Chapter 41

Calyx POV

Afer the call that Louise gave me, I can’t stop myself cursing. Mura ako ng mura dahil sa sobrang kaba at takot. Ang ayaw ko pa naman sa lahat ay umiiyak ang aking kasintahan dahil nasasaktan din ako. Kinuyom ko ang aking kamao kay mas humigpit ang pagkapit ko sa manibela. Ang pagtakbo ko rin ay sobrang bilis para maabutan namin sila, ayaw kong mahuli dahil baka mawalan na ako ng tuliro kapag nakawala na naman sila’t hindi makita si Louise. Miss na miss ko na siya, bawat segundo, minuto at oras ay unti-unti akong nilalamon ng takot at kaba dahil nasa panganib siya.

“Malapit na tayo,” sambit ko kay Oliver na nasa passenger’s seat.

“Bear yourself, baka may mga nakabantay sa labas,” seryosong sagot nito kaya tumango ako.

When we arrived, I parked the car at the side of the road so that they won’t notice us. Tinawagan ko rin ang mga pulis na nakasunod sa amin at sinabing naroon na kami sa area. Nang makalabas kami sa kotse ay bumugad sa amin ang isang napakalaking abandonado