Everything happened so fast, like a whirlwind. Clinton’s broad back and intimidating bone-chilling ambiance that surrounded him greeted me when I went out of his room. Clinton had hung up on the other line of the call and pocketed his phone. He must sense that I am already behind him. “Work?” I asked him. “Yeah, I just cleared my schedule today. I want to be with you.” He said, obviously dismissing my question. “Lola and Lolo called me, nangamusta lang at tinatanong if okay lang ako dito.” He just hummed. Hinila niya ako at niyakap. “What do you want to do?” he asked me while sniffing my hair. “Probably stay here in your suite? I don’t want to go outside.” I replied to him. Umawang ang aking labi nang maramdaman ko ang pagbaba ng kaniyang mukha mula sa aking ulo hanggang sa tainga at panga ko. His wet kisses tickle me. Napaatras ako at mabilis na tumama ang likod sa kaniyang malapad na dibdib nang paglandasin niya ang daliri sa gitna ng aking pagkababae. Buong puso kong sinalu
Clinton looked ruthlessly handsome, even if he is sleeping. His thick and long lashes are very evident because his eyes are closed. His thin lips are luscious and he is open a bit. Hinaplos ko ang kaniyang buhok at pinanood ang bawat paghinga nito. I want to keep him for myself only, but I know that I can’t do that. We have different lives. Even if we are both in love with each other, we can’t be selfish. “Uhmm so my Anjelouv is looking at me while I was sleeping,” namamaos na bulong ni Clinton habang nakatingin sa aking mga mata. “Ang gwapo mo kasi. Hindi ko mapigilang titigan ka. Ang sarap mong angkinin.” I said, taunting him. I kissed him on his lips and let him feel how much I loved him in a silent way. He just chuckled lowly and smiled at me. “Ang ganda naman kasi ng girlfriend ko.” He said this huskily and seriously while touching my face. “Huh? Hindi naman ako updated na may boyfriend napala ako?” I jokingly ask him, but his face turns intimidating and hostile. “So what I
Clinton received a message saying that Anjelouv is missing. He can’t calm himself. His eyes are dark and dangerous. Kumuyom ang kaniyang mga kamao at marahas na nagsisilabasan ang mga ugat sa kaniyang katawan. He wants to punch his men, dahil sa kapabayaan nila. Nawala lang siya saglit tapos mababalitaan niyang nawawala na ang kasintahan? Hinding-hindi niya mapapatawad ang mga ito pag may nangyaring masama kay Anjelouv. Nang makababa ang kaniyang helicopter sa helipad ng Villamor hotel ay mabilis siyang bumaba at dumiretso sa security room kung nasaan naghihintay ang kaniyang mga tauhan. “What the fuck happened?!” his voice roared inside the room. “Sir, we can’t find Miss Anjelouv Gurera inside the premises of Villamor Hotels.” The head of their security formally informed him. “How can that happened huh?!” he replied angrily. He can’t stop himself from toasting these useless assholes. “At paanong walang nakapansin na umalis siya!” he hissed and looked at his men one by one. Direts
After a few minutes of waiting, Aling Bilay called them and gave them their order. Anjelouv paid for it and let Caloy and Boy guide her. Masikip ang iskinita ngunit malinis at maaliwalas ito. Ang mga tao ay may pagtatakang tumitingin sa kanila ngunit may mga ngiti paring bumabati. “Caloy,Boy! Hanap kayo ng ate Misha niyo dali!” tawag ng isang matandang lalaki sa dalawang bata na nakaakay sa kaniya. “Magandang hapon Mang Abloy! Opo uwi na kami.” Sagot ni Caloy sa matanda at masayang kumaway rito. “Kilala mo sila Caloy?” she asked, using a low voice. “Opo ate, siya ang nagbabantay sa amin tuwing may trabaho si Ate Misha at saka mabait ‘yon!” Caloy stated while swaying his other hands. “Mababait ang mga tao rito ate, hindi tulad sa typical na iskwater.” Nakangiting ani ni Boy, halatang pinapanatag nito ang kaniyang kalooban na ligtas ang lugar na kaniyang pinuntahan. “Nakikita ko rin, mabuti naman at dito kayo napadpad.” Mataman siyang nakatingin sa paligid at may ngiting nakapaski
Ang ingay nang abalang lugar at tilaok nang mga manok ang gumising sa mahimbing na pagtulog ni Anjelouv. Umusal muna siya nang maikling panalangin bago unti-unting bumangon at mag-inat. Ang kurtina sa silid ay nakasara pa rin ngunit ang sinag nang pang umagang sikat nang araw ay pilit pa ring tumatagos. Agad niyang napansin sa kaniyang tabi ang isang bulto nang katawan. Si Misha iyon, tulog at paniguradong pagod sa buong gabing pagtatrabaho. Dahan- dahan siyang kumilos para hindi maisturbo ang dalaga. Lumabas siya sa silid na tinutuluyan at agad na nagtungo sa dalawang bata na gumagawa ng kong ano sa kusina. Si Caloy at nagsasaing habang si Caloy naman ay nagwawalis sa lapag. Nang mapansin nang dalawa ang kaniyang presensiya ay agad nila siyang binate. “Magandang umaga po, Ate Anjelouv,” magalang at puno nang galak na bati ni Caloy. “Magandang umaga ate! Kasingganda niyo po ang umaga!” pilyong sabi naman ni Boy. Hindi niya maiwasang pamulahan at humalakhak sa dalawang bata na k
Anjelouv is panicking nang makita niya ang unti-unting paglapit sa kaniya ng lalaki. Hindi niya maiwasang magi sip ng masama at mangamba. She doesn’t know how to entertain a delivery guy, for pete's sake! “Good day ma’am! Baka gusto niyo pong itry ang newest product namin?” His baritone voice greeted her. “I’m sorry pero papatapos na po kami sa pamimili.” She nervously declined the man’s offer and smiled politely. Ngumiti rin pabalik ang lalaki at magalang na nagpaalam. Agad nitong tinumbok ang grupo ng mga kababaihan sa kaniyang likod at do’n muling nagtanong. Anjelouv took a deep breath and look for Boy para mabayaran na nila ang mga pinamili at makauwi. When she saw him, they immediately rushed to the counter and paid for what they had bought. Binilisan nilang binitbit ang mga pinamili at masayang umuwi. Sa labas nang maliit na bahay ay makikitang matamang nakaabang sa kanila ang batang si Caloy. Biglang lumiwanag ang mukha nito nang makita niya silang paparating. “Boy! Ate
After they finished their breakfast, Anjelov and Misha went into the living room of their small house. “Kamusta naman ang unang araw mo rito?” banayad na tanong ni Misha. “Mabuti naman, Misha. Maraming salamat nga pala sa inyo ha,” Nginitian siya ni Anjelouv at bahagyang pinisil ang mga kamay ng dalaga. “Kung hindi dahil sa inyo baka nasa lansangan na ako nanunuluyan ngayon.” Malamlam ang mga mata ni Anjelouv habang nagpapasalamat. “Kung may maitutulong ako bakit naman ako magdadamot diba? Malupit ang mundo pati na rin ang ibang tao kaya mas nanaisin ko na lamang na gumawa nang mabuti at tumulong. Ayaw kong panghinaan ng loob ang mga taong nangangailangan at sa bingit ng kahirapan. Ayaw kong maramdaman nila na sila ay nag iisa sa hamon ng buhay….Kaya, ganito ako, tumutulong sa abot nang aking makakaya.” Misha explained to her. Anjelouv was in awe of Misha’s answer. Hindi lahat ng tao ay may ganitong pagiiisip. Hindi lahat ay handang tumulong ng walang kahit anong hinihintay na ka
Kahit na nakarating na sila sa plaza ay patuloy paring bumabagabag sa isipan ni Anjelouv ang lalaking kaniyang nakita. Misha, on the other hand, is back to her usual self. Masaya itong nakikipag usap kay Tonyo at nakikipagpalitan ng mga biro. Ang mga bata naman ay masayang pumunta sa lilim ng isang puno upang ilatag ang banig na kanilang dala. Siya naman ay tulala pa rin sa isang tabi. Malalim na nag iisip. Suddenly, a teenage girl and an older woman sat on the bench near her. The girl is crying, and her face is full of tears. “Bakit kasi hindi ka nalang umalis diyan sa bahay niyo ha?! Aba tingnan mo nga sarili mo Pearl, ang laki na ng pinagbago mo!” bulalas ng matandang babae habang pinapasadan ng tingin ang kabuuan ng dalaga. “Asawa ko siya ate, kailangan ko siyang tiisin kahit na sobrang …sakit na,” nasisigok na pahayag ng dalaga. “Tangina, Pearl! Ang talino mo pero napakabobo mo naman pagdating sa pag ibig! Hindi ka namin pinalaki para saktan lang, Pearl! Pinalaki ka namin at