naman akong nagpunta roon kahit na pinipigilan ako ni Kyra dahil baka kung saan pa raw umabot ang pag-uusap naming dalawa ni Jameson. Wala akong pakialam. Hindi ko siya tatantanan hangga't hindi niya tinatanggap ang kanyang responsibilidad sa magiging anak niya. I may look pathetic, but I just want my baby to have a whole family. Isn't it too much to ask? Para rin naman iyon sa kapakanan ng anak ko. Ayokong lumaki siya sa pangungutya ng mga magiging kaklase niya balang araw dahil wala siyang kinikilalang ama.I arrived at Jameson's condo after thirty minutes of travel. Suma
CALLIE IVIANNA"You should avoid stress, Mommy," the doctor said while checking my vitals. Kakagising ko lang at nandito ako ngayon sa hospital. Caelan brought me here and he told me what happened. Nakahawak ako ngayon sa aking tiyan at nakikinig sa mga advice ng doktor sa akin. "Mabuti na lamang at malakas ang kapit ni baby sa loob. Matapang siya."Napangiti naman ako ngunit bakas pa rin sa aking isip ang pag-alala.Salamat, anak ko."T-thanks po, Doc.""Maaari ka na ring makalabas dito agad," dagdag niya pa habang nakangiti. "Maiwan ko muna kayong dalawa rito ng iyong mister."I saw how Caelan blushed when he heard what the doctor said. Ako naman ay napakagat-labi na lamang. Nang makalabas ang doktor sa kwartong ito ay nagkatitigan kaming dalawa. Maya-maya pa'y bigla siyang natawa."I-I'm sorry," nahihiya kong sambit sa kanya. S
CALLIE IVIANNA"Ano'ng sabi mo!?" Singhap ni Kyra pagkatapos kong maikwento sa kanilang dalawa ni Lauren ang naging usapan namin ni Jameson at ng manager niya. Napasapo siya ng kanyang noo habang hindi pa rin makapaniwala sa kanyang mga narinig mula sa akin. "You are going to live under the same roof with that guy!? Seryoso ba iyang manager niya!?"Napakagat naman ako ng aking pang-ibabang labi saka tumango-tango. "O-oo. Iyon ang plano niya. She just wants to protect Jameson's reputation and---""That's bullshit!" bulalas naman ni Lauren. "Paano ka naman!? Sirang sira na rin yung reputasyon mo! Yung dignidad mo bilang babae! My goodness! Hindi rin ba nag-iisip iyong manager ng kupal na iyon!?"I massaged my temples and I leaned forward. Ipinatong ko ang aking mga siko sa magkabila kong tuhod. "H-hindi ko alam. Hindi ko na rin talaga ala