Share
Chapter 99
Mabuti na lamang at nakaslusot ako sa mga bata. Knowing Mathilda ang Matthew, matatalinong bata sila. Kahit 3 years old at bulol-bulol ay matured na rin silang mag-isip kahit papaano.
“Unti-unti nang may nalalaman ang mga bata, anong plano mo?” tanong ni Tristan sa akin habang nakaupo kami sa harap ng mesa. We’re having a dinner right now. Sabi nga niya kanina sabay na raw kaming kumain ngunit hindi ko inaasahang ganito kabongga ang dinner na inihanda niya para kaming nag-da-date. Oh well, what should I expect from Prince Tristan? He always wants the best for me and for my children.
For the past 2 years siya na ang naging ama ng mga bata. Minsan nga ay nagtataka na ako kasi halos lahat ng atensiyon niya na sa amin lamang. Mas malaki pa nga ang oras niya sa amin kaysa sa trabaho niya. Mabuti nga’t hindi siya pinapagalitan ng kaniyang ina at ama.
“Hindi ko pa alam, hindi pa ako handang sabihin sa kanila ang totoo.”
&ldquo
Kaugnay na kabanata
His Suffered Wife Chapter 100
Simula nga noon ay wala nang palya ang pagdadala ni Prinsipe Tristan ng bulaklak sa akin. Pati si Isabella, Mary at John ay nagtataka na rin. Tinatanggi ko na lamang ito pero hindi sia naniniwala.“Grabe ang haba ng naman ng hair niyo, Princess Sofia palagi kayong may pa-flowers kay Prinsipe Tristan,” saad ni Mary sa akin na ikinangiwi ko na lamang. Nagpadala na naman kasi ito ng bouquet of roses sa akin. Araw-araw tuloy ay pinapalitan ko ng mga bulaklak ang vase na nasa mesa ko.“Hay naku, sinabihan ko na kasi siyang huwag nang magpadala dahil sinasayang niya lang pera niya ngunit matigas pa rin ang ulo nito, nakakainis,” kuwento ko sa kaniya.Rinig ko ang paghagikhik nito sa aking likod kaya napalingon ako sa kaniya.“Mukhang totoo nga ang hinala namin, nanliligaw ang prinsipe sa iyo!” kinikilig na saad niya. Napairap ako sa kaniya at bumalik na lamang sa pag-aayos ng mga bulaklak sa vase.“Silence means
His Suffered Wife Chapter 101.1
LAHAT ay busy dahil sa paghahanda dahil ngayon na ang araw ng coronation day ng aking mahal na kapatid na si Isabella. Ilang buwan din ang paghahanda ng seremonya, and at last! Ito na ang pinakahihintay niya, ang ipasa ng reyna ang korona sa kaniya.I am beyond grateful for her, sa loob ng dalawang taon ay nag-train din siya bilang isang reyna at napaamo rin niya si nanay. Noong bumalik kasi siya sa palasyo ay halos nagtampo si nanay sa kaniya, well it was an act at alam ko iyon. Hindi naman kasi niya kayang tiisin ang kapatid ko lalong-lalo na mahal na mahal niya ito.Halos lahat ng tao sa palasyo ay close niya rin, masasabi kong nag-improve talaga ang kaniyang personality, from a cold and spoiled brat hanggang sa isang responsable at matured na dalaga. Alam kong handa na siyang mamuno sa kaharian ng Austria.“Anak…” Napalingon ako sa aking ina at napangiti. Kasalukuyan kaming naghahanda para sa coronation day ng aking kapatid.“
His Suffered Wife Chapter 101.2
HINDI ko alam kung ano nga ba ang masama kung nasabi sa kanila bakit ganoon na lamang ang kanilang reaksyon. Nakakapagtaka naman kasi, bakit ang pumatay kay tatay ay nakakulong lamang ngunit mayroong sinusunod na batas ang palasyo na kung sino man ang siyang mabigat ang kasalanan ay mapa parusahan ng kamatayan. "Isn't it unfair?" tanong ko sa kanila. Kahit naman kasi kapamilya namin iyon, dapat ay walang special treatment dahil unfair iyon sa mga taong nasa palasyo. Paano kung malaman nilang buhay pa ang pumatay sa tatay namin? Baka nga ay magkagulo ang mga tao. Baka nga hindi nila galangin at irespeto na ang pamilya namin. "Ang totoo niyan, anak, gustyhin ko mang patayin ang pumatay sa tatay niyo ay hindi ko magawa dahil kay John, pinsan niyo. Isa pang dahilan ay nakatakas ito matagal na. Hindi ko alam kung saan siya nagtatago, kami lang ni Isabella ang nakakaalam no'n," saad ni nanay sa akin. "Ngunit paano si John? Hindi ba niya alam na nakatakas ang kaniyang ina? P
His Suffered Wife Chapter 101.3
HINDI ko alam kung paano nga ba ako napawala sa mga sundalong nakapalibot sa amin. Mabilis akong lumusot sa kanila at hinahanap ang aking mga anak. Tila ba nanghina ang aking tuhod nang makitang dala-dala ng isang naka itim na hood na babae ang aking mga anak. Kita ko ang pagngisi nito sa akin. “Long time no see, Princess Sofia,” magalang nito sa akin at napangisi. “At last! I already found you!” dagdag pa nito. “Please give me back my children,” pagmamakaawa ko sa babae. Alam kong ang ina ito ni John hindi ako nagkakamali. “Why should I? They are so cute, and they are my grandchildren too.” Umiling lamang ako sa kaniya at sinamaan siya ng tingin. “They don’t have a grandmother like you, a murderer!” sigaw ko sa kaniya. Kaagad namang lumapit sa kaniya si John. “Mama, please stop this nonsense!” saad ni John sa kaniya. Napatingin siya sa kaniyang anak kaya lumambot ang kaniyang puso. “Don’t hurt my
His Suffered Wife Chapter 101.4
Nalaman namin na may Dissociative Identity Disorder pala ang aming tiyahin. Mas kilala ito sa tawag na Multiple Personality Disorder kaya pala nag-iba ang mood niya kanina. Kasalukuyan siyang naka-admit sa mental facility para pagamutin. Marami ang nagtatanong kung ano nga ba ang nangyari noong coronation day ni Isabella ngunit ni isa ay walang nagsalita. They don’t know kasi pagkatapos ng putukan ay nagsi-alisan kaagad ang tao at hinarang na agad ng mga sundalo ang mga reporters. Ang mga servantes naman ay pinagsabihan na itikom ang kanilang bibig. They didn’t have a choice dahil mawawalan sila ng trabaho. On the way kami sa mental facility para bisitahin ang tiyahin namin. Gusto kasing bisitahin siya ng kambal, hindi ko alam kung ano nga ba ang pinakain niya sa aking anak dahil malapit sila sa kaniya. “Mommy, I’m excited to visit, Abuela. She’s really kind, trust me. She even gave us chocolates and hug us always, right ‘Tus?” Napalingon naman si Titus Matthew sa kaniya
His Suffered Wife Chapter 101.5
MABUTI na lamang at naging okay na ang lahat, hindi nakilala ng mga tao ang kapatid ni nanay dahil naka-hoodie ito na itim, usap-usapan naman sa media kung sino ito. Ang sabi nila someone who wanted to kill the new queen ngunit rin naman silang ebedinsiya para roon.Bumalik na ang lahat at ang project ko sa Pilipinas ay magsisimula bukas. Hindi ko pa nasasabi sa mga anak ko na kailangan naming pumunta roon in the meantime.“Mary, nakaimpake ka na ba? Bukas na ang alis natin,” saad ko sa kaniya. Simula noong insidente ay paarang mailap na ito sa akin. I don’t know why.“H-Ha? O-Opo mahal na prinsesa,” magalang na saad niya sa akin. Napakunot naman ang aking noo dahil kita ko ang pagkailang niya sa akin.“May problema ba, Mary?” tanong ko sa kaniya. Napabuntong hininga ito sa akin at napailing.“Mukhang may problema ka, care to share?” tanong ko ulit sa kaniya.“Nahih
His Suffered Wife Chapter 102.1
“Okay na ba ang lahat?” tanong ko kay Mary.“Si, Princess Sofia. Hinihintay na lang natin si Prince Tristan,” sagot ni Mary kaya ay napatango ako.Ang tagal naman ng lalaking iyon, sabi ko agahan niya ang pagpunta rito sa palasyo.“Mag-iingat kayo sa byahe, anak. Don’t forget to call me kapag nakarating na kayo sa Pilipinas. Ang mga habilin ko sa’yo huwag mong kakalimutan. If there’s a problem just beep me up, I’ll go to the Philippines, immediately.”Napangiti ako sa sinabi ni nanay. Parang siyang si Nanay Lilet kung makahabilin naman ay parang hindi na kami magkikita.“Ate, alam mo na. Call me if you need help, kapag may ginawa sa iyong masama si Lilac hayaan mo ako na ang magpapatumba sa kaniya. I will miss you, ate!” naiiyak na saad ni Isabella at agad na niyakap ako ng mahigpit.Masaya ako dahil iiwan ko silang okay na ang lahat.“Mag-iingat din kayo, h
His Suffered Wife Chapter 102.2
"Ladies and gentleman, we have just landed at Ninoy Aquino International Airport and we are now taxiing to NAIA Terminal 3. Welcome to Manila! For your safety, please remain seated..."Napakurap-kurap ako nang marinig ang anunsyo ng Flight Attendant. Mukhang narito na kami sa Pilipinas. Muli akong nakaramdam ng kaba at pagkakilabot dahil naalala ko naman ang nakaraan. Napansin kong may maliit na kamay na nakayakap sa aking beywang kaya napangiti ako at napahangos ng maluwag. Mabuti na lang narito ang aking anak na nakakapagpakalma sa akin.Napatingin ako sa aking relo para alamin kung anong oras na, it was 10:00 am. Mukhang ang layo ng binyahe namin. Ilang taon din akong nanirahan sa Spain, ano kaya ang makikita kong pagbabago sa Pilipinas? May pagbabago nga ba? Napalingon ako sa mga nagsisilabasanag pasahero."Paunahin muna natin sila bago tayo lumabas. May bata rin kasi tayong dala," saad ko sa kasama ko. Tulog na tulog pa ang dalawang bata kaya hindi ko na muna s
Pinakabagong kabanata
