Hi po sa lahat! Ingat po kayo always at pray lang po.
Why does life seem to be unfair for some? Why are we not content with what we have? Why do we suffer even though we don't deserve it? Most people say that everything happens for a reason, but does it really? Bakit kung minsan parang hindi naman talaga natin deserve and sakit na binabato sa atin ng buhay? Bakit kung minsan sobra-sobrang sakit pa ang natatanggap natin? Kailangan ba talagang masaktan para may matutunan? We are suffering a lot because we only think about how unfair life is, we ask a lot, and we complain a lot. Hindi natin nabibigyan ng halaga kung gaano tayo ka swerte sa mga maliliit na bagay. Ang buhay ay napaka komplikado, akala natin sumasang ayon na sa atin ang pagkakataon ngunit dahil lang sa isang pangyayari biglang mababago na lamang ang lahat. We need to cherish every triumph and happy moment we have with each other. We need to make memories every passing day just to remind ourselves that we are so blessed and grateful. Anjelouv woke up from her deep sleep.
In one swift move, Clinton claimed her lips. She closed her eyes and felt his soft lips against hers. His kisses made her heart beat wildly, and her stomach fluttered. It feels like they are both surrendering their souls to each other. They entrusted one another with their love, and once they nurture it, it will grow and bloom beautifully. “Akin ka lang ha. Ayaw kong sa iba ka..gusto ko sakin ka lang..ako lang..dahil pinapangako kong sayo lang din ako..buong-buo.” Maramdaming sabi niya matapos ang halikan. “Sayo lang ako at akin ka lang..trust me baby, I can trade anything just to have you..just to stay with you and just to build a future with you and our children.” Napapaos na sambit nito. Namumungay ang mga ni Anjelouv na tumango at nagpaubaya. She is sure that Clinton is her home. Clinton is her future, and for Clinton, she will willingly surrender her forever. Hindi na siya maghahangad pa ng iba dahil ngayon kompleto na siya at masaya. Kung isa man itong panaginip ayaw ko na sa
Malalim na ang gabi nang magising si Anjelouv. Wala si Clinton sa kaniyang tabi kaya agad siyang bumangon upang hanapin ito. She checked every corner of their room and when she found out that Clinton was not there, she immediately put on her silky robe and went out of the room. Walang tao ang buong kabahayan at ang ilang ilaw ay nakapatay na. Tahimik ang paligid at ang kaniyang mumunting galaw lamang ang maririnig sa bawat pasilyong madaraanan. She felt thirsty out of a sudden kaya mas pinili na lang niyang bumaba sa kusina at uminom ng malamig na tubig. The lights in the kitchen are also dim. Walang ni isang kasambahay na naroon. Tumingala siya sa orasan na malapit sa kaniyang pwesto at nang makita niyang pasado alas dose na ng gabi ay biglang nagkarambula ang kaniyang tiyan. “Ginutom na naman ako ni Clinton.” nakanguso niyang kinausap ang sarili habang hawak- hawak ang tiyan. She checked every cabinet in the kitchen to search for food. Mayroong cereals at tinapay roon ngunit hind
Natulos si Anjelouv sa kaniyang kinatatayuan matapos marinig ang mga salitang lumabas mismo sa bibig ni Clinton. She never imagined that he could order that kind of act. Hindi niya lubos maisip na kaniya nitong magpapatay ng tao! Nanginig ang kaniyang buong pagkatao at ang katawan ay unti-unting nawawalan ng lakas. Ang mga alaala ng kaniyang kahapon ay unti-unting nagsisibalikan. “You killed your mother, kid! You kill her, for she is a sinner!” a man shouted at her. Paulit- ulit nitong binabalik sa kaniya kung paano niya walang awang pinatay ang kaniyang ina. Nakaupo siya sa isang bangko at pinalilibutan siya ng mga sindikatong tumambang sa kanila at lumapastangan sa kaniyang ina. “You are a killer little munchkin! You kill your mother!” the man continued. “No! I didn’t kill my mother!” Anjelouv shouted in fear. Her face was full of unshed tears, dahil sa walang tigil niyang pag iyak. Matapos niyang barilin ang kaniyang ina ay sapilitan siyang binitbit ng mga kalalakihang ito
Anjelouv’s tears fell miserably. Voices from those nightmares started occupying her ears. Pilit niya mang ikalma ang sarili niya ay hindi niya pa rin magawa. “Killer!” “You killed your own mother!” Paulit-ulit at palakas ng palakas ang mga boses sa kaniyang utak. They are laughing evilly while shouting those words. Mula sa iisa ay dumarami nang dumarami ang mga boses na ‘yon. Ang kadiliman ay nahahalinan ng madugong kaganapan. Ang mga boses ay nagkaroon ng itsura. Ang lugar ay napintahan ng pula. Dumanak sa paligid ang dugo ng mga tauhan nilang nasawi habang siya ay nakaupo lamang habang pinapanuod ang mga itong walang buhay na nakahandusay. Nakapalibot sa kaniya ang mga nakakatakot na kalalakihan. May mga hawak ang mga ito na patalim at baril na napupuno ng karahasan. Ang mukha niya ay hindi nababahidan ng kung ano mang emosyon. Blanko siyang nakatingin sa kaniyang paligid habang ang mga boses ay patuloy pa rin sa pag ugong. Hindi niya magawang ikilos ang kaniyang katawan upang
Tahimik na pinanuod ni Clinton si Anjelouv na matulog. He is thinking of something. Hindi niya maiwasang mamuhi sa mga taong nagpahirap kay Anjelouv. She had been in the dark for so many years, and she was alone. She tried to conceal those demons inside her head because she wanted to live a simple life. “I am here, baby. I will always be here for you.” He whispered those words to Anjelouv. He was holding her hand, hoping that it would somehow comfort her. Paulit-ulit na hinalikan ni Clinton ang kamay ng dalaga. Hindi niya gustong mapalayo sa kaniya. Anjelouv is fragile because of him, and he is willing to stay just to take care of her. “I am so sorry, baby. I’m sorry because I am the reason for your suffering right now,” he said. Biglang dumilim ang kaniyang mukha nang maalala kung paanong humingi ito ng tulong habang umiiyak. He fucking wants to kill those bastards who hurt her. Akala niya naubos na ang mga ito nang iligtas nila sa Anjelouv, hindi pala! Some of them survived, and
Napatagal ang titig ni Anjelouv kay Clinton. He can sacrifice himself just to protect her. For some it might sound romantic but for her it's hilarious and selfishness. Ayaw niyang mapahamak ito dahil sa kaniya. Ayaw niyang mapahamak at mawala sa kaniya si Clinton. "You want to leave me alone? Do you think hindi ako masasaktan pag nasaktan ka? I know that your world is dangerous, but can you please take care of yourself and make sure that you are unharmed. Hindi mo manlang ba isaalang- alang ang mararamdaman ko kung may mangyayaring masama sa iyo?" She said bitterly at lumayo sa binata. She distances herself because she wants him to understand her. Natigilan si Clinton at napatingin sa kaniya ng matagal. Titig na titig ito sa kaniya kaya agad siyang umiwas ng tingin. Para itong nahimasmasan at hinuli muli ang kaniyang kamay. "You want me to be safe baby?" May pagkagiliw na tanong nito. Mukhang sa lahat ng hinaing niya ay ang linyang iyon lang ang napansin ng binata. Huminga siya ng
His tongue slid inside Anjelouv's mouth. A moan escaped from their lips and she felt thousands of volts coming out of her body. "You are too irresistible, Anjelouv." His voice is very raspy. "You too, baby." nababanaag ang kaluguran sa boses ni Anjelouv. Dahan-dahan ipinasok ni Clinton ang kaniyang pagkalalaki sa kaniyang naglalawang pagkababae. He pumped slowly while looking at Anjelouv. Mapang akit na namungay ang mga mata niya habang dahang dinadama ang malaki at mahabang sandata ni Clinton. "Ahhh" napaungol sa sarap si Anjelouv nang biglang sagarin ni Clinton ang pag-ulos. "You like it, baby?" He sensually asked her. "Yeah..I love it Clinton...gusto long palaging nasa loob kita. Masama ba'yon?" She asked innocently. Napapikit si Anjelouv sa nararamdaman ng unti-unting inilapit ni Clinton ang mukha sa kaniya at hinalikan siya ng marahan. "No, baby. I also feel that way." he said after kissing her. Inilapit nito ang mukha sa gilid ng kaniyang labi at patakan ito ng mumuntin