Chapter 37

Maxine's Point Of View

I have never been this exhausted before, but despite of that, I felt happy.

"Do you want to clean first?" Lucian asked.

"You go first, I feel sore."

Instead of leaving me, he hugged me.

"Gusto mo bang tulungan kita na mag-ayos?" he asked.

I chuckled. He's worried again.

"Huwag na, ayos lang ako. You take care of yourself," I said.

Bago niya 'ko iwan sa kama ay hinalikan niya ang pisngi ko. Kung ganito lang sana kami araw-araw, I thought.

Napalingon ako sa kabilang gilid ng kama at napatingin sa drawer ng side table. Naalala ko na nakalimutan ko nga palang itanong kay Lucian ang dahilan kung bakit may baril na nakatago doon, sa dami ba naman ng bantay sa labas ng bahay nila ay kailangan pa ba niya ng baril?

Nakuha ng cellphone ko ang atensiyon ko nang tumunog 'yon. Naaninag ko na message lang ang notification dahil bumukas ang screen no'n.

Kinuha ko 'yon mula sa side table at binuksan.

I frowned when I saw the message. Cyrillic script na naman ang mes